OIYE: ΑΠΟΦΑΣΗ ΣτΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ: Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ OIYE

ΑΠΟΦΑΣΗ ΣτΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ: Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ

Η απόφαση του τμήματος αναστολών του ΣτΕ για την απαγόρευση της πιλοτικής λειτουργίας των καταστημάτων και τις 52 Κυριακές του έτους σε 10 περιοχές της χώρας, συνιστά την πρώτη και εξαιρετικά σημαντική νίκη των εργαζομένων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στο Εμπόριο, απέναντι στη μνημονιακή προσπάθεια να επιβληθεί και να γενικευτεί η Κυριακάτικη λειτουργία των καταστημάτων, πολλαπλασιάζοντας τα λουκέτα και τις απολύσεις. 

Η απόφαση αυτή είναι,  εκτός άλλων και το λογικό αποτέλεσμα του επίμονου και συντονισμένου απεργιακού αγώνα και των κινητοποιήσεων της Ομοσπονδίας μας. Έναν αγώνα τον οποίο δώσαμε –παρά την εκκωφαντική απουσία της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ όλο το προηγούμενο διάστημα– από κοινού με τα Εργατικά Κέντρα, τα Σωματεία εμποροϋπαλλήλων, τους καταναλωτές, τους μικρούς εμπόρους και τις τοπικές κοινωνίες 

Δώσαμε και συνεχίζουμε να δίνουμε μια μεγάλη μάχη με πραγματικά  κοινωνικά και κινηματικά χαρακτηριστικά, γεγονός που  διαμόρφωσε καθοριστικά  και τις θετικές εξελίξεις στον παράλληλο δικαστικό μας αγώνα.

Το ΣτΕ έπραξε το αυτονόητο, απαγορεύοντας τη λειτουργία των καταστημάτων και τις 52 Κυριακές, με πρόσχημα τον τουρισμό και σε επιλεγμένες περιοχές της χώρας. Στην απόφαση του ΣτΕ καταγράφεται η στοιχειώδης κοινή λογική, τηρείται η νομιμότητα και διασφαλίζεται η αρχή της ισονομίας.  

Το ΣτΕ δέχεται, ότι με την Υπ. Απόφαση για την πιλοτική εφαρμογή των 52 Κυριακών, εφόσον αυτή εφαρμοστεί:

α) παραβιάζονται οι τυπικές προϋποθέσεις (εκπρόθεσμη έκδοση Υπ. απόφασης, χωρίς διαβούλευση, 10 περιοχές αντί για τρεις που αρχικά προέβλεπε ο Νόμος,

β)  καταστρατηγείται  το δικαίωμα του ελεύθερου χρόνου, της οικογενειακής και προσωπικής ζωής, αλλά και το  θρησκευτικό δικαίωμα,  που θεωρούνται σημαντικά και πρέπει να προστατεύονται από τις αυθαίρετες αποφάσεις της Κυβέρνησης

γ) παραβιάζεται η αρχή του ίσου ανταγωνισμού, ευνοούνται τα μεγάλα συμφέροντα, καταστρέφονται οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και η απασχόληση, και καταπατούνται τα δικαιώματα των εργαζομένων σύμφωνα με τις τεκμηριωμένες μελέτες και στοιχεία που προσκομίστηκαν.  

Με την απόφαση του ΣτΕ, δικαιώνονται οι θέσεις μας όταν τονίζαμε, ότι η πιλοτική εφαρμογή των 52 Κυριακών είναι εντελώς επιλεκτική και αυθαίρετη.

Οι περιοχές για τις οποίες αποφασίστηκε η λειτουργία των καταστημάτων και τις 52 Κυριακές έγιναν με κριτήρια την εξυπηρέτηση αποκλειστικά και μόνο των μεγάλων συμφερόντων, τόσο του Εμπορίου (ΣΕΛΠΕ), όσο και του Τουρισμού (ΣΕΤΕ), σε βάρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των εργαζομένων που σε ποσοστό πάνω από 70% εργάζονται σε αυτές.

