Πώς αμείβονται οι Αργίες των εορτών των Χριστουγέννων & της Πρωτοχρονιάς

ΑΠΟ ΤΟ

ΚΕ.Π.Ε.Α. - ΚΕΝΤΡΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ & ΑΝΕΡΓΩΝ - ΓΣΕΕ

Κατά την περίοδο των εορτών έχουν καθορισθεί με το νόμο ημέρες υποχρεωτικής αργίας και ημέρες κατ’ έθιμο αργίας.

Ως ημέρα υποχρεωτικής αργίας είναι η ημέρα των Χριστουγέννων (25η Δεκεμβρίου) κατά την οποία απαγορεύεται η απασχόληση των μισθωτών και η λειτουργία των επιχειρήσεων εκτός από εκείνες που νόμιμα λειτουργούν κατά τις Κυριακές και τις γιορτές.

Έτσι ισχύουν τα εξής:

1) Επιχειρήσεις που δεν θα λειτουργήσουν Εάν δεν λειτουργήσει η επιχείρηση καταβάλλεται στους μισθωτούς που αμείβονται με ημερομίσθιο το σύνηθες καταβαλλόμενο ημερομίσθιό τους χωρίς καμία προσαύξηση. Στους μισθωτούς που αμείβονται με μισθό δεν οφείλεται τίποτα πέραν του μηνιαίου μισθού.

2) Επιχειρήσεις που θα λειτουργήσουν Οι μισθωτοί που θα απασχοληθούν ημέρα υποχρεωτικής αργίας δικαιούνται να λάβουν αν αμείβονται με ημερομίσθιο το σύνηθες καταβαλλόμενο ημερομίσθιό τους και προσαύξηση 75% που θα υπολογισθεί στο νόμιμο ωρομίσθιό τους για όσες ώρες απασχοληθούν.

Στην περίπτωση που οι εργαζόμενοι αμείβονται με μηνιαίο μισθό:

α) προσαύξηση 75% επί του νόμιμου ωρομίσθιού τους και το οφειλόμενο κατά τη συγκεκριμένη ημέρα μισθό τους ίσο με τόσα ωρομίσθια όσα είναι και οι ώρες απασχόλησης εφόσον πρόκειται για επιχειρήσεις που υπάγονται στις διατάξεις περί Κυριακής αργίας και λειτουργούν εκτάκτως και

β) μόνο προσαύξηση 75% επί του νόμιμου ημερομισθίου για όσες ώρες απασχοληθούν αν πρόκειται για μισθωτούς επιχειρήσεων που δεν υπάγονται στις διατάξεις περί Κυριακής αργίας

γ) Όσοι από τους ημερομίσθιους δεν προσέλθουν στην εργασία τους αν γνωρίζουν ότι η επιχείρηση λειτουργεί δεν θα λάβουν την αμοιβή της ημέρας αυτής.

Ως κατ’ έθιμο αργίες είναι η δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων (26η Δεκεμβρίου), η Πρωτοχρονιά (1η Ιανουαρίου), τα Θεοφάνια (6 Ιανουαρίου) και αμείβονται ως εξής:

Οι παραπάνω εορτές δεν περιλαμβάνονται στις εξαιρέσιμες και συνεπώς είναι εργάσιμες ημέρες για τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα εκτός αν έχουν καθιερωθεί ως εξαιρέσιμες αργίες με ειδικά διατάγματα, συλλογικές συμβάσεις κτλ.

Έτσι επιτρέπεται κατά την ημέρα αυτή η λειτουργία των ιδιωτικών επιχειρήσεων όσο και η απασχόληση των μισθωτών. Στους μισθωτούς που απασχολούνται κατά τις ημέρες αυτές, αν μεν είναι ημερομίσθιοι οφείλεται να λάβουν το συνήθως καταβαλλόμενο ημερομίσθιό τους χωρίς καμία προσαύξηση, αν δε αμείβονται με μηνιαίο μισθό καμιά αμοιβή, πέρα του κανονικού μισθού τους. Σημειώνεται ιδιαίτερα για τους αμειβόμενους με ημερομίσθιο εάν δεν απασχοληθούν τις ημέρες αυτές, έστω και για λόγους που δεν οφείλονται σε υπαιτιότητά τους, θα καταβληθεί το ημερομίσθιό τους.

Εάν η επιχείρηση παραμένει κλειστή κατά τις ημέρες αυτές,

α) όσοι αμείβονται με ημερομίσθιο δεν δικαιούνται κατά κανόνα να λάβουν το ημερομίσθιό τους γιατί δεν υπάρχει διάταξη νόμου με την οποία να θεσπίζεται γενική υποχρέωση των εργοδοτών για την πληρωμή του ημερομισθίου τους στις μη εξαιρέσιμες αργίες, εκτός βέβαια αν από έθιμο, ή επιχειρησιακή συνήθεια, ή ΣΣΕ κλπ. προβλέπεται ότι θα αργήσουν στις εορτές αυτές, καταβάλλοντας όμως το αντίστοιχο ημερομίσθιο και

β) όσοι αμείβονται με μηνιαίο μισθό θα λάβουν κανονικά το μισθό τους χωρίς καμιά πρόσθετη αμοιβή. Αν όμως η επιχείρηση λειτουργεί συνήθως κατά τη ημέρα αυτή αλλά φέτος ο εργοδότης αποφάσισε μονομερώς να μη λειτουργήσει, οφείλει να καταβάλλει στους αμειβόμενους με ημερομίσθιο το ημερομίσθιό τους, κατά τις διατάξεις περί υπερημερίας εργοδότου, και σε όσους αμείβονται με μηνιαίο μισθό δεν δικαιούνται άλλης αμοιβής εκτός από τον κανονικό μηνιαίο μισθό τους.

Αν όμως η επιχείρηση παρέμεινε κλειστή τα προηγούμενα χρόνια και φέτος ο εργοδότης εξαιρετικώς αποφάσισε τη λειτουργία της, τότε: α) οι αμειβόμενοι με ημερομίσθιο δικαιούνται το κανονικό τους ημερομίσθιο και β) οι αμειβόμενοι με μισθό δικαιούνται να λάβουν το 1/25 επί πλέον του μισθού τους (διότι ο μισθός αντιστοιχεί στις εργάσιμες ημέρες του μηνός, ενώ η ημέρα αυτή δεν ήταν για αυτούς εργάσιμη και συνεπώς δεν περιλαμβάνονταν στο μισθό τους η αμοιβή για την ημέρα αυτή).

Εάν κατά τις ημέρες αυτές που χαρακτηρίζονται σαν εργάσιμες ο μισθωτός απουσιάσει αυθαίρετα από την εργασία του, δεν δικαιούται να λάβει το ημερομίσθιό και η απουσία του μπορεί να θεωρηθεί αδικαιολόγητη. Αντίθετα, αν ο εργοδότης δεν επιτρέψει για οποιοδήποτε λόγο εκτός από της περίπτωση ανωτέρας βίας στους μισθωτούς να εργαστούν, υποχρεούται να τους καταβάλλει το ημερομίσθιο της ημέρας αυτής.

Η πρόταση της Αυτόνομης Παρέμβασης στο ΓΣ της ΓΣΕΕ και η στάση των άλλων δυνάμεων

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 21-12-2009

Η Αυτόνομη Παρέμβαση στο Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ μπροστά στην επίθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη με πρόσχημα την κρίση στο εισόδημα των εργαζομένων, στα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, στην προσπάθεια να καμφθούν οι αντιστάσεις των εργαζομένων τόνισε ότι το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει όχι μόνο να μην υποκλιθεί σε αυτή τη λογική, αλλά αντίθετα να παλέψει για την ανατροπή της.

Έθεσε έξι προϋποθέσεις ενός επιτυχημένου αγώνα:

1. Την ανατροπή του κλίματος φόβου, να πείσουμε ότι υπάρχει άλλη πολιτική διεξόδου

2. Η ΓΣΕΕ να αλλάξει ρότα και να πείσει έμπρακτα γι' αυτό

3. Την ενίσχυση της συμμετοχή των εργαζομένων και την ενότητα δράσης

4. Την υπεράσπιση του δημόσιου, καθολικού, αναδιανεμητικού χαραχτήρα της κοινωνικής ασφάλισης

5. Την διεκδίκηση της σταθερής εργασίας, χωρίς ελαστικότητες

6. Την διεκδίκηση ικανοποιητικής Ε.Γ.Σ.Σ.Ε.

Πρότεινε στο Γ.Σ. της ΓΣΕΕ το πρώτο απεργιακό βήμα να γίνει στα τέλη Γενάρη με κοινή απεργία ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Ταυτόχρονα μέχρι την απεργιακή κινητοποίηση η ΓΣΕΕ να προχωρήσει σε πολύμορφες δράσεις που θα βάλουν σε κίνηση το Συνδικαλιστικό κίνημα σε όλα τα επίπεδα.

Την πρόταση αυτή δεν στηρίχτηκε από τις άλλες δυνάμεις στο ΓΣ της ΓΣΕΕ. Η ΠΑΣΚΕ παραμένει σταθερά προσανατολισμένη να λειτουργεί συμπληρωματικά στις επιλογές της Κυβέρνησης επανερχόμενη σε ένα μοντέλο Κυβερνητικού Συνδικαλισμού που προσθέτει νέα προβλήματα στην αξιοπιστία της ΓΣΕΕ.

Η ΔΑΚΕ προτίμησε να μην τοποθετηθεί για την ανάγκη απεργιακής κινητοποίησης ενώ το ΠΑΜΕ, με την επικοινωνιακού τύπου αποχώρηση του, διευκόλυνε τις δυνάμεις αυτές στις επιλογές τους.

Η Αυτόνομη Παρέμβαση θα επιμείνει στη γραμμή των αγώνων και θα παλέψει με κάθε μέσο προκειμένου οι εργαζόμενοι να οργανώσουν την αντίσταση και τους αγώνες τους και το συνδικαλιστικό κίνημα να ξεφύγει από τη αδράνεια και τον συμβιβασμό.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΓΣΕΕ

ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΣΕΕ
18-12-2009

ΜΑΖΙΚΟΣ –ΕΝΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΩΝ ΜΑΣ.
ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ
24ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΓΕΝΑΡΗ

Το συνδικαλιστικό κίνημα και οι εργαζόμενοι της χώρας μας βρίσκονται μπροστά σε μια νέα κατάσταση μετά τις βουλευτικές εκλογές που παρά τα προεκλογικώς επαγγελλόμενα, εξελίσσεται σε μια ολομέτωπη επίθεση απέναντι στα εργατικά δικαιώματα. Η επίθεση αυτή εντάσσεται στην ίδια γραμμή νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόζονται στην χώρα μας από το 1990 και μετά αλλά έχει προσλάβει έναν πρωτοφανή σε οξύτητα χαραχτήρα με την επίκληση των δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας, που χρησιμοποιούνται ως άλλοθι για να συρρικνωθούν δραματικά το εισόδημα, η εργασία, τα δικαιώματα, το κοινωνικό κράτος και να υποθηκευτεί το μέλλον της χώρας σε έναν φαύλο κύκλο στασιμότητας και αναπαραγωγής και διεύρυνσης των καπιταλιστικών κερδών.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όλο και περισσότερο εναρμονίζει την πολιτική της με το σχέδιο της προηγούμενης κυβέρνησης. Με την συνδρομή της Ευρωπαϊκής ένωσης, των διεθνών χρηματοπιστωτικών –κερδοσκοπικών οργανισμών διαμορφώνεται ένα ασφυκτικό κλίμα πειθάρχησης των εργαζομένων και της ελληνικής κοινωνίας. Η τρομοκρατία των ελλειμμάτων, η ψευδής εικόνα περί του αναπόφευκτου των αλλαγών που προτείνονται, προσπαθούν να εμπεδώσουν ένα κλίμα μοιρολατρίας και ηττοπάθειας, μια λογική «καθίστε στα αυγά σας γιατί υπάρχουν και χειρότερα».

Το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει όχι μόνο να μην υποκλιθεί σε αυτή τη λογική, αλλά αντίθετα να παλέψει για την ανατροπή της.

Η κυβέρνηση επιχειρεί με επικοινωνιακά τεχνάσματα να δείξει ότι παρόλα αυτά δεν υποτάσσεται. Πρόκειται για μαγική εικόνα. Η κυβέρνηση πειθαρχεί όλο και περισσότερο στις επιταγές του κεφαλαίου. Οι όποιες επιμέρους διαφοροποιήσεις και επί μέρους πολιτικές που αντικαθιστούν αναχρονισμούς στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα, δεν αλλάζουν καθόλου την ουσία μιας πολιτικής που είναι και νεοφιλελεύθερη και γι’ αυτό το λόγο αντεργατική. Αποδεσμεύεται διαρκώς από όποιες περιορισμένου χαραχτήρα προεκλογικές δεσμεύσεις είχε για τους εργαζόμενους.

Ο κρατικός προϋπολογισμός, τα πρόσφατα μέτρα του κου Παπανδρέου, το πρόγραμμα σταθερότητας συμπυκνώνουν με άλλο τρόπο την εφαρμογή του Ιρλανδικού μοντέλου. Θα οδηγήσουν σε δραματική αύξηση της ανεργίας, συρρίκνωση του εργατικού εισοδήματος, αύξηση των φορολογικών βαρών στους εργαζόμενους, σε μείωση του δημοσίου τομέα και σε έξαρση των ιδιωτικοποιήσεων, διάλυση του κοινωνικού κράτους, διατήρηση του απαράδεκτης εργασιακής επισφάλειας. Με αυτή την πολιτική δεν υπάρχει διέξοδος από την κρίση αλλά βάθεμά της. Το αποτέλεσμα της θα είναι ένα δραματικό κοινωνικό κόστος παράλληλα με τη συντήρηση ή και την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Ο κοινωνικός διάλογος, χρησιμοποιείται ως μοχλός επιβολής απόψεων. Η κυβέρνηση αναζητεί συνενόχους στην εφαρμογή της αντεργατικής της πολιτικής και δεν πρέπει να βρεθούν συνδικαλιστές που να παίξουν αυτό τον ρόλο.

