Η αμαρτωλή επιχειρησιακή σύμβαση της εταιρείας σεκιούριτι είχε συνεταίρο το Υπουργείο Εργασίας

Η πρόσφατη δημοσιοποίηση της «αμαρτωλής» επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης εργασίας μεταξύ του εργοδοτικού «σωματείου-σφραγίδα» και της εταιρείας security, όπου «συμφωνήθηκε» να καταβάλλονται οι μισθοί – πείνας των εργαζομένων ανά τρίμηνο, ανέδειξε μόνο μια διάσταση του εργασιακού μεσαίωνα, που επιβλήθηκε από τις διαδοχικές μνημονιακές κυβερνήσεις, στο όνομα της δήθεν ανταγωνιστικότητας και της δήθεν απασχόλησης.
 

Η άλλη εξίσου σημαντική διάσταση της υπόθεσης, είναι τα παχυλά κρατικά συμβόλαια που απολαμβάνουν οι εταιρείες φύλαξης και καθαριότητας (και όχι μόνο αυτές), από τα Υπουργεία, δημόσιες υπηρεσίες και κρατικούς οργανισμούς.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο, ότι η εν λόγω «πρωτοπόρα» εταιρεία security που θέλει να αμείβει τους εργαζόμενους της όποτε θέλει, έχει πελάτες πρώτα από όλα το Υπουργείο Εργασίας, έχοντας αναλάβει από 2.1.2013 τη φύλαξη του κτιρίου της Γενικής Γραμματείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αναφέροντας μάλιστα ως ανάγκες φύλαξης τις εργατικές διαδηλώσεις!!! (βλ. έγγραφα)

Αν επίσης ανατρέξει κανείς πρόχειρα στο διαδίκτυο θα δει και άλλους «κιμπάρηδες» πελάτες της εταιρείας: Υπουργείο Παιδείας, Υπουργείο Οικονομικών, Αττικό Μετρό.

Γιατί λοιπόν μας κάνει έκπληξη ότι το Υπουργείο Εργασίας πρωτοκόλλησε και ανάρτησε την επιχειρησιακή ΣΣΕ της εταιρείας με την οποία συνεργάζεται, για να κερδοφορεί ο κάθε φίλος-ιδιώτης με χρήματα του ελληνικού λαού και στις πλάτες των εξαθλιωμένων εργαζόμενων;

Η κατάργηση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων ακόμα και αυτού του ελάχιστου δικαιώματος του εργαζόμενου στον μηνιαίο μισθό, ώστε να είναι σε θέση να βιοπορίζεται αξιοπρεπώς και να αναπαράγει την εργατική του δύναμη, είναι ψιλά γράμματα για τους δανειστές, την κυβέρνηση και τους εργοδότες.
Αυτό όμως που δεν έχει γίνει ακόμα πλήρως κατανοητό και σε όλη του την έκταση, είναι τελικά η ισχυρή διαπλοκή μεταξύ επιχειρήσεων και κυβέρνησης για την χωρίς ηθικούς φραγμούς αισχρή εκμετάλλευση των εργαζομένων μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και με επίδικο την –με κάθε τρόπο και κάθε μέσο - διασφάλιση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.

Ειδικά στις σημερινές συνθήκες, η επιβίωση και αναπαραγωγή της μνημονιακής κυβέρνησης γίνεται ακόμα πιο επιτακτική ανάγκη για το κεφάλαιο και τους εργοδότες.

Είναι αυτή που τους εξασφαλίζει φθηνό εργατικό δυναμικό, εξαθλιωμένους και υποταγμένους εργαζόμενους, εφεδρικό στρατό 2 εκατ. ανέργων, έτοιμων να εργαστούν με ακόμα πιο εξευτελιστικούς μισθούς.

Είναι αυτή που θεσμικά διαλύει τα συνδικάτα, ευνοεί τα κάθε είδους «συλλογικά μορφώματα» απροκάλυπτης εξυπηρέτησης των εργοδοτικών συμφερόντων και καθιερώνει την πιο άγρια εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας.

25-11-2013

Οι συμβάσεις σε μορφή pdf

Η σύμβαση με το Υπουργείο Εργασίας

Η σύμβαση με το Υπουργείο Εργασίας 2

Η σύμβαση με το Υπουργείο Οικονομικών

Η σύμβαση με το Αττικό Μετρό

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΓΣΕΕ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΟ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ, ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ Ε. Ε. ΤΗΣ ΓΣΕΕ

 22/11/2013

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,

Σήμερα γίνεται το γενικό συμβούλιο, ένα κορυφαίο όργανο, με τη φυσική παρουσία των εκπροσώπων από όλα τα δευτεροβάθμια όργανα της χώρας μας.