Αυτό συνέβη στα ιστορικά κέντρα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, όπου μέσα στον Αύγουστο άνοιξαν μόνο ορισμένες μεγάλες αλυσίδες, οι οποίες μπορούσαν να αντέξουν το αυξημένο κόστος της Κυριακάτικης λειτουργίας και  προσπαθούσαν να πάρουν τον ήδη μειωμένο τζίρο των λιγοστών άλλωστε καταναλωτών και των τουριστών από τα άλλα καταστήματα. Εάν αυτό δεν είναι αθέμιτος ανταγωνισμός, τότε πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί.  

Το αυτονόητο βεβαίως δεν μπορούν να το κατανοήσουν τα διάφορα γνωστά μνημονιακά παπαγαλάκια της Κυβέρνησης και της Βουλής, όπου άρχισαν να καταφέρονται με ειρωνείες ενάντια στην απόφαση της Δικαιοσύνης (την οποία δήθεν σέβονται!!). Η γραφικότητά τους θα προκαλούσε γέλιο αν δεν ήταν επικίνδυνη, καθώς είναι οι ίδιοι που συνεχώς ψηφίζουν τις διάφορες μνημονιακές επιταγές της καταστροφής, αποδεικνύοντας ότι είναι εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από την κοινωνία και την οικονομική  πραγματικότητα, με την οποία έχουν πάρει οριστικά διαζύγιο. 

Ο αγώνας μας για την οριστική απαγόρευση της Κυριακάτικης λειτουργίας των καταστημάτων που διαλύει τους εργαζόμενους και τον κλάδο θα συνεχιστεί αταλάντευτα και με κάθε μορφή. Η απόφαση του ΣτΕ είναι το πρώτο βήμα μέχρι την τελική μας δικαίωση.

ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

Ούτε 52 – Ούτε 7: καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά!

Για την ΟΙΥΕ

ΜΙΑ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Του ΘΑΝΟΥ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ*

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΘΕΣΗ ΙΝΕ-ΓΣΕΕ

Η Έκθεση του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ για την Ελληνική Οικονομία και την Απασχόληση, για μια ακόμα χρονιά καταγράφει και αναλύει τις ιδιαίτερα δραματικές συσσωρευμένες πλέον επιπτώσεις της υλοποίησης και εφαρμογής της πρωτόγνωρης για τη χώρα μας μνημονιακής, καταστροφικής, οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.

Η Έκθεση αποτυπώνει τα «εξωφρενικά» αποτελέσματα που είχαν και εξακολουθούν να έχουν για την πραγματική οικονομία της χώρας, για τους εργαζόμενους και για την πλειοψηφία της κοινωνίας μας αυτές οι ανελέητες πολιτικές και αναδεικνύει καθαρά ότι πρόκειται για οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές, που είναι βαθιά αντιλαϊκές, βαθιά αντεργατικές, βαθιά αντικοινωνικές.

Ορισμένα από τα συμπεράσματά της είναι πράγματι «σοκαριστικά»:

• Η συσσωρευτική μείωση του ΑΕΠ το διάστημα 2008-2013 είναι πάνω από 23%, δεδομένο που παραπέμπει σε οικονομίες και κοινωνίες που έχουν βιώσει την εμπειρία ενός καταστροφικού πολέμου. Η πραγματική οικονομία είναι σε αποσύνθεση και σε διαδικασία αποεπένδυσης.

• Το ΑΕΠ ανά κάτοικο γυρίζει πίσω στο 2000 και η απόκλιση των πραγματικών μισθών έναντι του μέσου όρου της Ε.Ε. έχει αυξηθεί τόσο ώστε να είναι συγκρίσιμη με το 1980. Ταυτόχρονα, οι αποδοχές εργασίας των μισθωτών και των αυτοαπασχολουμένων κατά τα έτη 2010-2013 μειώθηκαν κατά 41 δις Ευρώ, ενώ η μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών είναι πάνω από 23% γυρίζοντας μας πίσω στο 1995.