ΠΩΣ ΑΠΑΝΤΑ ΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Η στάση του συνδικαλιστικού κινήματος σήμερα θα καθορίσει τις εξελίξεις για πάρα πολλά χρόνια. Μόνος δρόμος σήμερα είναι αυτός της ενωμένης πάλης, της σύγκρουσης με αυτές τις πολιτικές της προβολής μιας εναλλακτικής στρατηγικής διεξόδου από την κρίση σε όφελος της εργασίας, της εξειδίκευσης και διεκδίκησης ενός επιθετικού πλαισίου στόχων. Παρά τις μεγάλες αντιθέσεις μας με την σημερινή πλειοψηφία επιμένουμε και απαιτούμε: Η ΓΣΕΕ πρέπει να παίξει το ρόλο του εκφραστή των συμφερόντων των εργαζομένων και του οργανωτή των αγώνων τους.

Έξι προϋποθέσεις ενός επιτυχημένου αγώνα:

1) Ανατροπή του κλίματος φόβου, να πείσουμε ότι υπάρχει άλλη πολιτική διεξόδου. Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να δώσει την μάχη στην βάση των επί μέρους αλλαγών. Απαιτείται η προβολή εναλλακτικών λύσεων στα πλαίσια μιας άλλης οικονομικής λογικής που θα έχει ως κριτήρια και στόχους: την αντιμετώπιση της ανεργίας, την αύξηση των εισοδημάτων των εργαζομένων, την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, την απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων, την πλήρη και σταθερή εργασία, την αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου. Αυτά προϋποθέτουν ότι το έλλειμμα αντιμετωπίζεται σε έναν διαφορετικό ορίζοντα πολύ μεγαλύτερης διάρκειας από την τετραετία και επιλέγεται ο δρόμος της ανάπτυξης και όχι ο δρόμος της οικονομικής συρρίκνωσης. Αυτά απαιτούν ένα συνολικά διαφορετικό σχέδιο για την οικονομία με εθνική και ευρωπαϊκή διάσταση.

2) Η ΓΣΕΕ να αλλάξει ρότα και να πείσει έμπρακτα γι’ αυτό. Η εικόνα της ΓΣΕΕ έχει φθαρεί στους εργαζόμενους σαν αποτέλεσμα των επιλογών της πλειονότητας της ηγεσίας της. Το τελευταίο διάστημα η κατάσταση έχει χειροτερέψει δραματικά με την εικόνα κομματικής πειθάρχησης που εκπέμπει ιδίως ο πρόεδρός της σε ορισμένα θέματα (stage, ασφαλιστικό κ.α.). Η συνδικαλιστική μας οργάνωση δεν μπορεί να παίζει τον ρόλο ούτε του τροχονόμου των κυβερνητικών πολιτικών, ούτε πολύ περισσότερο του συνεργάτη στην εφαρμογή τους. Αν δεν αλλάξει στάση άμεσα ,η ζημιά θα είναι ανεπανόρθωτη. Εμείς δε θέλουμε οι εργατικοί θεσμοί που είναι τα συνδικαλιστικά όργανα της τάξης μας να χρεοκοπήσουν μαζί με τις ηγεσίες τους. Απαιτείται άμεσα η καταγγελία της κυβερνητικής πολιτικής, η απεμπλοκή της ΓΣΕΕ από τον λεγόμενο κοινωνικό διάλογο και η οργάνωση με συγκεκριμένο σχέδιο του αγώνα των εργαζομένων. Το κύριο είναι η ανάπτυξη του αγώνα των εργαζομένων, η επιμονή σε διεκδικητικούς στόχους, ο διάλογος να γίνει στην κοινωνία και όποτε χρειαστεί να γίνεται με διμερή τρόπο και όχι με την εκφυλιστική μορφή και τον αποπροσανατολιστικό τρόπο που επιδιώκει η κυβέρνηση.

3) Να ενισχύσουμε την συμμετοχή των εργαζομένων και την ενότητα δράσης. Η δημιουργία ενός απαραίτητου αγωνιστικού μετώπου απαιτεί να προκρίνουμε μορφές που θα βάζουν σε διαδικασία συναπόφασης τους εργαζόμενους, που θα ενισχύουν τον ρόλο των συνελεύσεων, των πρωτοβάθμιων σωματείων, των μαζικών διαδικασιών βάσης. Κομβικό ζήτημα αποτελεί επίσης το άμεσο σταμάτημα των ενεργειών που διασπούν την ενιαία δράση του κινήματος, που πολώνουν τους εργαζόμενους, που αποδυναμώνουν τον κοινό αγώνα Η κυβέρνηση διευκολύνεται από αυτή την κατάσταση και πολύ περισσότερο εξυπηρετείται από ενδεχόμενη οργανωτική διάσπαση που από πολλές πλευρές επιδιώκεται. Είναι άλλο πράγμα η δημιουργία προϋποθέσεων πρόσθετης αγωνιστικής δράσης των από κάτω, οι θεματικές συσπειρώσεις πάλης και άλλο πράγμα οι διασπαστικές πρακτικές που μονιμοποιούν διαχωρισμούς μεταξύ των εργαζομένων.

4) Να υπερασπίσουμε τον δημόσιο, καθολικό, αναδιανεμητικό χαραχτήρα της κοινωνικής ασφάλισης. Το ασφαλιστικό αντιμετωπίζεται ως δημοσιονομικό και όχι ως κοινωνικό πρόβλημα. Η κυβέρνηση όχι μόνο εγκαταλείπει την προεκλογική της δέσμευση για κατάργηση του νόμου Πετραλιά, αλλά προετοιμάζει νέα επίθεση περαιτέρω συρρίκνωσης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων αλλά κυρίως την δομική αλλαγή του συστήματος και την μετατροπή του από διανεμητικό σε ατομικό κεφαλαιοποιητικό με δραματική επίπτωση στα μελλοντικά δικαιώματα των εργαζομένων. Η ΓΣΕΕ οφείλει με σαφήνεια να καταγγείλει το κυβερνητικό σχέδιο και να επιμείνει στην κατάργηση των αντιασφαλιστικών διατάξεων, την ενίσχυση των συντάξεων, την προστασία του καθεστώτος πρόωρης συνταξιοδότησης και των βαρέων-ανθυγιεινών, να απαιτήσει επαρκή τριμερή χρηματοδότηση και επιστροφή των καταληστευθέντων πόρων και να υπερασπίσει την δημόσιο, καθολικό, διανεμητικό χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης.

5) Να διεκδικήσουμε την σταθερή εργασία ,χωρίς ελαστικότητες. Η κυβέρνηση επιδιώκει το εξωραϊσμό της σημερινής απαράδεκτης κατάστασης που έχει μετατρέψει σε ζούγκλα την λεγόμενη αγορά εργασίας που κυριαρχεί η εργοδοτική αυθαιρεσία Εμείς δεν μπορούμε να δεχτούμε αυτή την κατάσταση στο όνομα κάποιων μικροαλλαγών που διατηρούν τον πυρήνα αυτού του αντεργατικού πλαισίου. Στόχος μας η συνολική αναμόρφωση του νομοθετικού πλαισίου με επιδίωξη την μείωση των ωρών εργασίας, την κατάργηση των απαράδεκτων μορφών ενοικίασης, εργασίας με μπλοκάκι, STAGE, εργολαβίες στο δημόσιο, και τη διασφάλιση της απασχόλησης τους, τη δραστική ενίσχυση της πλήρους εργασίας αορίστου χρόνου στον ιδιωτικό τομέα με την σταδιακή κατάργηση όλων των ελαστικοτήτων, την εξασφάλιση πλήρων δικαιωμάτων στους ελαστικά απασχολούμενους για όσο διάστημα-παρά την δική μας αντίθεση- εργάζονται με αυτές τις μορφές, την ουσιαστική ενίσχυση των αρμοδιοτήτων της επιθεώρησης εργασίας. Να ακυρωθούν όλες οι συμφωνίες μείωσης του χρόνου εργασίας και αμοιβής.

6) Διεκδίκηση ικανοποιητικής Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. Πρέπει να γίνει ουσιαστική προετοιμασία για αγωνιστική διεκδίκηση της νέα σύμβασης. Να συζητηθεί ουσιαστικά με τους εργαζόμενους το περιεχόμενο και η μορφή διεκδίκησής της ώστε να αποτραπεί μια διαδικασία διαπραγμάτευσης μόνο από τα πάνω. Να προκρίνουμε ως επιλογή την ταυτόχρονη διεκδίκηση της Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. με τις κλαδικές συμβάσεις ώστε να διευρυνθεί το μέτωπο πάλης. Να προτείνουμε ως βασικές αιχμές την γενναία αύξηση του κατώτερου μισθού με διορθωτικό ποσό 200 €, από 1-1-2010 και πρόσθετη αναπροσαρμογή του με βάση τον πληθωρισμό (αντίστοιχη αναπροσαρμογή του ημερομισθίου) ώστε μέσα σε μια τριετία να εξομοιωθεί με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, την αύξηση του επιδόματος γάμου στο 15%, και παιδιών στο 7%, 10%, 15% ανάλογα με τον αριθμό παιδιών, τον διπλασιασμό του επιδόματος αδείας και την αύξηση κατά 1 εβδομάδα των ημερών κανονικής άδειας, την μείωση του χρόνου εργασίας στις 35 ώρες την εβδομάδα, τη χορήγηση σε κάθε εργαζόμενο κάρτας απεριορίστων διαδρομών κ.α.

ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Η κυβέρνηση θα περάσει το μεγαλύτερο μέρος της αντεργατικής πολιτικής της μέχρι τον Απρίλιο. Σε αυτή την χρονική περίοδο θα εξελίσσεται και το ζήτημα των συμβάσεων. Πρέπει συνεπώς να σχεδιαστεί η οργάνωση ενός κύματος πολύμορφων κινητοποιήσεων σε αυτή την περίοδο, που να κορυφώνεται τον Απρίλη.

Το πρώτο απεργιακό βήμα προτείνουμε να γίνει στα τέλη Γενάρη με κοινή απεργία ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Επιμένουμε όμως ότι χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια ώστε να δημιουργηθεί μια αγωνιστική κινητικότητα από τα κάτω που είναι το πιο ουσιαστικό για να σπάσει το κλίμα φόβου και ηττοπάθειας. Μορφές δράσης με περιοδείες, συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα κατά συνοικία στις μεγάλες πόλεις, συγκεντρώσεις, ημερίδες, συλλογή υπογραφών είναι διαδικασίες που θα βοηθήσουν ουσιαστικά στην επιτυχία των κεντρικών κινητοποιήσεων.

Οι εξελίξεις θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε μεγάλες κοινωνικές εντάσεις και εκρήξεις που μπορεί να πάρουν άγρια μορφή λόγω της απόγνωσης που θα δημιουργήσει η αντεργατική οικονομική πολιτική. Η ΓΣΕΕ οφείλει να μπει μπροστά και να δώσει πολιτική διέξοδο σε αυτούς τους αγώνες. Σε αντίθετη περίπτωση θα ξεπεραστεί απ’ τους ίδιους τους εργαζομένους.

ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ VODAFONE ΓΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ VODAFONE-ΠΑΝΑΦΟΝ
(Αρ. Απόφασης Πρωτοδικείου: 5215/2008)
Αρ. Πρωτοκόλλου: 57/2009
Χαλάνδρι, 15/12/2009

ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Η διοίκηση της VODAFONE να αποσύρει την προσφυγή εναντίον του Επιχειρησιακού Σωματείου

Κανένα εμπόδιο στη σύναψη Συλλογικών Συμβάσεων

Τους τελευταίους μήνες το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων Vodafone-Πάναφον, έχει ξεκινήσει τις διεργασίες για την υπογραφή Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΣΣΕ). Κατέθεσε επίσημη πρόταση για διαπραγμάτευση προς τη διοίκηση της εταιρείας στις 4 Νοεμβρίου.

Στην πρώτη συνάντηση, που έγινε στις 26 Νοεμβρίου, η Διοίκηση της εταιρείας αρνήθηκε οποιαδήποτε συζήτηση για ΕΣΣΕ, προβάλλοντας ως επιχειρήματα την δύσκολη οικονομική κατάσταση της εταιρείας και τη γενικότερη κρίση της αγοράς. Αρνήθηκε κατηγορηματικά τις διαπραγματεύσεις για ένα συνολικό σχέδιο κατοχύρωσης των εργαζομένων, και αντιπρότεινε την συζήτηση για επιμέρους ειδικά θέματα χωρίς χρονοδιάγραμμα και δεσμεύσεις.

Τονίζουμε πως την ίδια στιγμή η Vodafone συνεχίζει να είναι από τις πλέον κερδοφόρες εταιρείες στην Ελλάδα με νέα ανοίγματα στην αγορά και κινήσεις που σταθεροποιούν τα κέρδη της και τις επενδύσεις της (μόνο για την περίοδο Απριλίου-Σεπτεμβρίου 2009 καταγράφει συνολικά έσοδα 601 εκατ. στερλίνες (673,12 εκατ. ευρώ).

Στην ίδια συνάντηση η Διοίκηση μας ενημέρωσε πως η εταιρεία έχει προσφύγει εναντίον του σωματείου στην Επιτροπή του άρθρου 15 του Ν.1264/1982 -η οποία εκδικάστηκε στις 11 Δεκεμβρίου- αμφισβητώντας την αντιπροσωπευτικότητά του και τη δυνατότητά του να συνάπτει ΕΣΣΕ. Ως επιχείρημα προβάλλεται το γεγονός ότι στο σωματείο δεν επιτρέπεται η συμμετοχή διοικητικών/διευθυντικών στελεχών με θέσεις υψηλότερες του επιπέδου team leader (supervisors, managers, κλπ.), ενώ ισχυρίζονται πως η σύνθεση του σωματείου δεν είναι αντιπροσωπευτική των εργαζομένων της εταιρείας.