Σήμερα λοιπόν το γενικό συμβούλιο γίνεται σε ένα βομβαρδισμένο τοπίο για την οικονομία, τη κοινωνία και την εργατική τάξη. Ένα τοπίο πρωτοφανούς οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής. Ένα τοπίο κυριολεκτικά ερήμωσης, όπου οι εργαζόμενοι βιώνουν με τραγικό τρόπο τη βαρβαρότητα του μνημονίου. Βρίσκονται κυριολεκτικά μέσα στην καρδιά της κοινωνικής καταστροφής, όπου η φτώχεια και η ανεργία επεκτείνονται καθημερινά και προκαλούν απόγνωση και απελπισία.

Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι το μέλλον  διαγράφεται οδυνηρό, πάρα τα δήθεν success story που ξετυλίγει κάθε τόσο η κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση που προσπαθεί να φυτέψει στη σκέψη μας όλα αυτά τα υποτιθέμενα σενάρια που δήθεν οδηγούν στη διέξοδο από την κρίση.

Μια κυβέρνηση που προσπαθεί να εξασφαλίσει μια ακόμα περίοδο χάριτος ενώ ταυτόχρονα, καθημερινά, ανελέητα και αλύπητα ολοκληρώνει το καταστροφικό της έργο.

Είναι απίστευτοι, με διάφορα αφηγηματικά σενάρια και τεχνάσματα επιδιώκουν να εγκλωβίσουν το λαό και τους εργαζόμενους σε λογικές αναμονής, φαντασίωσης και προσμονής των καλύτερων ημερών που έρχονται.

Εμφανίζουν ανύπαρκτα σημάδια δήθεν ανάκαμψης και πλάθουν πλαστές εικόνες, με βάση τις οποίες επιτέλους τελειώνουν τα βάσανά μας και έρχεται το τέλος των μνημονίων.

Στόχος τους ένας και μοναδικός. Να επιμηκύνουν το διάστημα της ακινησίας και της μη αντίδρασης. Επενδύουν στην αναβολή των εργατικών και λαϊκών αντιδράσεων, προκειμένου να αποσυμπιέσουν την εργατική και λαϊκή πίεση και αντίδραση.

Η ανεργία, η φτώχια, η απώλεια της αξιοπρέπειας, η καθίζηση της ποιότητας ζωής, η συρρίκνωση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών χαρακτηρίζουν με τίτλους ένα κοινωνικό ολοκαύτωμα που έχει συντελεστεί στη χώρα μας και όχι μόνο.

Ο κατάλογος αυτών των διαπιστώσεων θα μπορούσε να συνεχιστεί και να καταγραφεί σε εκατοντάδες σελίδες χωρίς ωστόσο να μπορεί κάποιος να αποτυπώσει με ακρίβεια την έκταση της κοινωνικής και ανθρωπιστικής καταστροφής. Ό,τι υπήρχε διαλύθηκε.

• Δυο εκατομμύρια άνεργοι και συνεχίζεται ο κατάλογος να αυξάνει καθημερινά.
• Πεντακόσιες χιλιάδες περίπου εργαζόμενοι έχουν να πληρωθούν από τρεις έως δέκα πέντε μήνες.
• Μικρές επιχειρήσεις που φυτοζωούν και βρίσκονται στο κόκκινο.
•  35% των εργαζομένων, δήθεν μερικώς απασχολούμενοι, με αμοιβή 250-350 ευρώ το μήνα και στην πράξη με δεκάωρα και δωδεκάωρα εργασίας, για 6 ημέρες την εβδομάδα.
• Ουσιαστικά πλήρης κατάργηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Από τις 287 ΣΣΕ έχουν μείνει μόνο 53 και από αυτές οι 30 λήγουν στο τέλος του χρόνου.

Από τις 48 εθνικές κλαδικές που ήταν η ραχοκοκαλιά των συμβάσεων, έχουν μείνει μόνο 7.

Απόλυτο χάος και καταστροφή.

Πλέον η αμοιβή καθορίζεται όχι με συμβάσεις εργοδοτών-εργαζομένων, αλλά με διατάγματα του ΒΡΟΥΤΣΗ. Ο απόλυτος εκφασισμός, εκφυλισμός και η καταρράκωση της δημοκρατίας.

Πρόσφατα κατατέθηκε επιχειρησιακή ΣΣΕ στα σεκιούριτι όπου η αμοιβή θα καταβάλλεται όχι στο τέλος του μήνα αλλά μετά από 3 μήνες.

Αυτό που συμβαίνει σήμερα συνάδελφοι, δεν είναι μια προσπάθεια μείωσης των αμοιβών μας, δεν είναι μια προσπάθεια μείωσης των συντάξεών μας, δεν είναι μια προσπάθεια περιορισμού των εργατικών μας δικαιωμάτων.

