Ρεπορτάζ: Ανδρέας Πετρόπουλος

Με νομικές προσφυγές θα διεκδικήσουν τις αποζημιώσεις, ασφαλιστικές εισφορές και δεδουλευμένα των τελευταίων δύο μηνών οι εργαζόμενοι στα "Sprider Stores". Αύριο Δευτέρα θα πραγματοποιηθεί τριμερής συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας όπου οι επιχειρηματίες έχουν δεσμευτεί να καταθέσουν πλάνο εξόφλησης των υποχρεώσεων της επιχείρησης στους 890 εργαζόμενους.

Τα "Sprider Stores", που αριθμούσαν περισσότερους από 2.000 εργαζόμενους το 2009 και διέθεταν καταστήματα σε Κύπρο, Ρουμανία και Βουλγαρία, αποτελούν παράδειγμα μιας ακόμα επιχείρησης που βρίσκει κλειστές τις στρόφιγγες της τραπεζικής χρηματοδότησης, αλλά ταυτόχρονα και παράδειγμα αεριτζίδικης επιχειρηματικότητας που σε "εύκολες" εποχές "πλάσαρε" το ανώνυμο ως επώνυμο. Η γιγάντωσή της ήταν, σύμφωνα με τους γνώστες της αγοράς στο λιανεμπόριο, και ταυτόχρονη βεβαιότητα γα τη συρρίκνωση. Η παρατεταμένη κρίση έφερε το "λουκέτο", αφού πρώτα οι εργαζόμενοι με δύο κατάπτυστες "συμβάσεις" που υπέγραψε ένα εργοδοτικό σωματείο υποχρεώθηκαν να μειώσουν τους μισθούς τους δύο φορές. 18% την πρώτη φορά και 20% τη δεύτερη.

Το παραμύθι των επενδυτών...

Ακόμα και τις τελευταίες ημέρες οι επιχειρηματίες στα "Sprider Stores" καθησύχαζαν τους εργαζόμενους με ψεύτικες υποσχέσεις. Τώρα η ανασφάλεια που βίωναν τους τελευταίους μήνες δίνει τη θέση της στην οργή για το αιφνιδιαστικό "λουκέτο", που όχι μόνο αφήνει τις οικογένειές τους στον δρόμο, αλλά καλούνται ταυτόχρονα να επιβιώσουν για άγνωστο χρονικό διάστημα και χωρίς το πενιχρό επίδομα ανεργίας των 360 ευρώ. Και αυτό γιατί η εταιρεία βρίσκεται σε παύση της λειτουργίας της, ενόψει και της νέας εκδίκασης για υπαγωγή της στο άρθρο 99.
"Δουλεύω επτά χρόνια στη 'Sprider Stores', τα τελευταία ως ταμίας, σε κατάστημα του Πειραιά. Το 'λουκέτο' ήταν και μεθοδευμένο και αιφνιδιαστικό", τονίζει στην "Αυγή" η εργαζόμενη Αιμιλία Τραγοπούλου, εξηγώντας: "Μας έλεγαν να κάνουμε υπομονή, γιατί το τελευταίο διάστημα υποτίθεται ότι μιλούσαν με κάποιους επενδυτές από την Αγγλία. Προσωπικά δούλευα χωρίς το επίδομα θέσης (σ.σ.: ταμείο) και από τα 780 ευρώ ο μισθός μου μειώθηκε στα 640 για να καταλήξει στα 530 ευρώ καθαρά. Το τελευταίο διάστημα, και ενώ ήδη μας χρωστούσαν τους μισθούς σχεδόν 1,5 μήνα, μας πρότειναν να εργαστούμε με απολαβές μόλις 100 ευρώ τον μήνα! Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι δεν μπορούμε να πάρουμε τις αποζημιώσεις μας ούτε να μπούμε στο ταμείο ανεργίας, γιατί τελικά αυτή που προστατεύεται είναι η εταιρεία και όχι οι εργαζόμενοι".

"Φτερά" τα κέρδη από το bazaar

"Κάτι σάπιο πρέπει να συμβαίνει όταν μια εταιρεία από υψηλή κερδοφορία και ταχύτατη ανάπτυξη καταρρέει μέσα σε δύο μόλις χρόνια, αφήνοντας στον δρόμο 800 εργαζόμενους και έχοντας ήδη 'ξεφορτωθεί' άλλους 600 το προηγούμενο διάστημα", μας λέει ο Παναγιώτης Κυριακούλιας, οργανωτικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων που έλαβε μέρος και στην πρόσφατη τριμερή συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας.
Όπως αποκαλυπτικά σημειώνει, "την 'πτώση' της εταιρείας την έχουν ήδη πληρώσει οι εργαζόμενοι, μιας και οι διαδοχικές μνημονιακές κυβερνήσεις, καταργώντας όλο σχεδόν το εργατικό δίκαιο, ευνόησαν την ίδρυση σωματείων - 'μαϊμού', δηλαδή εργοδοτικών σωματείων με την μορφή 'ενώσεων προσώπων', με αποκλειστικό σκοπό τη σύναψη επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων στο ύψος του κατώτατου μισθού πείνας των 586 ευρώ". Ακόμα, όπως τονίζει, "η εταιρεία δεν δεσμεύεται σε τίποτε, ενώ κανείς δεν ξέρει πού πήγαν τα εκατομμύρια ευρώ από το παζάρι - ξεπούλημα που πραγματοποίησε πριν κλείσει".