Είναι ολοφάνερο πως η διοίκηση της εταιρείας όχι μόνο δεν προτίθεται να συζητήσει την εφαρμογή της ΕΣΣΕ, αλλά θα κρατήσει την ίδια σκληρή και αντεργατική στάση που διατηρεί όλον αυτόν τον καιρό, όταν προβαίνει σε απολύσεις, «οικειοθελείς αποχωρήσεις», εντατικοποίηση της εργασίας, απόπειρες outsourcing (όπως με την πρόσφατη περίπτωση των συναδέλφων από το τμήμα ADSL/Broadband), αλλά και έμμεσης αντικατάστασης του τακτικού προσωπικού με υπενοικιαζόμενους που αμείβονται με πενιχρούς μισθούς και εργάζονται με μηνιαίες συμβάσεις.

Τα Σωματεία και οι συνδικαλιστές που υπογράφουμε το παρόν ψήφισμα, συμπαραστεκόμαστε στον δίκαιο αγώνα του Σωματείου Εργαζομένων στην VODAFONEΕ για την σύναψη Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης.

Στηρίζουμε την Παράσταση Διαμαρτυρίας που καλεί το Σωματείο την Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου στις 8:00 π.μ. στις κεντρικές κτιριακές εγκαταστάσεις της VODAFONE, Τζαβέλλα 1-3 στο Χαλάνδρι και απαιτούμε από την Διοίκηση της:

· Να αποσύρει άμεσα την προσφυγή εναντίον του Επιχειρησιακού Σωματείου.
· Να σταματήσει τις κωλυσιεργίες και να συνάψει Επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που να ανταποκρίνεται στο σημερινό κόστος ζωής και να αναλογεί στο µμέγεθος και τα κέρδη της Επιχείρησης.

· Να σταματήσει άμεσα κάθε απόπειρα μείωσης του προσωπικού με οποιονδήποτε τρόπο.

Όλοι μαζί είμαστε πιο δυνατοί και μπορούμε να πετύχουμε καλύτερες εργασιακές συνθήκες και δίκαιες αμοιβές για κάθε εργαζόμενο.

Το ΔΣ του Πανελληνίου Σωματείου Εργαζομένων Vodafone

ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΕΣ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΩΝ & ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΙΚΩΝ
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ ( Σ.Ε.Τ.Τ.Ε.Α)

e – mail: mailtosettea@yahoo.gr

Συνάδελφοι-ισσες η προκλητικότητα των εργοδοτών το τελευταίο διάστημα έχει φέρει τα πράγματα στο απροχώρητο. Φτάσαμε στο σημείο οι εργοδότες να καταπατούν πλέον κάθε εργατικό δίκαιο και να δηλώνουν ότι δεν έχουν να πληρώσουν μισθούς ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ Ή ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ είτε δεν θα πληρώσουν δώρο Χριστουγέννων.

Έχουμε την περίπτωση του fransaise της acs Αγ. Παρασκευής να αλλάζει ιδιοκτήτη και να πετά στον δρόμο τους εργαζόμενους, έχουμε τις περιπτώσεις των fransaise της σπηντεξ όπου μονίμως οι συνάδελφοι αργούν να πληρωθούν. Ανάλογα προβλήματα και στη Γεν. Ταχυδρομική.

Όπως και να έχει αυτό που δείχνει να συμβαίνει είναι ότι σε όλες τις εταιρείες ταχυμεταφοράς και ταχυδρόμησης που έχουν fransaise, το κουμάντο το κάνουν οι μητρικές εταιρείες. Συνεπώς έχουν και την μέγιστη ευθύνη για την καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων,

Για όλους αυτούς τους λόγους και μετά από απόφαση του Δ.Σ. του σωματείου μας θα πραγματοποιηθεί 4ωρη στάση εργασίας την Πέμπτη 17/ 12/ 09, 07:00π.μ – 11:00 π.μ

με τα εξής αιτήματα στον κλάδο ταχυδρόμησης – ταχυμεταφορας .

· Άμεση καταβολή μισθοδοσίας των εργαζομένων για τον μήνα Νοέμβρη.
· Υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στα πρακτορεία “franchise”.
· Όχι στην καταστρατήγηση της εργατικής νομοθεσίας και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
· 7ωρο – 5νθήμερο – 35ωρο.
· Βαρέα Ανθυγιεινά Ένσημα στον κλάδο
· Αναγνώριση ειδικοτήτων

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009 ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009 ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Αναφορικά µε τη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων κατά την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων, η Οµοσπονδία µας επισημαίνει τα εξής:

1. Παρ΄ ότι, ρητά διαφωνεί και είναι αντίθετη µε τη λειτουργία των καταστημάτων κατά τις Κυριακές αργίες, εφαρμόζεται η ισχύουσα νομοθεσία και ειδικότερα το άρθρο 1, του Β.∆. 750/71, το οποίο αναφέρει: «Επιτρέπεται η λειτουργία των επιχειρήσεων και των παντός είδους καταστημάτων κατά το κεκανονισμένον ωράριον λειτουργίας των α) κατά την Κυριακήν η οποία συμπίπτει εις το μεταξύ της 18ης και της 24ης Δεκεμβρίου εκάστου έτους διάστημα και β) κατά την τελευταίαν Κυριακήν εκάστου έτους εφόσον αύτη συμπίπτει µε την 31ην Δεκεμβρίου».

2. Επομένως, τα εμπορικά καταστήματα και τα καταστήματα τροφίμων επιτρέπεται να λειτουργήσουν εφέτος μόνο μία (1) Κυριακή αυτήν της 20ης Δεκεμβρίου 2009.

3. Σύμφωνα µε το ίδιο Β.∆. επιτρέπεται και η απασχόληση των εργαζομένων, οι οποίοι και – εφόσον λειτουργήσει το κατάστημα – θα πρέπει να προσέλθουν στην εργασία τους.

4. Ως προς το κλείσιμο των καταστημάτων κατά την Κυριακή 20/12/2009 υπάρχει νομοθετικό κενό. Για το λόγο αυτό, και προκειμένου οι εργαζόμενοι να μπορέσουν να γιορτάσουν ανθρώπινα τις εορτές, η ΟΙΥΕ ζητά τα καταστήματα να κλείσουν στις 18.00.

5. Ως προς το ρεπό και την αποζημίωση των εργαζομένων για την απασχόλησή τους κατά την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009, ισχύουν τα εξής: ο εργοδότης υποχρεούται να χορηγήσει µία (1) ημέρα αναπληρωματικής ανάπαυσης (ρεπό) (χορηγείται κατ’ έθιμον στις 2/1/2010 ή σε περίπτωση απογραφής εντός του πρώτου μήνα του νέου έτους), και να καταβάλει για την ημέρα αυτή: α) στους αμειβόμενους µε ηµεροµίσθιο, τόσα ωρομίσθια όσες ώρες απασχολήθηκαν και προσαύξηση 75% που θα υπολογισθεί στο νόμιμο ωρομίσθιο τους και για όσες ώρες εργασθούν, β) στους αμειβόμενους με μισθό προσαύξηση 75% επί του 1/25 του νόµιµου μισθού τους.

6. Η υποχρέωση χορήγησης αναπληρωματικής ημέρας ανάπαυσης αφορά όσους εργαστούν από 5 ώρες και άνω. Η αναπληρωματική ανάπαυση καθορίζεται από τον εργοδότη (σε συμφωνία και µε τον εργαζόμενο) και θα πρέπει να ανακοινωθεί στην οικεία Επιθεώρηση Εργασίας.

Για την ΟΙΥΕ

Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΣΥΓΚΡΟΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
1/12/2009

Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΣΥΓΚΡΟΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ!

Οι 50 ημέρες της παραμονής του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, είναι πλεον υπεραρκετές, για να κατανοήσουν όλοι, ότι ο Πρωθυπουργός δεν έρχεται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα και τις Βρυξέλλες, όπως με επικοινωνιακό τρόπο θέλησε να εμφανίσει στο χθεσινό συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου. Η σύγκρουση αφορά τον εαυτό του σε σχέση με τις προεκλογικές του υποσχέσεις, αλλά και το μέτωπο που ανοίγει ενάντια στους εργαζόμενους και τους ανέργους.

Σήμερα λοιπόν, 50 ημέρες μετά τις εκλογές οι αυξημένες προσδοκίες που δημιουργήθηκαν για ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων, πνίγονται στα ρηχά των κυβερνητικών πεπραγμένων.
Από τη μια η Κυβέρνηση εγκαταλείπει μια προς μια τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, δείχνοντας μια απίστευτη υπακοή και προσαρμογή στο πνεύμα και το γράμμα των δημοσιονομικών πολιτικών του Συμφώνου Σταθερότητας, και από την άλλη Πρωθυπουργός και Υπουργοί βάζουν απέναντί τους την Κοινωνία, τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους.
Αυτό που σημερα είναι σε εξεέλιξη είναι μια κυβερνητική σύγκρουση με τους εργαζόμενους και μόνο, επειδή:

· Η προεκλογική δέσμευση για γενναία αναδιανομή του εισοδήματος, έχει ήδη μετατραπεί σε πάγωμα μισθών πάνω από 2.000 ευρώ μικτά, πάγωμα του ΕΚΑΣ και αυξήσεις κοντά στο μηδεν.

· Η διεύρυνση, ενίσχυση και προστασία της εργασίας, έχει ήδη μετατραπεί σε 110.000 απολύσεις του Δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα.

· Η στήριξη ενός Δημόσιου Κοινωνικού Ασφαλιστικού Συστήματος με ισχυρά τα χαρακτηριστικά της Αναδιανομής και της Αλληλεγγύης, έχει ήδη βαπτιστεί «νάρκη» που την πατήσαμε, σύμφωνα με τον κ. Λοβέρδο. Η δε λύση του Ασφαλιστικού, ηδη αναζητείται στις δομικές αλλαγές, δηλαδή στο σταδιακό ξήλωμα της Δημόσιας Ασφάλισης.

· Η κατάργηση του Νόμου Πετραλιά για το Ασφαλιστικό, από κατηγορηματική δέσμευση έγινε «πάγωμα» για ένα έτος και μετά βλέπουμε, ενώ η υπόσχεση για χρηματοοικονομική στήριξη του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, έχει ήδη μετατραπεί σε μείωση των δαπανών τους κατά 1,7 δις €, στον Κρατικό Προϋπολογισμό.

· Το κτύπημα της εισφοροδιαφυγής και της μαύρης – ανασφάλιστης εργασίας, έχει ήδη μετατραπεί σε «κατάρρευση εσόδων», διαβρώνοντας την οικονομική αποτελεσματικότητα του Ασφαλιστικού.

· Η δέσμευση για ανάκτηση του Δημοσίου ελέγχου για στρατηγικού και εθνικού συμφέροντος επιχειρήσεις (ΟΤΕ – ΟΛΠ) , μετατράπηκε εν μια νυκτί σε πολιτική του «ότι γέγονε, γέγονε» και μεταφράζεται ήδη σε πολιτική περαιτέρω εκποίησης του Δημόσιου πλούτου.

Είναι φανερό πλέον με ποιον γίνεται η σύγκρουση της Κυβέρνησης.

Γίνεται με την Κοινωνία και τους εργαζόμενους.

Και όχι με τις Βρυξέλλες, το νεοφιλελεύθερο Σύμφωνο Σταθερότητας, τα τραπεζικά και άλλα μεγαλο-εργοδοτικά συμφέροντα.

Ενιαίο μέτωπο για την κοινωνική ασφάλιση

Ενιαίο μέτωπο για την κοινωνική ασφάλιση

του Δημήτρη Στρατούλη

Αναδημοσίευση από την Αυγή 29.11.2009

Η κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε το ασφαλιστικό με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως συνισταμένη του δημοσιονομικού προβλήματος και δεσμεύτηκε για συγκεκριμένα περιοριστικά μέτρα. Αυτό είναι απαράδεκτο, γιατί τα θέματα της κοινωνικής ασφάλισης με βάση τις ιδρυτικές συνθήκες της Ε.Ε. δεν υπάγονται στην αρμοδιότητα των οργάνων της αλλά στις κυβερνήσεις των χωρών - μελών, αφού ισχύει η «αρχή της επικουρικότητας». Επίσης η κοινωνική ασφάλιση δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως δημοσιονομικό πρόβλημα αλλά ως κοινωνικό δικαίωμα και μάλιστα συνταγματικά κατοχυρωμένο, που τελεί υπό την εγγύηση του κράτους.

Η κυβέρνηση, με βάση τις δεσμεύσεις της, άφησε να διαρρεύσει ότι θα προωθήσει αλλαγές στο ασφαλιστικό, με τις οποίες θα αφαιρούνταν ασφαλιστικά δικαιώματα και κάλεσε τα συνδικάτα και τους εργοδοτικούς φορείς σε διάλογο. Είναι προφανές ότι -όπως έκαναν και παλαιότερα οι κυβερνήσεις Σημίτη- ήθελε να χρησιμοποιήσει το διάλογο ως επικοινωνιακό μανδύα για να εξαπατήσει τους εργαζόμενους για τις πραγματικές προθέσεις της, για να διαχύσει τις ευθύνες για τα προβλήματα του ασφαλιστικού και για να προωθήσει ευκολότερα τις αντικοινωνικές επιλογές της.

Ο διάλογος αυτός είναι προσχηματικός. Το αποδεικνύει και μόνο το γεγονός ότι ο υπουργός Εργασίας αρνήθηκε να αποδεχτεί τις αυτονόητες προϋποθέσεις που του έθεσαν οι συνδικαλιστές της “Αυτόνομης Παρέμβασης”, αφενός για υλοποίηση της προεκλογικής αλλά και μετεκλογικής δέσμευσης του ΠΑΣΟΚ για κατάργηση του νόμου Πετραλιά και αφετέρου για να μην περικοπεί κατά 1,7 δισ. η κρατική επιχορήγηση των ασφαλιστικών ταμείων στον προϋπολογισμό του 2010.