Αυτό που συμβαίνει είναι η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η κατάργηση των συντάξεων, η κατάργηση των εργατικών μας δικαιωμάτων, η κατάργηση κάθε κοινωνικού δικαιώματος.

Δεν είναι μια επίθεση σαν όλες τις άλλες που θα χάσεις κάτι, θα το παλέψεις και θα επανέλθεις.

Αυτό που συμβαίνει είναι ένας ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑΣ, είναι η πλήρης κατάργηση των πάντων, είναι η ριζική ανατροπή και το ξεπάτωμα κάθε δικαιώματος και κάθε κανόνα ρύθμισης. Είναι το οριστικό τέλος.

Πέστε μου συνάδελφοι, απέναντι σ’ αυτό το μνημονικό μπλοκ που παίρνει όλα αυτά τα μέτρα για να υπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, απέναντι σ’ αυτόν τον ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑ ποιος είναι ο σχεδιασμός της πλειοψηφίας του συνδικαλιστικού κινήματος;

Ποια είναι τα μέτρα που εντάσσονται σε ένα σχεδιασμό τέτοιο που θα στηρίζει και θα εξοπλίζει ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά την εργατική τάξη, που θα την προετοιμάζει και θα την καθοδηγεί να αντισταθεί στη σκληρή ταξική πάλη που γίνεται;

Ποια ήταν τα μέτρα που πάρθηκαν και παίρνονται όλα αυτά τα χρόνια που συντελείται αυτή η κοινωνική και οικονομική καταστροφή σε βάρος των εργαζομένων ώστε να μπορέσει να συγκροτηθεί ένας εργατικός πόλος αντίστασης; Ποια;

Πέστε μου συνάδελφοι, είναι ψέματα ότι όταν άρχισε να εξελίσσεται αυτός ο ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑΣ, όταν εμφανίστηκαν τα μνημόνια και όταν διαμορφωνόταν και εξελισσόταν αυτή η καταστροφική πολιτική, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ την αντιμετώπισε σαν μια συνηθισμένη επίθεση;

Είναι ψέμα συνάδελφοι ότι αυτή η πολιτική αντιμετωπίστηκε όχι σαν μια οριστική ρήξη και καταγγελία απέναντι στις πολιτικές δυνάμεις που επιχειρούσαν τη καταστροφή μας, αλλά με μια προσπάθεια για επί μέρους ρυθμίσεις και περνώντας την αντίληψη στους εργαζόμενους ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί με διορθώσεις και φτιασιδώματα που θα είχαν αποτέλεσμα;

Ο εχθρός ερχόταν να πάρει τα πάντα και αυτοί προσπαθούσαν να τον αντιμετωπίσουν με επί μέρους συμβιβασμούς.

Δεν καλλιέργησαν την οριστική ρήξη και τη συνολικά οργανωμένη αντίδραση.

Έδειξαν πολιτική ανεπάρκεια με αποτέλεσμα να ενταχθούμε σταδιακά σε όλο το μνημονικό σχεδιασμό.

Αντί να αντιταχθούν, ουσιαστικά υπηρέτησαν αυτή την πολιτική, βοηθώντας στην επιβολή της. Καλλιέργησαν την αναποτελεσματικότητα των αγώνων.

Στριμωγμένοι στη γωνία τους και εγκλωβισμένοι σε αυτήν τους την αντίληψη αρνήθηκαν να πάρουν πρωτοβουλίες ώστε η μάχη να δοθεί με όλα εκείνα τα τμήματα του πληθυσμού που πλήττονται, δημιουργώντας ένα δυνατό μέτωπο που θα μπορούσε να ανατρέψει αυτή τη πολιτική. Μικρομεσαίους, εμπόρους, ΕΒΕδες, επιστημονικούς φορείς και οργανώσεις, νεολαία.

Η αντίδρασή τους αυτή δεν ήταν καθημερινή, δεν ήταν οργανωμένη με σχέδιο και στρατηγική. Λες Πρόεδρε ότι έχουμε κάνει 35 γενικές απεργίες και πίσω από αυτό το επιχείρημα προσπαθείς να φτιάξεις ένα πολιτικό αμορτισέρ για να μας εξηγήσεις ότι τάχα έκανες το καθήκον σου.

Απεργίες χωρίς σχεδιασμό, χωρίς προετοιμασία, που διαδέχονταν η μία την άλλη μετά από ένα μεγάλο κενό, απεργίες που δεν σχεδιάστηκαν ώστε να γίνουν υπόθεση όλων των εργαζομένων και των συνδικάτων τους. 

Όταν το βασικό σχέδιο προετοιμασίας της πλειοψηφίας του σ.κ. ήταν και είναι να μην συγκροτηθεί ενιαίος, δυνατός κοινωνικός πόλος αντιπαράθεσης, ικανός να συγκρουστεί και να νικήσει.