Η κυβέρνηση, χωρίς καν να παρουσιάσει τις προτάσεις της, προσπαθεί να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα αναθέτοντας τον διάλογο σε μια επιτροπή τεχνοκρατών, λες και το ασφαλιστικό είναι τεχνικό και όχι πολιτικό πρόβλημα. Αυτό όμως που έμεινε είναι η αναφορά του υπουργού Εργασίας στην ανάγκη δομικών αλλαγών στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, με την οποία άνοιξε την πόρτα στη συζήτηση για το κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Κάτι παρόμοιο είχε προτείνει πριν από λίγες ημέρες και ο Μίχαλος του ΕΒΕΑ.

Το κεφαλαιοποιητικό σύστημα όμως, στο οποίο ο καθένας έχει ατομική ευθύνη για τη σύνταξή του, αφού όσα εισφέρει τόσα και θα πάρει, δεν είναι ούτε κοινωνική ούτε ασφάλιση. Κι εδώ θα γίνει μεγάλη πολιτική και κοινωνική σύγκρουση, γιατί η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας δεν θα κάνει βήμα πίσω ως προς το να είναι η κοινωνική ασφάλιση δημόσια, καθολική και με αναδιανεμητικό χαρακτήρα, που θα την διαπερνούν οι αρχές της αλληλεγγύης και όχι οι αξίες της ιδιωτικής ασφάλισης.

Από τις συζητήσεις και αντιπαραθέσεις των τελευταίων ημερών έχει γίνει ευρύτερα κατανοητό ότι η αριστερά έχει δίκιο, όταν λέει ότι τα προβλήματα του ασφαλιστικού στη χώρα μας δεν σχετίζονται με τις δαπάνες του, αφού οι συντάξεις και οι παροχές υγείας είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα, αλλά με τα έσοδά του. Και αυτό, όχι μόνο γιατί λεηλατήθηκαν τα αποθεματικά του είτε με τις υποχρεωτικές άτοκες καταθέσεις τους για πολλά χρόνια στην Τράπεζα της Ελλάδος, είτε μέσω χρηματιστηριακού τζόγου, δομημένων ομολόγων ή της εισφοροδιαφυγής, εισφοροαποφυγής και εισφοροκλοπής, αλλά και γιατί τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων μειώθηκαν φέτος δραματικά λόγω της αύξησης της ανεργίας και της γενίκευσης των ελαστικών μορφών απασχόλησης.

Τα υπαρκτά προβλήματα της κοινωνικής ασφάλισης στη χώρα μας είναι η μεγάλη εισφοροδιαφυγή, που της ροκανίζει τα θεμέλια (περίπου 35% έναντι 2-3% στις άλλες χώρες της Ε.Ε.) και της στέρησε 8,4 δισ. ευρώ το 2009, η ελλιπής κρατική χρηματοδότηση, τα χρέη προς αυτή του κράτους και των ιδιωτών, η λεηλασία των κλάδων υγείας από φαρμακευτικές εταιρείες και ιδιωτικά νοσοκομεία. Τα μεγάλα επίσης ζητούμενα γιʼ αυτή είναι η σταδιακή επιστροφή των κλεμμένων αποθεματικών της, η ασφαλής διαχείριση όσων της απέμειναν και η θέσπιση νέων πόρων χρηματοδότησής της.

Για όλα αυτά δεν χρειάζεται κανένας διάλογος, αλλά πολιτική βούληση από την κυβέρνηση για άμεσα μέτρα αντιμετώπισής τους, που όμως δεν την έχει, γιατί έχει αναλάβει άλλες δεσμεύσεις. Τα όποια μέτρα για αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση συντάξεων ή αύξηση εισφορών θα έχουν ακραίες αντικοινωνικές επιπτώσεις. Επίσης, θα είναι και αναποτελεσματικά, γιατί έχει αποδειχθεί ότι δεν αυξάνουν τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, αλλά και παράλογα, γιατί το 66% των συνταξιούχων παίρνει μηνιαία λιγότερα από 600 ευρώ και γιατί οι εισφορές στη χώρα μας είναι οι μεγαλύτερες στην Ε.Ε.

Η κυβέρνηση δεν είναι εύκολο να αφαιρέσει ασφαλιστικά δικαιώματα, όχι μόνο γιατί αντιδρά η Αριστερά αλλά και γιατί έχει ήδη τις πρώτες αντιδράσεις από τον κοινωνικό χώρο του ΠΑΣΟΚ. Το τι έπαθε η κυβέρνηση Σημίτη από τις προτάσεις Γιαννίτση δεν είναι εύκολο να ξεχαστεί. Παρ' ότι η τελική αντιπαράθεση για την κοινωνική ασφάλιση μεταφέρθηκε για την άνοιξη, υπάρχουν από σήμερα οι προϋποθέσεις για τη συγκρότηση ενός ευρύτατου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου για την υπεράσπιση και αναβάθμισή της. Τίποτε δεν τελείωσε. Όλα θα κριθούν από τους κοινωνικούς αγώνες που θα ξεσπάσουν το επόμενο διάστημα και από τους κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς που θα διαμορφώσουν.

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

OXI ΣTH ΝΕΑ ΛΗΣΤΕΙΑ ΤΑΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΩΝ
ΟΧΙ ΣΕ ΕΝΑ AKOMH
ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ
ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ 16/12

Σχετικά με το μεγάλο θέμα του Ασφαλιστικού και τις μεθοδεύσεις οι οποίες γίνονται η Αυτόνομη Παρέμβαση με καθαρό τρόπο εκτιμά και προτείνει τα εξής.

1. Η σημερινή κυβέρνηση ακολουθεί την «πεπατημένη» με βάση και τις υποδείξεις του κ. Αλμούνια και Τρισέ οι οποίοι εξετάζουν το ασφαλιστικό μόνο από την άποψη του δημοσιονομικού κόστους. Αντιμετωπίζει το ασφαλιστικό όχι ως κοινωνικό ζήτημα αλλά ως οικονομικό βάρος. Στη βάση αυτή η κυβέρνηση αναδιπλώνεται και εγκαταλείπει ακόμη και τις προεκλογικές της δεσμεύσεις για κατάργηση διατάξεων του Νόμου Πετραλιά, μειώνει κατά 1,7 δις την επιχορήγηση που δίνει για τα ταμεία στον προϋπολογισμό, δημιουργεί κλίμα πανικού με την επίκληση της χρεωκοπίας των ταμείων,ενώ προετοιμάζει νέες αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις σε βάρος των ασφαλισμένων και του ίδιου του Δημοσίου, αναδιανεμητικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Η σημερινή αναφορά του Υπουργού σε δομικές αλλαγές που παραπέμπει σε αλλαγή του αναδινεμητικού συστήματος σε κεφαλαιοποιητικό αυτόν ακριβώς τον στόχο εξυπηρετεί.

2. Οι εργοδοτικές οργανώσεις, κυρίως ο ΣΕΒ και το ΕΒΕΑ δημιουργούν ένα κλίμα προώθησης δομικών αλλαγών στα πλαίσια της ιδιωτικοποίησης του συστήματος προτείνουν ευθέως τον μετασχηματισμό στο τριφασικό σύστημα που έχει ως αποτέλεσμα τη διάρρηξη της κοινωνικής αλληλεγγύης και την πρόσθετη επιβάρυνση των ασφαλισμένων επ’ οφελεία της κρατικής και εργοδοτικής δαπάνης.

3. Ο Κοινωνικός διάλογος όπως τον χειρίστηκαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις - και σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις και η σημερινή κυβέρνηση,- είναι μια εκφυλιστική διαδικασία υποταγμένη αποκλειστικά σε επικοινωνιακές και αντεργατικού χαρακτήρα σκοπιμότητες. Το μόνο που παράγει είναι αντεργατικές και αντιασφαλιστικές λύσεις. Τρανή απόδειξη είναι ότι οι διαδοχικές επεμβάσεις απέτυχαν να δώσουν λυση όσον αφορά την βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος.

4. Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν έχει σαφείς στόχους και η πλειοψηφία της ηγεσίας του δεν έχει την πρόθεση αγωνιστικής διεκδίκησης,ενώ επιδεικνύει μία συμβιβαστική στάση απέναντι σε μία μεγάλη επίθεση που ήδη κλιμακώνεται.

Υπό αυτές τις συνθήκες ο κοινωνικός διάλογος με την μορφή και τον τρόπο που αξιοποιείται, αποτελεί μία παγίδα που θα έχει ως θύματα όλους τους εργαζόμενους.

Το συνδικαλιστικό κίνημα καλείται να διαφοροποιήσει την μέχρι τωρα στάση του και να προσανατολιστεί:

α) σε απεργιακή κινητοποίηση στις 16 Δεκέμβρη με αφορμή το ασφαλιστικό,την επισφάλεια,τους μισθούς, τον προϋπολογισμό

β) να προετοιμάσει τους εργαζόμενους με μαζικές διαδικασίες και όρους κινήματος για μια πολύμηνη κινητοποίηση.

γ) να αποκαλύψει τις επιδιώξεις κυβέρνησης,Ευρωπαικής ένωσης και εργοδοτών

δ/ να θέσει στη σωστή βάση το πραγματικό πρόβλημα του ασφαλιστικού συστήματος που είναι η ταυτόχρονη συνύπαρξη οικονομικού και κοινωνικού ελλείμματος, όπως και το γεγονός ότι η κρίση του οφείλεται στην καταλήστευση των αποθεματικών στην ανασφάλιστη εργασία στην ανεργία και επισφάλεια που στερούν τεράστιους πόρους από το σύστημα.

Στα πλαίσια αυτά το Συνδικαλιστικό Κίνημα πρέπει να διαμορφώσει ένα διεκδικητικό πλαίσιο με σαφείς στόχους:

1) την κατάργηση των αντιασφαλιστικών διατάξεων των νόμων Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά

2) την άμεση χρηματοδότηση των αναγκών των ταμείων, την κάλυψη όλων των υποχρεώσεων του κράτους προς το ασφαλιστικό σύστημα και της καθιέρωσης της τριμμερούς χρηματοδότησης με την συνεισφορά του κράτους κατά 3/9 των εσόδων από εισφορές.

3) τη σταδιακή επιστροφή με χρονοδιάγραμμα των καταληστευθέντων αποθεματικών με ειδική φορολογία του κεφαλαίου και της μεγάλης περιουσίας ώστε να δημιουργηθεί ένα επαρκές αποθεματικό για τις ερχόμενες γεννεές ασφαλισμένων.

4) την κατάργηση ΑΜΕΣΑ της ανασφάλιστης εργασίας καθώς και κάθε μορφής εισφοροδιαφυγή και εισφοροαποφυγής.

5) την κατάργηση της επισφαλούς εργασίας και την ριζική αντιμετώπιση της ανεργίας.

6) την σημαντική ενίσχυση των κατώτερων συντάξεων και τη σύνδεση της κύριας σύνταξης με το 80% του μισθού όπως κάθε φορά διαμορφώνεται.

7) τη μη εφαρμογή της απόφασης του Ευρωπαικού δικαστηρίου για τα όρια ηλικίαςτων γυναικών

8) την υπεράσπιση του καθεστώτος πρόωρης συνταξιοδότησης και των βαρέων και ανθυγιεινών

9) την εφαρμογή της 35 ετίας χωρίς όριο ηλικίας

10) την υπεράσπιση του δημόσιου,κοινωνικού,αναδιανεμητικού χαρακτήρα του συστήματος ασφάλισης στη χώρα μας.

Οι εκπρόσωποι της Αυτόνομης Παρέμβασης στις τριτοβάθμιες οργανώσεις έθεσαν αυτά τα ζητήματα με διεκδικητικό τρόπο και στη ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και στην σημερινή συνάντηση με τον Υπουργό Εργασίας .

Δήλωσαν ότι δεν θα συμμετάσχουν υπό αυτές τις συνθήκες και χωρίς καμία δέσμευση για την επαρκή χρηματοδότηση του συστήματος σε μια διαδικασία η οποία θα οδηγηθεί νομοτελειακά στην απώλεια δικαιωμάτων των εργαζομένων και στη διάλυση του Δημόσιου Συστήματος κοινωνικής Ασφάλισης.

Η θέση μας αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι η κυβέρνηση αρνήθηκε παρά τις προτάσεις μας να υλοποιήσει έστω τη δέσμευσή της για κατάργηση του Νόμου Πετραλιά και να ακυρώσει την αφαίρεση 1,7 δις από τα ασφαλιστικά ταμεία στον προϋπολογισμό του 2010.

Είμαστε διατεθειμένοι να συμβάλλουμε σε έναν ανοιχτό διάλογο στην κοινωνία με πρωτοβουλία των ίδιων των συνδικάτων και να αναδείξουμε τις θέσεις του μαζικού εργατικού κινήματος.

Είμαστε διατεθειμένοι να παρευρεθούμε διεκδικητικά σε συναντήσεις με το Υπουργείο Εργασίας, εφόσον το ίδιο αποσαφηνίζει την θέση του και υποβάλλει προτάσεις.

Δεν είμαστε καθόλου διατεθειμένοι να συμβάλλουμε σε μία αποπροσανατολιστική, θεατρινίστικη και υποταγμένη σε σκοπιμότητες διαδικασία κοινωνικού διαλόγου και δε θα το πράξουμε.

Καλούμε τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να υιοθετήσουν την πρότασή μας.

Καλούμε τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ να συντάξουν τις δυνάμεις τους σε μία κοινή αγωνιστική προσπάθεια εγκαταλείποντας τις άγονες αντιπαραθέσεις και την τακτική της διαίρεσης των εργαζομένων.