Όταν ζητάγαμε επίμονα και επιτακτικά αυτό το σχεδιασμό και όταν ζητούσαμε να γίνουν αγώνες με αυτά τα στοιχεία και τα χαρακτηριστικά μας απαντούσατε ότι αυτοί οι αγώνες που ζητούνταν ήταν κομματικά υποκινούμενοι και αυτό γιατί ούτε θέλατε, ούτε θέλετε και ούτε μπορείτε να οργανώσετε και να συντονίσετε την αντίδραση των εργαζομένων.

Συνάδελφοι,

Στις σημερινές συνθήκες ο χρόνος πλέον είναι περιορισμένος. Απαιτούνται άμεσες και επείγουσες ενέργειες ανασύνταξης και επανασχεδιασμού της δράσης του σ.κ.

Νομίζω ότι όλοι σ’ αυτήν την αίθουσα αντιλαμβάνονται ότι η κατάσταση έχει φτάσει πλέον στο απροχώρητο. Η απόσταση των εργαζομένων από την ηγεσία του σ.κ. γίνεται όλο και πιο μεγάλη. Καθημερινά συντελείται μια απαξίωση στα πρόσωπα που ηγούνται στο σ.κ. και αυτό θα έχει σαν φυσική συνέπεια αυτή η απαξίωση να μεταφερθεί στον ίδιο το θεσμό των συνδικάτων. Στην ίδια την ιδέα για την αναγκαιότητα ύπαρξης του συνδικαλιστικού κινήματος και αυτό συνάδελφοι, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.

Θα πρέπει ακόμα συνάδελφοι, να πούμε ότι αυτή την περίοδο αναπτύχθηκαν αγώνες. Αγώνες που αποτέλεσαν δυνατά και ελπιδοφόρα παραδείγματα αξιοπιστίας, αξιοπρέπειας και αντίστασης, με δυνατό πολιτικό και κοινωνικό συμβολισμό.

Αγώνες που πάνω τους τσακίστηκε και τα βρήκε σκούρα η κυβερνητική προπαγάνδα όπου έφαγε κυριολεκτικά τα μούτρα της.

Οι αγώνες των εργαζομένων στην ΕΡΤ, απ’ όπου η ΓΣΕΕ ήταν ουσιαστικά απούσα.

Οι αγώνες από τις μεγάλες απεργίες ενάντια στις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις, απ’ όπου και εκεί ήταν απούσα.

Οι αγώνες των εργαζομένων στην Υγεία, στη Χαλυβουργία, στη Εύβοια και σε πολλούς ακόμα κλάδους του ιδιωτικού τομέα μέσα στα εργοστάσια και τους χώρους δουλειάς.

Όσο η ΓΣΕΕ αποφεύγει να μπει σε μια λογική πολιτικής ρήξης και συνεχούς αγώνα για τη συνολική ανατροπή των κυβερνητικών πολιτικών, όσο σφυρίζει αδιάφορα για τους επιμέρους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες που αναπτύσσονται καθημερινά χωρίς να τους στηρίζει και χωρίς να τους εντάσσει σε ένα συνολικότερο αγωνιστικό σχέδιο.

Όσο δεν αντιστέκεται στις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων και της εκχώρησης όλων των δημόσιων αγαθών στους ιδιώτες,

Όσο δεν αντιδρά στη διάλυση της Παιδείας, της Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας,

Όσο αφήνει την κυβέρνηση να έχει πάντα την πρωτοβουλία των κινήσεων, τόσο, αντικειμενικά στηρίζει το μνημονικό πόλο και την κυβέρνηση.

Η επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι από την κυβέρνηση στηρίζεται από ένα ισχυρότατο μνημονιακό μπλοκ στο οποίο έχουν ενταχθεί απροκάλυπτα οι εργοδότες. Γι αυτό και εμείς μιλάμε συνεχώς για την ανάγκη συγκρότησης ενός αντίπαλου κοινωνικοπολιτικού πόλου που θα συσπειρώνει τις κοινωνικές δυνάμεις που πλήττονται από τις μνημονιακές πολιτικές και που θα έχει συνεκτικό σχέδιο αντιπαράθεσης σε μια μάχη μακράς πνοής που πρέπει να δοθεί. Και αυτό δεν έγινε και ούτε γίνεται σήμερα συνάδελφοι. 

Γιατί οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής ηγετικής πλειοψηφίας έστησαν και συνεχίζουν να στήνουν ισχυρά αναχώματα σε όλη την περίοδο των αγώνων.

Τα ίδια δυστυχώς αναχώματα αλλά από άλλη αφετηρία βάζει και το ΠΑΜΕ, το οποίο σε συνεννόηση πολλές φορές με την πλειοψηφία της ΓΣΣΕ, αντί να συμβάλει σε μια κοινή ενωτική αγωνιστική πορεία ανατροπής κινείται με αποκλειστικό γνώμονα τη λανθασμένη κομματική του γραμμή και έχει αναγορεύσει σε κυρίαρχο εχθρό του τις δυνάμεις της ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ, λειτουργώντας με μια καταστροφική, αντιενωτική πολιτική τακτική, αρνούμενο να ξεπεράσει το σεχταρισμό του και να δει τα πραγματικά επίδικα και διακυβεύματα ώστε να συμβάλει στην ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Η ΓΣΕΕ δεν πρέπει και δεν μπορεί να είναι φρένο.

Δεν πρέπει και δεν μπορεί να συνεχίσει να μην  έχει καμία δυνατότητα κινητοποίησης.

Δεν πρέπει και δεν μπορεί η ηγεσία της να μην έχει καμία υπόληψη και αξιοπιστία στους εργαζόμενους.

Η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ υποστηρίζει και παλεύει για την αγωνιστική προετοιμασία της εργατικής τάξης. Από την πρώτη στιγμή μιλήσαμε για την ανάγκη συγκρότησης ενός αγωνιστικού σχεδίου με ποικιλόμορφες, κλιμακούμενες και συντονισμένες κινητοποιήσεις και για την ανάγκη ενίσχυσης των κοινωνικών συμμαχιών.

Κάθε φορά προτείναμε σχέδιο και μέτρα προετοιμασίας που θα προετοιμάζουν και θα οργανώνουν την εργατική τάξη και τους αγώνες της. Τα μέτρα προετοιμασίας πρέπει να είναι μόνιμα, διαρκή και επίμονα. Μέτρα ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά που θα αφομοιώνουν τις διαφορετικές ταχύτητες και δυναμικές. Μέτρα που θα συνενώνονται σε μεγάλα και μαζικά αγωνιστικά ποτάμια που θα δημιουργούν το ενιαίο αγωνιστικό εργατικό ρεύμα και που θα διεκδικούν την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών. 

Συνάδελφοι, η συνεδρίαση του σημερινού Γενικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ οργανώθηκε και αυτή τη φορά χωρίς καμία στοιχειώδη προετοιμασία.

Χωρίς να συνεδριάσουν τα θεσμικά όργανα και δεν είναι αλήθεια ότι έτσι γινόταν πάντα.

Σήμερα συνάδελφοι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα καταιγίδα μέτρων και θα πρέπει ανεξάρτητα από τους όποιους τακτικισμούς να κάνουμε κάτι. 

Να επιλέξουμε σαν αντίδραση μία στάση αναμονής, περιμένοντας τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης και να περιοριστούμε σε μια κλασσικού τύπου αντίδραση ή να επιδιώξουμε μια ευρύτερη συσπείρωση με στόχο την ακύρωση των μνημονίων και τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους;

Θα επιδιώξουμε το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων και την ενίσχυση των κοινωνικών δομών του κράτους πρόνοιας;

Θα διεκδικήσουμε την επαναφορά του νομικού πλαισίου και την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας;

Συνάδελφοι, 

Μπροστά μας έχουμε μια περίοδο η οποία οριοθετείται και μας ορίζει νέα καθήκοντα. Και ποια είναι αυτά:

1. Από την 1^η Γενάρη αίρεται η προστασία από τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας. Βρισκόμαστε δηλαδή ουσιαστικά μπροστά σε μια πολιτική δήμευσης της κατοικίας των εργαζομένων και των ανέργων που χωρίς δική τους υπαιτιότητα μετέτρεψαν ένα όνειρο ζωής σε εφιάλτη. Η επίθεση ενάντια στην κατοικία εξαιτίας των πλειστηριασμών ή του Φόρου Ακίνητης Περιουσίας πρέπει να αποτελέσει για τη ΓΣΕΕ και το σ.κ. κεντρικό ζήτημα διεκδίκησης. Θα πρέπει από αύριο κιόλας να οργανωθούν καμπάνιες ενημέρωσης των εργαζομένων στην κατεύθυνση του κινηματικού χαρακτήρα για την αναχαίτιση αυτής της επίθεσης. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε πρωτοβουλίες ευρύτερων συσπειρώσεων και να συντονίσουμε τη δράση μας με τα Εργατικά Κέντρα και τις Ομοσπονδίες, συμβάλλοντας στη δημιουργία ενός ευρύτερου κινήματος για την προστασία της στέγης. 