Καλούμε τους εργαζόμενους να συμβάλλουν στη δημιουργία ενός αγωνιστικού κλίματος και κινήματος - ανάλογου της περιόδου Γιαννίτση - που μπορεί με την μαζικότητα, την ενωτική του διάθεση και την μαχητικότητά του να ακυρώσει τις αντεργατικές επιδιώξεις.

Τα συνδικάτα την επόμενη μέρα

Τα συνδικάτα την επόμενη μέρα
Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΥΡΙΑΚΟΥΛΙΑ*

Αναδημοσίευση από την Αυγή 6.11.2009

Η εκλογική συντριβή της κυβέρνησης της Ν.Δ. και η ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση της χώρας με υψηλή αυτοδυναμία, εκφράζει σε μεγάλο βαθμό, τον θυμό και την οργή των εργαζομένων για τις αδιέξοδες, αντεργατικές και κοινωνικά ανάλγητες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που ουσιαστικά διέλυσαν στο πέρασμά τους σχεδόν τα πάντα: το όποιο κοινωνικό κράτος, την Παιδεία, την Υγεία, το εργατικό εισόδημα, τις εργασιακές σχέσεις, τα ασφαλιστικά δικαιώματα.

Οι εργαζόμενοι όμως δεν θα πρέπει να τρέφουν αυταπάτες σχετικά με τη νέα κυβέρνηση. Η οποία, πέρα από τα «φιλεργατικά» περιτυλίγματα, δεν έχει ούτε τη βούληση ούτε τους συσχετισμούς, ώστε να οδηγήσει τη χώρα σε μια άλλη πολιτική και οικονομική πορεία, πέρα από τους καταναγκασμούς της Ε.Ε. και του Συμφώνου Σταθερότητας.

Ήδη, η χώρα μπαίνει σε καθεστώς σκληρής κοινοτικής επιτήρησης, με προδιαγεγραμμένη τετραετή λιτότητα. Στην ημερήσια διάταξη αναγκαστικά θα προωθηθούν προς υλοποίηση, τα περίφημα διαρθρωτικά μέτρα: περαιτέρω εκποίηση του δημόσιου πλούτου, επιτάχυνση της απορρύθμισης της αγοράς εργασίας στην κατεύθυνσης της ευελιξίας, ξήλωμα του ασφαλιστικού. Η εμμονή στις ενεργητικές (βλ. επιδοματικές για τους εργοδότες) πολιτικές θα συνεχιστεί, ενώ η κοινωνική προστασία των ανέργων και των ευάλωτων κοινωνικά ομάδων θα χαθεί στους δαίδαλους της απασχολησιμότητας.

Η ατζέντα των συνδικάτων και η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα

Μαζί με την οικονομική κρίση, θα οξυνθεί και η κοινωνική. Οι εργαζόμενοι, θα προσβλέπουν στα συνδικάτα και θα ελπίζουν σε αυτά. Θα είναι μπροστά στους αγώνες, εφόσον τους ζητηθεί με αξιοπιστία, με σχέδιο και κυρίως με ορατά τα πιθανά θετικά αποτελέσματα ως προς την εργασιακή, ασφαλιστική και οικονομική τους κατάσταση.

Απέναντι στην κυβερνητική ατζέντα, τα συνδικάτα και η ΓΣΕΕ, έχουν την ευθύνη να προτάξουν τους στόχους τους και να θέσουν επιθετικά στην ημερήσια διάταξη το δικό τους διεκδικητικό πλαίσιο και τις προτάσεις τους (ΔΕΘ), χωρίς εκπτώσεις και με κομβικά σημεία: α) τον αναπροσανατολισμό της οικονομικής πολιτικής στην κατεύθυνση της προστασίας του εισοδήματος και της διεύρυνσης της κοινωνικής προστασίας των ανέργων, β) την ανάκτηση της δημόσιας περιουσίας, όπου απέναντι στο δίλημμα του κρατισμού ή των ιδιωτικοποιήσεων, υπάρχει το εναλλακτικό πρότυπο της αποτελεσματικής και ποιοτικής δημόσιας επιχείρησης ως μοχλού ανάπτυξης και δημιουργίας θέσεων εργασίας, μακριά από πελατειακά χαρακτηριστικά, γ) την κατάργηση όλων των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών νόμων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. και την επανίδρυση ενός καθεστώτος ασφαλούς, μόνιμης και πλήρους αξιοπρεπούς απασχόλησης καθώς και του συστήματος της Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, με τριμερή χρηματοδότηση και αναδιανεμητικό χαρακτήρα σε όφελος των ασθενέστερων.

Η οργάνωση της πάλης των εργαζομένων και η μαζική, ενωτική αγωνιστική διεκδίκηση θα αποδειχθεί μονόδρομος.

Όμως η κατάσταση στα περισσότερα συνδικάτα και ειδικά στη ΓΣΕΕ είναι απογοητευτική.
Ο απαράδεκτος ασφυκτικός κομματικός εναγκαλισμός τα έχει οδηγήσει στον εναλλασσόμενο κυβερνητικό συνδικαλισμό (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ), με αποτέλεσμα τη συνέχιση της απομαζικοποίησης, της αδράνειας, της γραφειοκρατικοποίησης, της αναξιοπιστίας, και της απουσίας συνολικών μαζικών διεκδικητικών και με αποτελέσματα εργατικών αγώνων. Από την άλλη, υπάρχει και ο ιδιότυπος κομματικός αντιπολιτευτισμός (ΠΑΜΕ), που με το σεχταρισμό του επιτείνει την πόλωση και την ακύρωση της κοινής δράσης των εργαζομένων. Κατάσταση που εκ των πραγμάτων βολεύει την εκάστοτε κυβέρνηση.

Αν αυτή η κατάσταση δεν αντιστραφεί, είναι φανερό ότι πολύ λίγα πράγματα μπορούν να γίνουν.

Αν τα συνδικάτα δεν αλλάξουν οργανωτική λογική και προσανατολισμό, αν δεν σπάσουν τις κυβερνητικές και κομματικές λογικές, αν δεν σταματήσουν τις “συντεχνιακές” λογικές εκπροσώπησης σε χώρους με τρεις και τέσσερες ταχύτητες εργαζομένων (εργολάβοι, συμβασιούχοι, μπλοκάκια, stage) και δεν προσεγγίσουν τώρα τους νέους και τις νέες της επισφάλειας, είναι βέβαιο ότι θα συνεχίζουν να βυθίζονται στην απαξίωση και να κινδυνεύουν με περαιτέρω συρρίκνωση και εν τέλει εξαφάνιση.

Γι΄ αυτό και θα πρέπει να επαναφερθεί με επιμονή το αίτημα και η επιτακτική αναγκαιότητα της κοινής δράσης των εργαζομένων, των συνδικάτων και της ΓΣΕΕ, πέρα από κάθε κομματική - παραταξιακή λογική. Μέσα από τα συνδικάτα και με τα συνδικάτα. Είναι πια καιρός να εκφραστούν αυθεντικά οι εργαζόμενοι. Μέσα στους εργασιακούς χώρους, στα πρωτοβάθμια σωματεία, στις Ομοσπονδίες και τα Ε.Κ. Ώστε, να αλλάξει επιτέλους προσανατολισμό και νοοτροπία το συνδικαλιστικό κίνημα.

* Ο Παναγιώτης Κυριακούλιας είναι μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της Αυτόνομης Παρέμβασης και της Διοίκησης της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος (ΟΙΥΕ)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΟΙΥΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΟΛΑΒΙΑ ΤΟΥ ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟΥ

Αθήνα 12/10/2009

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Δόλια και ανήθικη μαζική απόλυση 28 εργαζομένων από εργολαβική εταιρεία καθαρισμού

Η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος, καταγγέλλει την ηθικά απαράδεκτη, και δόλια μεθοδευμένη απαλλαγή (δηλ. απόλυση χωρίς αποζημίωση) 28 εργαζομένων από την «δουλεμπορική» εταιρεία ABNORR CLEANING ΕΠΕ, και από την πρώτη στιγμή στέκεται στο πλευρό των εργαζομένων για άμεση επαναπρόσληψή τους.

Η συγκεκριμένη εργολαβική εταιρεία με δόλιο και εκβιαστικό τρόπο ανάγκασε τους 42 εργαζόμενους που εργάζονταν από 2 έως 18 χρόνια μέσω αυτής ή και προηγούμενων εργολάβων στο Σισμανόγλειο (στο τμήμα σίτισης και διατροφής) να παραιτηθούν, επειδή έληγε η σύμβασή της με το νοσοκομείο, με τη δέσμευση ότι θα τους επαναπροσλάβει, εφόσον ξαναπάρει από αυτό την υπεργολαβία. Τους μετακίνησε για ένα μήνα σε μια παρένθετη εταιρεία Thomas Bates (που εμφανίζεται ως κατασκευαστική εταιρεία!!!) από την οποία δεν πληρώθηκαν ποτέ, και, όταν ξαναπήρε τη δουλειά από το νοσοκομείο, παρά τις δεσμεύσεις της απέλυσε 28 από τους 42 εργαζόμενους, οι οποίοι επειδή είχαν παραιτηθεί δεν δικαιούνται ούτε αποζημιώσεις απόλυσης, ούτε επιδότηση ανεργίας, ούτε οι συνδικαλιστές την προβλεπόμενη από το νόμο προστασία τους.

Η ΟΙΥΕ

α) έχει ήδη προσφύγει στο Υπουργείο Εργασίας, ζητώντας την προσωπική παρέμβαση του Υπουργού Ανδρέα Λοβέρδου , απαιτώντας να παρέμβει για την επαναπρόσληψη των 28 απολυμένων και να υπάρξει τήρηση της εργατικής νομοθεσίας από το Σισμανόγλειο και την εταιρεία υπεργολάβο.

β) προχώρησε σε σχετικές καταγγελίες σε όλα τα αρμόδια ελεγκτικά όργανα, δηλαδή τις κατά τόπους Επιθεωρήσεις Εργασίας, τον ΣΕΠΕ, το ΙΚΑ καθώς στην υγειονομική επιθεώρηση του Υπουργείου Υγείας, προκειμένου να υπάρξουν άμεσοι έλεγχοι και να διαπιστωθεί το κατά πόσον ο εργολάβος τηρεί τις προδιαγραφές υγείας και ασφάλειας του προσωπικού που «διαθέτει» στο νοσοκομείο ως βοηθούς μαγείρους, σιτιστές και τραπεζοκόμους

γ) θα προσφύγει άμεσα στον αρμόδιο εισαγγελέα, ώστε να παρέμβει για να καταλογιστούν οι ποινικές ευθύνες του εργοδότη που παρανόμησε, καθώς και της παρένθετης εταιρείας – φάντασμα που με αδιαφανή τρόπο ανέλαβε για 1 μήνα τη σίτιση του ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟΥ νοσοκομείου.

Η Ομοσπονδία μας, απαιτεί οι εργαζόμενοι, που με απαράδεκτες μεθοδεύσεις απολύθηκαν μαζικά και χωρίς αποζημίωση ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΦΘΟΥΝ ΤΩΡΑ από την ΑBNORR CLEANING, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με πλήρη τα μισθολογικά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα

Μαζί με το σύνολο του συνδικαλιστικού κινήματος αγωνιζόμαστε, ώστε οι εργολαβίες, που αναπαράγουν τον εργασιακό μεσαίωνα, να καταργηθούν άμεσα. Σήμερα απαιτείται και στο Δημόσιο και στα Νοσοκομεία να προσληφθεί μόνιμο προσωπικό.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΥΕ

ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
12/11/2009

ΜΕ ΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΡΟΥΣΦΕΤΙΑ,
ΕΝΩ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ
ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ ΟΜΗΡΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Η Κυβέρνηση με τις χθεσινές αποφάσεις της για τις προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ:

Κατέδειξε την απόλυτη άρνηση της να καταργήσει οριστικά το απαράδεκτο καθεστώς της ελαστικής εργασίας στο δημόσιο τομέα.

Αρνείται την κατάργηση στην ουσία του ρουσφετιού, αφού συνεχίζονται οι εξαιρέσεις και τα παράθυρα.

Αρνείται επίσης να χειριστεί το εκρηκτικό πρόβλημα των χιλιάδων εργαζομένων συμβασιούχων και stage, μέσω μιας προωθημένης, καθολικής και κοινωνικά αποδεκτής λύσης, η οποία θα ήταν εδώ και τώρα να γίνουν οι αναγκαίες προσλήψεις στον κοινωνικό τομέα (Κοινωνικές Υπηρεσίες του Δημοσίου, ΟΤΑ, Υγεία, Παιδεία), οι οποίες άλλωστε υπολειτουργούν και χρειάζονται να στελεχωθούν άμεσα.

Η καθολική αυτή λύση, όχι μόνο θα αντιμετώπιζε το πρόβλημα της συνέχισης της απασχόλησης των ήδη υπηρετούντων εργαζομένων με τις γνωστές επαίσχυντες μορφές απασχόλησης (συμβάσεις έργου, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, stage), αλλά και θα δημιουργούσε νέες πραγματικές θέσεις απασχόλησης και για επιπλέον χιλιάδες ανέργους.

Η λύση αυτή θα αναβάθμιζε αυτόματα το επίπεδο των κοινωνικών υπηρεσιών και τη λειτουργία του κράτους, θα μείωνε την ανεργία, θα δημιουργούσε εισοδήματα και θα ξανα-έβαζε σε λειτουργία τη συνολική οικονομία της οικονομίας, με πολλαπλασιαστικά οφέλη για όλους.

Αντ’ αυτού η Κυβέρνηση, ουσιαστικά επέλεξε να τους απολύσει όλους, να προσλάβει πολύ λιγότερους και μάλιστα όχι μόνιμους, αλλά με νέες συμβάσεις ορισμένου χρόνου, διαιωνίζοντας το ρουσφέτι, την αναξιοκρατία (που δήθεν καταπολεμά) και δημιουργώντας ξανά μια νέα γενιά ομήρων.