2. Έχουμε συνάδελφοι 2 εκατομμύρια ανέργους, ανθρώπους με μηδενικό εισόδημα με πρόβλημα στέγασης, σίτισης, υγειονομικής περίθαλψης και χωρίς πρόσβαση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Θα πρέπει να οργανώσουμε τους ανέργους σε επίπεδο Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών, δημιουργώντας μια δομή πανελλαδικής δικτύωσης και απαιτώντας άμεσα μέτρα στήριξης και ανακούφισης. Οι άνεργοι θα πρέπει να έχουν δωρεάν πρόσβαση στα νοσοκομεία, στις συγκοινωνίες, στον ΟΑΕΔ, με άμεσα μέτρα επέκτασης και αύξησης του επιδόματος ανεργίας. Θα πρέπει να δράσουμε με συγκεκριμένο πρόγραμμα που να αποτυπώνεται σε συγχρονισμένες, διαδοχικές ημέρες δράσεων και πρωτοβουλιών με όρους επιθετικής διεκδίκησης. 

3. Θα πρέπει να συγκροτήσουμε ένα ενιαίο πολιτικό, ιδεολογικό και κινηματικό κέντρο που θα πρέπει να υπερασπίσει τις δημόσιες επιχειρήσεις, με δικτύωση σε όλη την περιφέρεια, για να υπερασπίσει το δικαίωμα της καθολικής πρόσβασης στα δημόσια αγαθά.

4. Η δημοκρατία βάλλεται και εξαφανίζεται. Οι συνδικαλιστικές ελευθερίες και το δικαίωμα της απεργίας θεωρούνται από την κυβέρνηση ως τεράστιο «έγκλημα». Λειτουργεί με όρους τρομοκρατίας, ενοχοποιεί και στοχοποιεί τους εργαζόμενους που έρχονται σε επαφή με το συνδικάτο τους για την άσκηση των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων τους.

Ό,τι κινείται συνδικαλιστικά στοχοποιείται. ΄Ο,τι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί και τσακιστεί δεν διστάζουν, χρησιμοποιώντας τη δικαιοσύνη, να ντύσουν ολόκληρους κλάδους στο χακί, επιστρατεύοντας τους εργαζόμενους. Θα πρέπει τα ζητήματα της Δημοκρατίας και της συνδικαλιστικής ελευθερίας να αποτελέσουν κυρίαρχο θέμα για το συνδικαλιστικό κίνημα και να αντιμετωπιστούν με συγκεκριμένες δράσεις, αποκαλύπτοντας τη φασίζουσα αντίληψη περί δημοκρατίας της κυβέρνησης.

Οι τερατογενέσεις στις μνημονιακές συλλογικές συμβάσεις και ο εξευτελισμός της εργασίας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

19.11.2013

Η εργασιακή ζούγκλα που επέβαλλε το μνημονιακό καθεστώς, αρχίζει και αποδίδει ήδη σημεία και τέρατα στο περιεχόμενο των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων, που άλλοτε υπογράφονται με εργοδοτικά στημένα σωματεία και άλλοτε με συγγενείς και φίλους του εργοδότη που βαφτίζονται ενώσεις προσώπων.
 

Το περιεχόμενο των «νέων επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων του Μνημονίου, ευτελίζει την εργασία και τους μισθούς, καταργώντας πια το βιοποριστικό τους χαρακτήρα για τους εργαζόμενους, καθιερώνοντας την ελεημοσύνη στη θέση του μισθού και τα εργασιακά κάτεργα στη θέση των ανθρώπινων συνθηκών εργασίας.

Πέρα από την ευθυγράμμιση πολλών επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων με τους νομοθετημένους κατώτατους μισθούς Βρούτση (δηλαδή τους μισθούς πείνας των 586€), τη γενικευμένη κατάργηση του 5νθημέρου, τα απίθανα συστήματα διευθέτησης του χρόνου εργασίας στην υπηρεσία του εργοδότη, την επιβολή μέσω της ΣΣΕ της εκ περιτροπής εργασίας όταν και όποτε το κρίνει ο εργοδότης, ήρθε προχθές να προστεθεί ακόμα μια τερατογένεση.

Καραμπινάτοι εργοδοτικοί «συνδικαλιστές» εταιρείας σεκιούριτι (κλάδος «θερμοκήπιο» του εργασιακού μεσαίωνα), τόλμησαν και έβαλαν την υπογραφή τους σε όρο που προβλέπει την καταβολή του μισθού των εργαζομένων ανά τρίμηνο (!), ενώ αποδέχθηκαν ότι στην περίπτωση που η εταιρεία δώσει τυχόν πρόσθετες παροχές (πέραν των νομίμων) αυτές θα συμψηφίζονται με τα δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων, τα νυχτερινά, την υπερεργασία και την απασχόληση τις Κυριακές (!).

Παρά τον προδήλως παράνομο χαρακτήρα της ΣΣΕ, αυτή έγινε αποδεκτή,   πρωτοκολλήθηκε και αναρτήθηκε από το Υπουργείο Εργασίας, του οποίου ηγείται ο πλέον μνημονιακός και εργοδοτικός Υπουργός που ανέδειξε η χώρα.  