Όλα αυτά γίνονται επειδή η Κυβέρνηση επιμένει σ’ ένα πλαίσιο απορρύθμισης της εργασίας και υποβάθμισης του Δημοσίου Τομέα και επιπλέον είναι επιτηρούμενος όμηρος του Χ. Αλμούνια και της Ε. Ε, ακολουθώντας τις νεοφιλελεύθερες συνταγές τους, για άμεση και δραστική μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και των δημοσίων δαπανών.

Έτσι, το κράτος απεμπολεί και εκχωρεί το δικαίωμα του για άσκηση πολιτικών απασχόλησης και οικονομικών πολιτικών, που θα δημιουργήσουν ανάπτυξη και θα ενισχύσουν το κοινωνικό κράτος.

Τα συνδικάτα, η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ πρέπει να στηρίξουν τον αγώνα συνολικά των συμβασιούχων και των stagierς και να ανοίξουν ένα ευρύτερο μέτωπο κατά της επισφάλειας και της ανεργίας. Ο αγώνας αυτός σε κάθε περίπτωση πρέπει να είναι συμπληρωματικός και αλληλέγγυος με τον αγώνα των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, και ιδίως αυτών που είναι επισφαλείς.

ΟΧΙ ΣΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΟΛΑΒΙΑΣ ΣΤΟ ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟ

Δόλια και ανήθικη μαζική απόλυση 28 εργαζομένων από εργολαβική εταιρεία καθαρισμού

Ο εργασιακός μεσαίωνας ήταν και παραμένει εδώ στις εργολαβίες καθαρισμού, που όχι μόνο διατηρούν την εργασιακή ζούγκλα αλλά εφευρίσκουν και νέους δόλιους τρόπους, για να ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους, οι οποίοι συνεχίζουν να είναι απροστάτευτοι, βρίσκουν δε συμπαραστάτες και βοηθούς στο έργο τους αυτό τις υπηρεσίες του δημοσίου στη προκειμένη περίπτωση τη Διοίκηση του Σισμανόγλειου Γενικού Νοσοκομείου Αττικής.

Η εργολαβική εταιρεία καθαρισμού ABNOR CLEANING ΕΠΕ που είχε αναλάβει το τμήμα διατροφής του Νοσοκομείου και απασχολούσε 42 εργαζόμενους, με προκλητικό και εκβιαστικό τρόπο, ισχυριζόμενη ότι λήγει η εργολαβία της, εξανάγκασε τους εργαζόμενους να «παραιτηθούν» για να απασχοληθούν στο νέο εργολάβο, και αφού αρνιόταν προκλητικά να τους απασχολήσει σε άλλο έργο ή να τους χορηγήσει τις απολύσεις.

Άγνωστο παραμένει ακόμη με ποια διαδικασία η «νέα» εργολαβία Κατασκευαστική εταιρεία -Εισαγωγές- Εξαγωγές πρώτων υλών!!, ανέλαβε το τμήμα διατροφής και απασχόλησε τους εργαζόμενους για ένα περίπου μήνα και σήμερα είναι άφαντη αφήνοντας αυτούς απλήρωτους, ενώ στην πορεία το έργο ανέλαβε πάλι η ABNOR CLEANING ΕΠΕ!!

Μέχρι που θα φτάσει η πλεκτάνη, η ανήθικη και δόλια συμπεριφορά των εργολαβιών καθαρισμού, ώστε να ξεφορτώνονται «νομότυπα» με τη συνενοχή και της Διοίκησης του Νοσοκομείου 28 εργαζόμενους αποστερώντας τους όλα τα εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα;

Ηχούν παράξενα ακόμη στα αυτιά μας οι δηλώσεις του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, κ. Ανδρέα Λοβέρδου ότι πρέπει να τελειώνουμε με τον εργασιακό μεσαίωνα.

Περιμένουμε να δούμε ποιά θα είναι η άμεση και αποφασιστική παρέμβαση που απαιτείται εκ μέρους του Υπουργείου και προς την εταιρεία ABNOR CLEANING ΕΠΕ αλλά και προς τη Διοίκηση του Νοσοκομείου.

Οι εργαζόμενοι που με απαράδεκτες μεθοδεύσεις απολύθηκαν μαζικά και χωρίς αποζημίωση πρέπει ΤΩΡΑ ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΦΘΟΥΝ χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με πλήρη τα μισθολογικά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ STAGE

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ
5/11/2009

Η Αυτόνομη Παρέμβαση εκφράζει τη συμπαράσταση της στον αγώνα των εργαζομένων στα stage, οι οποίοι με μαζικό τρόπο διαδήλωσαν σήμερα στην Αθήνα.

Η κυβέρνηση σε μια περίοδο που αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς η ανεργία και με πρόσχημα την κατάργηση των stage στο δημόσιο τομέα, ασκεί μια πολιτική που οδηγεί στην επί πλέον διόγκωση της ανεργίας και στη συνέχιση της ομηρίας με άλλες ελαστικές μορφές των νέων εργαζομένων.

Η ΓΣΕΕ οφείλει να ξεμπλοκαριστεί από την πολιτική που εκφωνεί ο Πρόεδρος της, που είναι αντίθετη από τις θέσεις της πλειοψηφίας των δυνάμεων που δρουν στη ΓΣΕΕ και να συμπαρασταθεί στους εργαζόμενους.

Το κίνημα των εργαζόμενων στα stage πρέπει επίσης να αναπτυχθεί, χωρίς να εμπλέκεται σε διαδικασίες χειραγώγησης του από την πλευρά ορισμένων δυνάμεων. Πρακτικές που οδηγούν στην αποσιώπηση της παρουσίας στελεχών της Αυτόνομης Παρέμβασης, όπως και της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων, στη σημερινή συγκέντρωση, δε διευκολύνουν καθόλου τον αγώνα των εργαζομένων στα stage.

Η ενότητα και ο συντονισμένος αγώνας των εργαζόμενων, η πάλη όλης της εργατικής τάξης κατά της επισφάλειας και υπέρ της πλήρους και σταθερής εργασίας μπορεί να φέρει αποτελέσματα.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ Α.Π. ΓΣΕΕ ΓΙΑ ΣΥΓΚΛΗΣΗ Ε.Ε. ΓΣΕΕ

30/10/2009

Προς:
Πρόεδρο, Γενικό Γραμματέα

ΓΣΕΕ

Συνάδελφοι,

Ζητούμε την άμεση σύγκλιση της Εκτελεστικής Επιτροπής ώστε να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο παρεμβάσεων της ΓΣΕΕ, πάνω στα κρίσιμα ζητήματα της περιόδου, διότι εμφανίζεται μια αρνητική εικόνα της ΓΣΕΕ, η οποία είτε βρίσκεται σε στάση αναμονής ή λειτουργεί ως τροχονόμος της κυβερνητικής πολιτικής ή ταυτίζεται μερικές φορές με αρνητικές πλευρές της.

Πιο συγκεκριμένα:
1. Ακύρωση σύμβασης COSCO με ΟΛΠ: Με βάση τις θέσεις του συνδικαλιστικού κινήματος πρέπει να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη ενός κινήματος αλληλεγγύης και όχι να πετάει η ΓΣΕΕ το μπαλάκι στους εργαζόμενους του χώρου.

2. Stage-συμβασιούχοι: Η πρόταση που εκφωνεί πρόεδρος δεν αποτελεί θέση της ΓΣΕΕ. Υπάρχει ανάγκη διαμόρφωσης θέσης στήριξης του αγώνα αυτών των νέων και επιδίωξη μιας δίκαιης λύσης, ώστε να «μην πεταχτεί μαζί με τα απόνερα και το παιδί».

3. Με τις κινήσεις του Υπουργού Εργασίας διαμορφώνεται «de facto» ένας κοινωνικός διάλογος ο οποίος δημιουργεί τετελεσμένα. Υπάρχει ανάγκη άμεσης αποσαφήνισης της πολιτικής της ΓΣΕΕ. Το συζητάμε και πώς το συζητάμε; Πώς διαμορφώνουμε ένα σαφές διεκδικητικό πλαίσιο στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων και πώς το στηρίζουμε αγωνιστικά; Εμείς θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν συμμετέχουμε σε προσχηματικούς κοινωνικούς διαλόγους που διευκολύνουν την κυβέρνηση.

4. Το τελευταίο διάστημα βγαίνουν δελτία τύπου από την ΓΣΕΕ χωρίς να υπάρχει καταγραμμένη πλειοψηφία. Η κατάσταση αυτή πρέπει να σταματήσει.

Για όλα τα πιο πάνω απαιτείται οργανωμένη συζήτηση η οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί σε πρώτη φάση στην Εκτελεστική Επιτροπή και γι’ αυτό το λόγο ζητάμε να συνεδριάσει άμεσα.

Για την Αυτόνομη Παρέμβαση
Γιώργος Γαβρίλης
Αλέκος Καλύβης
Θάνος Βασιλόπουλος

Η Αυτόνομη Παρέμβαση για την "κρυφή ατζέντα των εργοδοτών"

ΤΑ 10 ΜΕΤΡΑ ΤΟΥ ΣΕΒ
ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ; ή ΜΕΤΡΑ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ;
Η ΚΡΥΦΗ ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ

Οι προτάσεις που κατέθεσε ο ΣΕΒ στην πρόσφατη συνάντησή του με την ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης (13/10/2009), με τον βαρύγδουπο τίτλο «Δέκα μέτρα – ανάχωμα στην ανεργία», αναπαλαιώνουν τις παλαιότερες επεξεργασίες των βιομηχάνων και επαναφέρουν στο προσκήνιο το διεκδικητικό πλαίσιο των εργοδοτών, ως προς τη λειτουργία της αγοράς εργασίας και την επαναρρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, με πρόσχημα πάντα την καταπολέμηση της ανεργίας, για την οποία φαίνεται να «κόπτονται» και να ανησυχούν.

Είναι έτσι όμως τα πράγματα?

Καταρχάς θα πρέπει να επισημανθεί ότι πίσω από τις προτάσεις του ΣΕΒ (οι οποίες κάλλιστα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως το πρώτο «μεταβατικό βήμα»), υποκρύπτεται ουσιαστικά η κρυφή ατζέντα των εργοδοτών.

Υποκρύπτεται με άλλα λόγια, ο στρατηγικός στόχος του Κεφαλαίου, (με αιχμή τους μεγαλοβιομήχανους, τους μεγαλοτραπεζίτες και τους άλλους μεγαλοεπιχειρηματίες στους κλάδους της Παροχής Υπηρεσιών) για συνολική απορρύθμιση της αγοράς εργασίας και των εργασιακών σχέσεων, στην κατεύθυνση της διατήρησης και περαιτέρω ενίσχυσης της κερδοφορίας τους.

Η τρέχουσα οικονομική κρίση, δεν αποτελεί για τον ΣΕΒ, παρά το πρόσχημα που προσπαθεί να «δικαιολογήσει» την αδήριτη αναγκαιότητα «επαναπροσδιορισμού» των εργασιακών σχέσεων και των πολιτικών απασχόλησης, στο όνομα της διάσωσης των θέσεων απασχόλησης και της καταπολέμησης της ανεργίας.

Ο στρατηγικός αυτός στόχος, γίνεται προσπάθεια να εξυπηρετηθεί με τρία κυρίως εργαλεία:
α) την, με κάθε τρόπο μείωση, του εργατικού κόστους (μισθολογικού και μη)
β) τη δημιουργία ενός εντελώς ελεύθερου, από νομικούς και οικονομικούς καταναγκασμούς, καθεστώτος απολύσεων από τις επιχειρήσεις
γ) την, με κάθε τρόπο, εκτεταμένη χρήση ευέλικτων μορφών απασχόλησης στην αγορά εργασίας, καταργώντας το πρότυπο της κανονικής, πλήρους και με πλήρη αμοιβή εργασίας.

Η σχετικά αφανής μέχρι σήμερα, αλλά συνεχιζόμενη και συνεχώς εντεινόμενη αμφισβήτηση του ΣΕΒ και των εργοδοτών, του συστήματος των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων (Ν. 1876/90) και του θεσμού της Μεσολάβησης και ιδίως της Διαιτησίας του ΟΜΕΔ, με την παράλληλη επίθεση ενάντια στις κλαδικές ΣΣΕ (βλ. τράπεζες, κλωστοϋφαντουργία, ΜΜΕ κλπ), έρχεται να προστεθεί στα παραπάνω και να πιέσει προς την κατεύθυνση υλοποίησης του στρατηγικού σχεδίου των εργοδοτών.

Στην προσπάθεια αυτή, εντάσσονται και οι 10 συγκεκριμένες προτάσεις του ΣΕΒ προς την Κυβέρνηση, και οι οποίες εάν υλοποιηθούν δεν θα είναι καταστροφικές μόνο για τους εργαζόμενους, αλλά και την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή της χώρας μας.

Ας δούμε όμως ξεχωριστά κάθε μία από τις προτάσεις του ΣΕΒ και τις επιπτώσεις τους.

1) «Άμεση λειτουργία και κρατική χρηματοδότηση του Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής (ΕΤΑΚΣ), με καθορισμό προτεραιοτήτων ενίσχυσης των ασθενέστερων και συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων στη διαχείριση»: Το νεοφιλελεύθερης – νεοδημοκρατικής έμπνευσης (Αλογοσκούφης) ΕΤΑΚΣ, που θεσμοθετήθηκε με το Ν. 3631/2008, υποτίθεται ότι έχει ως αποστολή να χρηματοδοτεί ολοκληρωμένα προγράμματα στοχευμένης εισοδηματικής ενίσχυσης στα φυσικά πρόσωπα ή νοικοκυριά, που έχουν εισόδημα χαμηλότερο από το όριο της φτώχιας. Ο ΣΕΒ με την πρότασή του αυτή, προσδοκά τη μεταφορά κοινωνικών πόρων (και όχι φυσικά εργοδοτικών) στο ΕΤΑΚΣ, προκειμένου αυτό λειτουργώντας ως Ταμείο Ελεημοσύνης να χορηγεί επιδόματα φτώχειας. Στην κρυφή ατζέντα του ΣΕΒ, το ΕΤΑΚΣ μπορεί κάλλιστα να λειτουργήσει μελλοντικά και ως Ταμείο χορήγησης επιδομάτων απόλυσης για όσες επιχειρήσεις θα αδυνατούν να καταβάλλουν αποζημιώσεις στους εργαζόμενους τους με προσχηματικούς λόγους (λόγω οικονομικής κρίσης, ταμειακής στενότητας, αναδιάρθρωσης κοκ.). Για το λόγο αυτό, δεν είναι τυχαία και η πρότασή του για «συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων» στη διαχείριση του ΕΤΑΚΣ.