Αυτές είναι οι νέες «συλλογικές συμβάσεις» που θεσμοθέτησαν οι κυβερνήσεις του Μνημονίου.

Αυτός είναι ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, που καθιέρωσε η βάρβαρη νεοφιλελεύθερη κατάργηση όλου του εργατικού δικαίου.

Αυτοί είναι οι νόμοι που κατοχυρώνουν «το δίκιο του εργοδότη»

Καλούμε όλα τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους να καταδικάσουν τέτοιου είδους «σωματεία» και άμεσα να αποσύρουν όλες τις κατάπτυστες συμβάσεις.

Ο αγώνας για την ανατροπή του μνημονιακού καθεστώτος και για την επαναθεμελίωση του εργατικού δικαίου και των συλλογικών συμβάσεων, είναι αγώνας όλης της κοινωνίας.

ΔΑΣ-ΠΑΜΕ Ιδιωτικών Υπαλλήλων: Φωνάζει ο κλέφτης…

Αυτόνομη Παρέμβαση ΟΙΥΕ:ΔΑΣ-ΠΑΜΕ Ιδιωτικών Υπαλλήλων: Φωνάζει ο κλέφτης…

Το ΠΑΜΕ (ΔΑΣ) Ιδιωτικών υπαλλήλων φαίνεται να μη ζει στην πραγματικότητα.
Με ανακοινώσεις και δημοσιεύματα συνεχίζει να ασκεί την τέχνη της παραπληροφόρησης και της προπαγάνδας των αδιέξοδων καταστροφικών του τακτικών.

Τελευταίο κρούσμα το δημοσίευμα του Ριζοσπάστη (2.11.2013) για τη ΣΣΕ στο Εμπόριο, η οποία ως γνωστόν έληξε στις 31 Οκτωβρίου. Σύμφωνα με τη ΔΑΣ, η ΟΙΥΕ υπόγραψε «στα μουλωχτά» συμφωνία με τους εργοδότες, η οποία αφήνει στον αέρα την κλαδική σύμβαση!

Η ΔΑΣ θα πρέπει να εξηγήσει πρώτα τους λόγους για τους οποίους πραγματοποίησαν παραμονές της λήξης της ΣΣΕ μυστικοσυνάντηση με τον Πρόεδρο της ΕΣΕΕ στα γραφεία των εμπόρων, για την οποία δεν ακούστηκε τίποτε. Τι συζήτησαν με τους εργοδότες; Τι ζήτησαν άραγε; Τι δουλειά είχε ένα άτυπο μόρφωμα δηλ. το «ΠΑΜΕ Εμπορίου – Υπηρεσιών» να συναντηθεί «με τους εργοδότες που προκαλούν και ζητούν τη μείωση των μισθών κατά 13%»;

Η μήπως το ΠΑΜΕ Εμπορίου – Υπηρεσιών μπορεί να υπογράψει ΣΣΕ. Ας το κάνει τουλάχιστον με την ΠΑΣΕΒΕ και να ορίσει τους μισθούς στα 918 € (αν και αυτό θα συνιστούσε σημαντική «ταξική υποχώρηση» σε σχέση με τα 1.400 € βασικό μισθό που κάποτε διεκδικούσε το ΠΑΜΕ)

Και για να τελειώνουμε με τα ψέματα, η συμφωνία παράτασης της ΣΣΕ για 2 μήνες και η εφαρμογή της μέχρι τέλος του χρόνου που σώζει και κρατά ζωντανή τη Σύμβαση, ώστε να μην περάσουμε σε ατομικούς μισθούς, είναι απόφαση της ολομέλειας της Διοίκησης της ΟΙΥΕ από τις 21 Οκτωβρίου, στην οποία ήταν παρόντα όλα τα στελέχη της ΔΑΣ και δεν είπαν κουβέντα.

Όπως και δεν είπαν κουβέντα, ούτε έκαναν συγκεκριμένη πρόταση για την αγωνιστική μορφή αντίδρασης της Ομοσπονδίας ενάντια στο Κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων, εγκαλώντας τη «πλειοψηφία» να πάρει αυτή την απόφαση και υπονομεύοντας για μια ακόμα φορά την ενότητα της δράσης των εργαζομένων.

Αλλά αυτή είναι η ΔΑΣ: ότι δεν συμφωνεί με τη λογική της, ότι δε συμφωνεί με τις κομματικές της στοχεύσεις, το στοχοποιεί και το διαπομπεύει. Είναι το αντίθετο μιας δύναμης που θέλει να λέγεται ταξική και αριστερή.
Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και η ΔΑΣ με την αντι-ενωτική και καταστροφική λογική της έχει απαξιωθεί ήδη στις συνειδήσεις των εργαζομένων.

11-11-2013

 

Επέμβαση των ΜΑΤ στην ΕΡΤ

  Η συγκυβέρνηση σε αυταρχικό κατήφορο χωρίς τέλος

Η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου όσο παραμένει γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη.
Από τη μια μετέτρεψε την οικονομική κρίση σε κοινωνικό ολοκαύτωμα και από την άλλη σε κρίση δημοκρατίας.

Με πρακτικές «χουντικής» και θατσερικής έμπνευσης εισέβαλλαν τα ΜΑΤ μέσα στη νύχτα στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, συνέλαβαν συνδικαλιστές και εργαζόμενους και τους οδήγησαν στη Γενική Ασφάλεια.

 Είναι μια κυβέρνηση ασπόνδυλη μπροστά στους δανειστές και από την άλλη σταθερά προσηλωμένη στο δόγμα νόμος και τάξη, ασκεί καθημερινή βία απέναντι στις κοινωνικές αντιστάσεις και τους εργαζόμενους.

Κρατάει για πολλούς μήνες στο καθεστώς της πολιτικής επιστράτευσης χιλιάδες εργαζόμενους ναυτεργάτες και εργαζόμενους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Απειλεί τους εργαζόμενους στα πανεπιστήμια που δεν απογράφησαν με απολύσεις και απίστευτους εκβιασμούς.
Συλλαμβάνει μαθητές που διαμαρτύρονται και κινητοποιούνται.
Προωθεί με νέα προεδρικά διατάγματα τη διάλυση των εταιρειών στα αμυντικά συστήματα και προδιαγράφει την απόλυση εκατοντάδων εργαζομένων.
Κι όμως...
Χωρίς πολιτική τσίπα ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος αλληλοσυγχαίρονται, με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να συμπυκνώνει στην ανακοίνωση του το ύφος και το περιεχόμενο της χουντικής περιόδου περί εφαρμογής του νόμου και αποκατάστασης της νομιμότητας.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας
που διοργανώνουν τα συνδικάτα στις 4 μ. μ. στην Πλ. Αγίας Παρασκευής,
κοντά στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ

Σχόλιο της Αυτόνομης Παρέμβασης για την ανακοίνωση «ακύρωσης» της απεργιακής συγκέντρωσης και διαδήλωσης από την ΠΑΣΚΕ ΔΑΚΕ

Δεκάδες χιλιάδες απεργών στην Αθήνα, κάτω από τα πανό των Συνδικάτων, παρά την καταρρακτώδη βροχή, συμμετείχαν στη συγκέντρωση και την πορεία στο Σύνταγμα, δίνοντας ηχηρό μήνυμα ότι η πολιτική της συγκυβέρνησης – τρόικας είναι καταστροφική και είναι αποφασισμένοι να την ανατρέψουν.

Η μαζική παρουσία των εργαζόμενων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα στη συγκέντρωση στο Μουσείο, ιδιαίτερα κλάδων που σήμερα βρίσκονται στο στόχαστρο της κυβερνητικής επίθεσης, όπως οι σχολικοί φύλακες, οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι στα Νοσοκομεία και τους ΟΤΑ, οι καθαρίστριες του Υπ. Οικονομικών έδωσαν τον τόνο στη μαχητική διαδήλωση που ακολούθησε.

Ταυτόχρονα οι εργαζόμενοι δήλωσαν την απόφασή τους να συνεχίσουν τον αγώνα για να μην περάσουν τα νέα αντεργατικά μέτρα, οι δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, η περικοπή κοινωνικών και εργατικών δικαιωμάτων καθώς και η διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών που συναποφασίζει η μνημονιακή Κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου.

Η μόνη που δεν «αντελήφθη» ότι πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση και πορεία, είναι η ηγετική ομάδα της ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, που ενημέρωνε από τα μεγάφωνα του Πεδίου του Άρεως ότι η συγκέντρωση και η πορεία της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ αναβάλλεται.

Προφανώς το μόνο που «εκτίμησε» η ηγετική ομάδα της ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ για να προχωρήσει σε αυτή την ανακοίνωση, ήταν το γεγονός ότι κάτω από το δικό τους πανό δεν προσέτρεξαν εργαζόμενοι, αφού σαν ηγεσία καθημερινά παίρνει όλα και μεγαλύτερες αποστάσεις από τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους.

Ο αγώνας για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών θα συνεχιστεί και θα είναι νικηφόρος, είτε το αντιλαμβάνεται είτε όχι οι πλειοψηφίες της ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ στα Συνδικάτα, που στην πράξη λειτουργούν ως αμορτισέρ του μνημονιακού συστήματος μέσα στο εργατικό κίνημα.

6-11-2013