2) «Κατάργηση φορολογικών αντικινήτρων που αποτρέπουν τις επιχειρήσεις να προχωρήσουν στη διανομή κερδών και στην πρόσθετη ασφαλιστική κάλυψη ειδικά στους χαμηλόμισθους ανέργους»: Μεσούσης της οικονομικής κρίσης το προηγούμενο καλοκαίρι, έγινε μια ολόκληρη συζήτηση για το εάν οι επί σειρά ετών υπερ-κερδοφόρες Τράπεζες θα έπρεπε ή όχι να διανείμουν κέρδη στους μετόχους τους, και για το εάν, τα μη διαμεινόμενα κέρδη θα έπρεπε να «ριχτούν» στην αγορά για ενίσχυση της ρευστότητας των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, για το πάγωμα των οφειλών κοκ. Όμως για τον ΣΕΒ, πάνω από τις ανάγκες τις κοινωνίας, των εργαζομένων και των νοικοκυριών είναι (και μάλιστα σε εποχή οξείας οικονομικής κρίσης), η πάση θυσία διανομή κερδών στους λίγους μεγαλομετόχους των επιχειρήσεων. Ως προς το δεύτερο σκέλος της, η πρόταση αυτή, ότι δηλαδή η διανομή κερδών θα διατεθεί για την πρόσθετη ασφαλιστική κάλυψη των ασθενέστερων εργαζόμενων, μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσει, τη στιγμή μάλιστα που ο ΣΕΒ είναι ο αρχιερέας της κατεδάφισης του ασφαλιστικού μας συστήματος. Η πρόταση αυτή όμως κινείται και σε ένα δεύτερο επίπεδο, το οποίο και αναδεικνύει την κρυφή ατζέντα των βιομηχάνων, βασικό σημείο της οποίας επιγραμματικά είναι το εξής: Όχι στην υποχρεωτική ασφάλιση των εργαζομένων από τις επιχειρήσεις δηλ. κατάργηση των εργοδοτικών εισφορών, κατάργηση του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος και θεσμοθέτηση ενός εθελοντικού μοντέλου ασφάλισης από όσες επιχειρήσεις μπορούν ή θέλουν (βλ. ΗΠΑ)

3) «Υποστήριξη των νέων προσλήψεων με προσωρινή μείωση των ασφαλιστικών εισφορών μόνο για εκείνες τις επιχειρήσεις που θα αυξήσουν την απασχόληση μέχρι το τέλος του 2010 (η διαφορά μπορεί να καλυφθεί από το κράτος με κόστος που είναι μικρότερο από το κόστος επιδόματος ανεργίας). : Καταρχάς για τον ΣΕΒ μάλλον ισχύει το «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού». Από πουθενά δεν τεκμαίρεται, ούτε έχει αποτυπωθεί σε μελέτες ή αξιολογήσεις, ότι η («προσωρινή») μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, οδηγεί τις επιχειρήσεις αυτόματα σε προσλήψεις. Η δημιουργία θέσεων απασχόλησης σε μια οικονομία είναι πολυσύνθετη διαδικασία, η οποία και συμπυκνώνεται συνολικά στην αναπτυξιακή της μεγέθυνση. Η ανάπτυξη φέρνει απασχόληση, γεννά πλούτο και δημιουργεί τις συνθήκες υγιών δημόσιων ασφαλιστικών συστημάτων και όχι η αποσπασματική μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Η εφαρμογή της πρότασης του ΣΕΒ θα είχε ως παρενέργεια την περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης των ασφαλιστικών ταμείων, τη χειροτέρευση των παροχών υγείας στους εργαζόμενους και τη μείωση των συντάξεων. Η δε πρόταση του ΣΕΒ για κάλυψη από το κράτος της υπολειπόμενης διαφοράς, είναι εντελώς απαράδεκτη, αφού από τη μια πλευρά δεν είναι δίκαιη η κοινωνική επιβάρυνση που προτείνει, και από την άλλη είναι φανερό ότι η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών μειώνει δραστικά τα έσοδα του κράτους για τις κοινωνικές δαπάνες. Για τον ΣΕΒ είναι φανερό, ότι η πρόταση αυτή κινείται στην κατεύθυνση της μείωσης του λεγόμενου μη – μισθολογικού εργατικού κόστους, ενώ ως προς το «προσωρινό» του χαρακτήρα της, υπάρχει η ελπίδα της «μονιμοποίησής της» σε θεσμικό επίπεδο.

4) «Προσωρινή μείωση των ασφαλιστικών εισφορών στο επίπεδο του βασικού μισθού μέχρι το τέλος του 2011, σε όσες επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν σοβαρή μείωση της δραστηριότητάς τους στη διετία 2009-2010» : Ισχύουν οι παραπάνω παρατηρήσεις με την πρόσθετη επισήμανση ότι οι επιχειρήσεις που πραγματικά βρίσκονται σε κρίση, δεν πρόκειται να σωθούν από την προσωρινή μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, της οποίας τα οφέλη είναι ελάχιστα, αλλά από δράσεις, προγράμματα και συνεκτικές πολιτικές στην οικονομία.


5) «Επιδότηση για συμμετοχή σε προγράμματα εκπαίδευσης και κατάρτισης εκείνων των εργαζομένων που μέσα στο 2009 και στο 2010 υποχρεώνονται σε μερική απασχόληση». Η συγκεκριμένη πρόταση του ΣΕΒ επανέρχεται με άλλη διατύπωση και ουσιαστικά ζητά την επιδότηση του κράτους, προκειμένου να διευκολυνθούν ακόμα περισσότερο οι επιχειρήσεις να προχωρήσουν σε διαθεσιμότητες και σε μείωση των ημερών εργασίας, με αντίστοιχη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων. Είναι φανερό ότι η υιοθέτησή της, θα λύσει ακόμα περισσότερο τα χέρια των επιχειρήσεων, όποτε αυτές το θέλουν και το επιθυμούν, επικαλούμενες αορίστως την «κρίση», να στέλνουν σε πρώτη φάση τους εργαζόμενους στην «κρατική εκπαίδευση», και μετά, είτε να τους στέλνουν στα σπίτια τους, είτε να τους επαναπροσλαμβάνουν με καθεστώς διαφορετικό από αυτό που αρχικά προσλήφθηκαν. Η συγκεκριμένη πρόταση θα μπορούσε κάλλιστα να ονομαστεί «Επιδότηση επιχειρήσεων για δυσμενή μετατροπή της εργασιακής σχέσης»!

6) «Εξυγίανση και ενίσχυση των προληπτικών και κατασταλτικών μηχανισμών για την τήρηση της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας και την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας». Καταρχάς είναι προς διερεύνηση για το τι εννοεί ο ΣΕΒ με τον όρο «εξυγίανση». Κατά τα λοιπά, η πρόταση αυτή στοχεύει αποκλειστικά και μόνο στην καταπολέμηση του αθέμιτου ανταγωνισμού από τις επιχειρήσεις που απασχολούν αδήλωτους εργαζόμενους και δεν αποτελεί φυσικά εκδήλωση ευαισθησίας του ΣΕΒ για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας

7) «Crash Program για αναβάθμιση του παρεμβατικού ρόλου του ΟΑΕΔ. Μεταξύ άλλων: Ολοκλήρωση της διαδικασίας για την απογραφή των εργοδοτών και πλήρης μηχανογραφική αποτύπωση των προσλήψεων – Αναστολή της καταβολής του επιδόματος ανεργίας σε περιπτώσεις που απορρίπτονται διαδοχικές προσφορές θέσεων εργασίας από τον ΟΑΕΔ». Η πρόταση αυτή, προφανώς αντιγραμμένη από τους συγγενείς νεοφιλελευθέρους εργοδοτικούς φορείς της Ε.Ε. λες και απευθύνεται όχι στο ελληνικό κράτος, αλλά στο δανικό ή το γερμανικό κράτος. Καταρχάς, οι δήθεν προσφερόμενες πλέον θέσεις εργασίας στη χώρα μας, είναι κατά κύριο λόγο, θέσεις επισφαλούς, μερικής, προσωρινής και χαμηλά αμειβόμενης απασχόλησης. Είναι ακόμα φανερό, ότι στις ελληνικές συνθήκες, με μια αγορά εργασίας «ζούγκλα» και τριτοκοσμικές εργασιακές σχέσεις , η άρνηση του εργαζόμενου να δεχθεί μια «θέση δουλείας» είναι κατανοητή και απόλυτα δικαιολογημένη. Είναι όμως ακόμα εμφανέστερο ότι, η πρόταση αυτή του ΣΕΒ, στρατηγικά στοχεύει στην περικοπή των επιδομάτων ανεργίας, τη συρρίκνωση των πολιτικών κοινωνικής προστασίας και στην συνεπαγόμενη μεταφορά κοινωνικών πόρων με στόχο την περαιτέρω ενίσχυση των λεγόμενων «ενεργητικών» πολιτικών απασχόλησης, δηλ. στην ενίσχυση των επιδοματικών προς τους εργοδότες προγραμμάτων για προσλήψεις με ευέλικτες –πάντα- μορφές απασχόλησης


8) «Υποχρεωτική εφαρμογή της Κοινοτικής Οδηγίας (98/59) για την κατάρτιση κοινωνικού σχεδίου εργαζομένων, στις περιπτώσεις όπου η αναδιάρθρωση μιας επιχείρησης συνεπάγεται ομαδικές απολύσεις». Η Οδηγία 98/59/ΕΚ του Συμβουλίου (20/7/1998) αφορά τη σύγκλιση των νομοθεσιών των κρατών μελών που αφορούν τις ομαδικές απολύσεις και κύριο χαρακτηριστικό της είναι ότι διευρύνει (σε σχέση με την ελληνική νομοθεσία) τον αριθμό των εργαζομένων, ώστε να υπάρχει ο χαρακτηρισμός των ομαδικών απολύσεων, χωρίς όμως να υποχρεώνει τα κράτη μέλη να εφαρμόσουν δυσμενέστερες του εθνικού δικαίου διατάξεις. Επίσης, η συγκεκριμένη Οδηγία θεσμοθετεί την υποχρέωση των εργοδοτών για μια «ελάχιστη» διαδικασία ενημέρωσης – διαβούλευσης με τους εκπροσώπους των εργαζομένων στις περιπτώσεις των ομαδικών απολύσεων. Όμως, η πρόταση του ΣΕΒ για την εφαρμογή του λεγόμενου «κοινωνικού σχεδίου» για την «επαναπασχόληση ή τον αναπροσανατολισμό των απολυομένων εργαζομένων (άρθρο 2.2 της Οδηγίας) ως υποχρεωτικού (και όχι εθελοντικού) μέτρου κατά τις ομαδικές απολύσεις, έχει σα στόχο τελικά, τη θεσμοθέτηση ενός «κοινωνικού άλλοθι» για τις επιχειρήσεις, ώστε αυτές να μπορούν να επικαλούνται τα «κοινωνικά μέτρα» και να υπεκφεύγουν των υποχρεώσεών τους (π.χ. πλήρης αποζημίωση)

9) «Άμεση προώθηση της εφαρμογής του νόμου περί εγγυημένου δανεισμού των επιχειρήσεων και επίβλεψη της εφαρμογής του από τις Τράπεζες, έτσι ώστε τα δάνεια με εγγύηση δημοσίου να διοχετευτούν άμεσα στις επιχειρήσεις που διατηρούν ή αυξάνουν τις θέσεις εργασίας». Ο ΣΕΒ εδώ απλά ζητά άμεσα την επιτάχυνση των προγραμμάτων για την ενίσχυση της ρευστότητας των επιχειρήσεων.

10) «Προσαύξηση του επιδόματος ανεργίας κατά 25% μέχρι το τέλος του 2010». Πρόκειται για την πλέον φιλολαϊκή πρόταση του ΣΕΒ, που «κλείνει το μάτι» και στη ΓΣΕΕ. Αύξηση του επιδόματος ανεργίας κατά 25% σημαίνει ότι το ελάχιστο βασικό επίδομα ανεργίας (άγαμος χωρίς τέκνα) θα ανέλθει από 430,75 € σε 538,44%. Δηλαδή, θα υπολείπεται το 2010, κατά 53 € μηνιαίως από το αίτημα των συνδικάτων για 80% επί του κατώτατου ημερομισθίου και αυτό σε τιμές του 2008!. Ευχαριστούμε τον ΣΕΒ!

ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΕ VODAFONE ΚΑΙ WIND

ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗ VODAFONE (14/10/09) ΚΑΙ ΣΤΗ WIND (15/10/2009)

Οι εργαζόμενοι χαιρετίζουν, στηρίζουν και συμπαραστέκονται στο δίκαιο αγώνα των εργαζομένων στις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας VODAFONE και WIND, οι οποίοι πραγματοποιούν με απόφαση των Σωματείων τους, 24ωρη Πανελλαδική Απεργία την Τετάρτη 14/10/09 και την Πέμπτη 15/10/09, ενάντια στις οδυνηρές για τους εργαζόμενους αναδιαρθρώσεις, στο κλείσιμο των καταστημάτων και στις απολύσεις, στην ανάθεση έργων σε εργολάβους.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο δίκαιο αγώνα τους, για την υπεράσπιση των θέσεων απασχόλησης, για αξιοπρεπείς μισθούς και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, για την υπογραφή ικανοποιητικών συλλογικών συμβάσεων.

Ο αγώνας των εργαζομένων σε VODAFONE - WIND , είναι αγώνας όλων των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος και καλούμε όσους εργαζόμενους και συνδικαλιστές μπορούν να συμμετέχουν στις Απεργιακές Συγκεντρώσεις των Σωματείων:

Σωματείο VOFAFONE (Τετάρτη 14/10/09): α) ώρα 8.00 π.μ. στην έδρα της εταιρείας, Τζαβέλα 1-3, Χαλάνδρι και β) ώρα 8.00 π.μ. στο κτίριο της εταιρείας, Μακρυγιάννη 88, Ρέντη

Σωματείο Wind (Πέμπτη 15/10/09): α) ώρα 8:00 π.μ. στην Λεωφ. Αθηνών, Κ64-66, ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟ, β) ώρα 2.30 μ.μ. στα γραφεία του ΟΜΕΔ, Πλατεία Βικτωρίας 7, Αθήνα

Η ΕΚΡΗΞΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ – ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η ΕΚΡΗΞΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΚΔΟΧΕΣ ΤΩΝ ΝΕΟΦΙΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΣΤΗΚΑΝ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Εν μέσω της προεκλογικής περιόδου, τα επίσημα στοιχεία της ΕΣΥΕ για το μήνα Ιούνιο 2009 (περίοδος κατά την οποία υποτίθεται ότι η έναρξη της τουριστικής περιόδου «ανακουφίζει» την απασχόληση), δείχνουν και νέα έκρηξη της ανεργίας στα επίπεδα του 8,6% από το 7,3% του αντίστοιχου μήνα του 2008.

· Με απλά λόγια άλλοι 67.729 εργαζόμενοι πήγαν σπίτι τους!
· Με απλά λόγια το 25% της νέας γενιάς είναι άνεργοι και το 60% του συνολικού αριθμού των

ανέργων έχουν ηλικία έως 34 ετών.
· Με απλά λόγια πάνω από 100.000 εργαζόμενοι έχασαν τη δουλειά τους λόγω της

νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής κρίσης!

Όμως, δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς το δράμα της ανεργίας που βιώνουν εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι και οι οικογένειες τους.

Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς:
· ούτε το δράμα της νέας γενιάς, η οποία το μόνο που ελπίζει πια, είναι να ψάχνει

απελπισμένα για μια θέση επιδοτούμενης, προσωρινής, επισφαλούς και απαράδεκτα χαμηλά

αμειβόμενης θέσης υπο- απασχόλησης είτε στο δημόσιο, είτε στον ιδιωτικό τομέα.
· ούτε το δράμα των ήδη εργαζομένων (και ιδίως των μεγαλύτερων σε ηλικία) που χάνουν τη

δουλειά τους και βλέπουν να καταρρέει η ίδια τους η αξιοπρέπεια!

Δεν πάει άλλο πια! Πρέπει να αντισταθούμε!

Η Αυτόνομη Παρέμβαση, καλεί τους εργαζόμενους, τους άνεργους και ιδίως όλους όσους εργάζονται με επισφαλείς σχέσεις εργασίας να μη σκύψουν το κεφάλι, να αντισταθούν και να αγωνιστούν:
· Να δημιουργήσουν και να οργανωθούν στα σωματεία.
· Να πυκνώσουν με τη συμμετοχή τους τα συνδικάτα και ν’ αλλάξουν αποφασιστικά τον

προσανατολισμό του συνδικαλιστικού κινήματος και της ΓΣΕΕ σε αγωνιστική, ταξική

κατεύθυνση
· Να αγωνιστούν για πλήρη απασχόληση, πλήρη μισθό και πλήρη δικαιώματα.
· Να αγωνιστούν για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και αξιοπρεπείς μισθούς.

Καλούμε όλον τον κόσμο της Εργασίας να:
· Δώσει ένα αποφασιστικό μήνυμα αποδοκιμασίας όλων εκείνων που με τις πολιτικές τους

μετέτρεψαν τους εργαζόμενους με δικαιώματα, σε υπο-απασχολούμενους χωρίς καμιά

εγγύηση και προστασία για τη δουλειά τους
· Να καταδικάσει το νεοφιλελεύθερο δικομματισμό και όλους όσους θέλουν τους εργαζόμενους

υποζύγια στην αναστήλωση του άδικου εκμεταλλευτικού συστήματος
· Να στηρίξει ενεργά τις δυνάμεις που θέτουν τον κόσμο της Εργασίας στο επίκεντρο των

κοινωνικών και οικονομικών εξελίξεων.

Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

Ανακοίνωση Αυτόνομης Παρέμβασης για τις κινητοποιήσεις της Δ.Ε.Θ

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ 5-9-2009 ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΝΕΩΝ ΜΑΖΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΓΙΑ ΕΝΙΣΧΥΜΕΝΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Όλοι οι εργαζόμενοι και τα Συνδικάτα τους πρέπει να σημάνουν συναγερμό στο μαζικό και ενωτικό συλλαλητήριο το Σάββατο 5 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη, στην πόλη της ανεργίας και της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και να στείλουν ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση και τους εργοδότες, ότι δεν θα πληρώσουν άλλο τη κρίση που αυτοί δημιούργησαν.

Η Κυβέρνηση, οι εργοδότες, τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση κλιμακώνουν την επίθεσή τους στους εργαζόμενους και την κοινωνία.

Με το πρόσχημα της κρίσης εφαρμόζουν όλο και πιο σκληρές αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές και δεν θέλουν να αφήσουν τίποτα όρθιο.

Ξεπουλούν ότι έχει απομείνει από το δημόσιο τομέα, αποδιαρθρώνουν την εργασία και στο δημόσιο, συνεχίζουν τη ρουσφετολογική πολιτική προσλήψεων, συνεχίζουν να λεηλατούν και να υπερφορολογούν τα εισοδήματα των εργαζομένων, κατακρεουργούν συλλογικές συμβάσεις και εργασιακά δικαιώματα. Τα ασφαλιστικά δικαιώματα, τα Β.Α.Ε. είναι πάνω στην προκρούστεια κλίνη, ενώ φαλκιδεύεται ο κοινωνικός χαρακτήρας της ασφάλισης και καταργούνται τα δικαιώματα δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων γυναικών στο Δημόσιο.

Οι εργοδότες με τις ευλογίες της Κυβέρνησης και την αξιοποίηση των αντεργατικών νόμων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ καταργούν κάθε δικαίωμα. Στους χώρους δουλειάς κυριαρχούν η εργοδοτική αυθαιρεσία, η απλήρωτη εργασία, η περικοπή αποδοχών, η μετατροπή της πλήρους εργασίας σε μερική, η εκ περιτροπής εργασία, η ανασφάλιστη εργασία, η τρομοκρατία, οι συνδικαλιστικές διώξεις.
Η ανεργία, η λιτότητα και η ακρίβεια είναι τα αγαθά που απολαμβάνουν σήμερα οι εργαζόμενοι για να συνεχίσουν να διατηρούν και να αυξήσουν τα προνόμια και τα υπερκέρδη του κεφαλαίου.

Οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ που υπηρέτησαν και υπηρετούν αυτές τις νοσηρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές μεθόδευσαν, επίσης την αποδόμηση και κατάρρευση της Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης με τους αντιασφαλιστικούς νόμους που διαχρονικά ψήφισαν.

Σπρώχνουν τα ασφαλιστικά ταμεία στο δανεισμό όταν έχουν καταληστεύσει τα αποθεματικά τους, όταν με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τη μαύρη εργασία και το τζογάρισμα στο χρηματιστήριο τα έχουν οδηγήσει σε διάλυση. Όταν μόνο στο ΙΚΑ το κράτος χρωστά 9,8 δις ευρώ και άλλα 9 δις οι επιχειρήσεις.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΉΣΟΥΜΕ

Το δικομματικό πολιτικό σύστημα αποπροσανατολίζει, προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, αξιοποιεί με καθαρά ταξικούς όρους υπέρ του κεφαλαίου την οικονομική κρίση, επαναφέρει κυνικά νέα μέτρα υπέρ των επιχειρήσεων βαφτίζοντάς τα μεταρρυθμίσεις. Σε αυτή την πρωτόγνωρη επίθεση, δυστυχώς το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα εμφανίζεται αποδυναμωμένο. Η πλειοψηφία της ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος έχει σπείρει την ηττοπάθεια και την αναποτελεσματικότητα με τη συναινετική και τη συμβιβαστική της στάση, ενώ, η διάσπαση της κοινής δράσης προσθέτει ένα επιπλέον μεγάλο μειονέκτημα. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Απαιτείται ένα νέος ενωτικός και διαρκής ξεσηκωμός των συνδικάτων και των εργαζομένων μέσα από πολύμορφες αγωνιστικές κινητοποιήσεις, Χρειάζεται η συσπείρωση των εργαζομένων στη βάση, που θα δημιουργεί αγωνιστικά γεγονότα και θα πιέζει ασφυκτικά και τις κεντρικές οργανώσεις να παίξουν επί τέλους το ρόλο τους.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

Ουσιαστικές αυξήσεις μισθών-συντάξεων στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Νέο μισθολόγιο για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο χωρίς διαχωρισμούς για παλιούς και νέους.

Σταθερή εργασία για όλους χωρίς ελαστικότητες, κατάργηση των νόμων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ που νομιμοποιούν την μετατροπή σταθερής εργασίας σε μερική και εκ περιτροπής εργασία. Ουσιαστική στήριξη ανέργων. Ενιαία μόνιμη σχέση εργασίας στο Δημόσιο.

Κατάργηση αντιασφαλιστικών νόμων, καμία περαιτέρω επιδείνωση, ενίσχυση της δημόσιας ασφάλισης και των δικαιωμάτων. Να μην υλοποιηθεί η απόφαση του ΔΕΚ που πέρα από τις επιπτώσεις της στις γυναίκες, φαλκιδεύει το δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης.

Να φορολογηθούν το κεφάλαιο και τα μεγάλα εισοδήματα. Ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση.

Απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων και των ΣΔΙΤ, επανακρατικοποίηση τραπεζών προκειμένου να αποτελέσουν μοχλό ανάπτυξης, επαναφορά στο Δημόσιο Τομέα των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις.

Υπεράσπιση και αναβάθμιση των δημόσιων αγαθών της παιδείας, της υγείας, της πρόνοιας, της ασφάλισης.

Προστασία του περιβάλλοντος.

Φτάνει πια ο εμπαιγμός! Δεν πληρώνουμε άλλο τη κρίση σας, δεν τη δημιουργήσαμε εμείς.
Δεν θα ανεχθούμε άλλα βάρη στις πλάτες μας. Αγωνιζόμαστε γιατί υπάρχει διέξοδος από την κρίση.

Όλοι οι δρόμοι μας οδηγούν στη μαζική ενωτική αγωνιστή συμμετοχή
στο συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη 5 Σεπτέμβρη.
Άγαλμα Βενιζέλου 6 μ.μ.

ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΣΤΗΝ WIND

Καταδικάζουμε την αντισυνδικαλιστική τρομοκρατία της διοίκησης της WIND Απαιτούμε να ανακληθεί άμεσα η απόλυση της συναδέλφου Κολιούση Όλγας

Στις 6 Αυγούστου, η διοίκηση της εταιρίας κινητής τηλεφωνίας WIND αποφάσισε να απολύσει αιφνιδιαστικά την εργαζόμενη Κολιούση Όλγα, εκλεγμένο μέλος του ΔΣ του επιχειρησιακού Πανελλήνιου Σωματείου Εργαζομένων ΤΙΜ HELLAS (Wind).

Η εργαζόμενη, πηγαίνοντας στο σπίτι της μετά τη λήξη του ωραρίου της, βρήκε το εξώδικο της απόλυσής της, κατά παραβίαση ακόμα και της στοιχειώδους νομοθεσίας για την προστασία των συνδικαλιστικών ελευθεριών και των εκλεγμένων μελών διοικήσεων σωματείων.

Η εξόφθαλμα παράνομη και καταχρηστική απόλυση δείχνει ξεκάθαρα την πρόθεση της διοίκησης της εταιρείας WIND. «Παίρνει το νόμο στα χέρια της», για να δημιουργήσει κλίμα εκφοβισμού και τρομοκρατίας μέσα στους εργαζόμενους. Χτυπάει το επιχειρησιακό Σωματείο, για να αποδυναμώσει τον αγώνα για τα δίκαια αιτήματά του, ακόμα και για να το ξεριζώσει από τον χώρο εργασίας. Ανοίγοντας έτσι τον δρόμο και σε άλλα τέτοια αντισυνδικαλιστικά «ξεκαθαρίσματα», στην ισοπέδωση όλων των δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζομένων, στην επιχείρηση, στις τηλεπικοινωνίες και παντού.

Σε μια περίοδο που οι διώξεις εκλεγμένων συνδικαλιστών -αλλά και γενικότερα αγωνιστών εργαζομένων- έχουν γίνει πάγια πρακτική των επιχειρήσεων σε όλους τους κλάδους και χώρους δουλειάς, η δημιουργία ενός πλατιού κινήματος αλληλεγγύης και η πάλη για την ανάκληση της απόλυσης πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων, όλου του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος

Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στη συνάδελφο Κολιούση Όλγα και στο επιχειρησιακό Σωματείο των εργαζόμενων στην WIND, προειδοποιώντας τη διοίκηση της επιχείρησης ότι θα μας βρει μπροστά της, έμπρακτους συμπαραστάτες στις κινητοποιήσεις και δράσεις του Σωματείου. Δεν θα επιτρέψουμε στην εργοδοτική τρομοκρατία να γίνει καθεστώς.