• Το δημόσιο χρέος της χώρας, προς χάριν της εξυπηρέτησης του οποίου υποτίθεται ότι επιβλήθηκαν από το 2010 και μετά για τους εργαζόμενους και το λαό μας οι πιο σκληρές και αιματηρές πολιτικές λιτότητας, αντί να μειωθεί αυξήθηκε στο 179% του ΑΕΠ (315 δις Ευρώ το 2014). Είναι ένα χρέος μη βιώσιμο και μη εξυπηρετίσιμο. Είναι ένα χρέος θηλειά στο λαιμό των εργαζομένων και του ελληνικού λαού. Παρόλα ταύτα οι δανειστές απαιτούν την πάση θυσία αποπληρωμή του μέσα από τις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζουν με τις συνεχείς περικοπές δαπανών, με τη διάλυση των μισθών και του ασφαλιστικού, με το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου.

• Η καταγεγραμμένη επίσημη ανεργία από 7,7% το 2008 έφθασε το 27,3% το 2013, Το 70% των ανέργων είναι μακροχρόνια άνεργοι, οι δε επιδοτούμενοι άνεργοι, που λαμβάνουν το πενιχρό ποσόν των 360 Ευρώ δεν υπερβαίνουν το 11% του συνολικού αριθμού των ανέργων. Το 34,6% του ελληνικού λαού (3.790.000 άτομα) διαβιούν κάτω από τα όρια της φτώχειας.

• Η κατάργηση της ΕΓΣΣΕ και των συλλογικών συμβάσεων, είχε ως τελικό αποτέλεσμα κατά την περίοδο 2010-2013, ο πραγματικός κατώτερος μισθός να μειωθεί κατά 25,9% και κατά 35,4% για τους νέους κάτω των 25, ενώ οι μέσες ετήσιες μικτές αποδοχές οδηγούνται σε «βαλκανιοποίηση»

• Γενικεύονται η μαύρη εργασία και οι ελαστικές μορφές απασχόλησης (μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, περιστασιακά μεροκάματα) καθιερώνοντας το νέο εργασιακό πρότυπο: αυτό της νεοφιλελεύθερης επισφάλειας.

• Πάνω από 800. 000 εργαζόμενοι, εργάζονται «δωρεάν» για τους εργοδότες αφού έχουν να πληρωθούν από 2 έως και 22 μήνες. Στο Εμπόριο στις Υπηρεσίες, στον Τουρισμό και στις μικρές επιχειρήσεις, η μη καταβολή των δεδουλευμένων αποδοχών έχει γίνει η σύγχρονη μάστιγα, παρόλο που οι μισθοί έχουν μετατραπεί σε μισθούς φτώχειας.

• Οι περικοπές των συντάξεων, οι μειώσεις του εφάπαξ, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των συντάξεων, η μείωση της κρατικής επιχορήγησης και όλα τα βάρβαρα μνημονιακά μέτρα τα οποία πάρθηκαν, υποτίθεται για να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού, αποδείχθηκαν μια απάτη. Τα αποθεματικά του συστήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης, μετά και από την εγκληματική υπεξαίρεση που έγινε με το PSI, δεν επαρκούν ούτε για 2 χρόνια. Το ΙΝΕ εκτιμά ότι έως το 2020 θα απαιτηθούν πρόσθετοι πόροι για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού που θα υπερβαίνουν τα 10 δις Ευρώ!

 

ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ - ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΤΙΣ ΣΧΕΔΙΑΣΑΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ

Πρόκειται για πολιτικές, οι οποίες με πρόσχημα τη δήθεν διάσωση της Ελλάδας (και των άλλων αδύναμων χωρών του Νότου) από τη χρεωκοπία, τη διάσωση του Ευρώ και τη σταθερότητα της Ευρωζώνης, σχεδιάστηκαν και επιβλήθηκαν από την κυρίαρχη πολιτική και οικονομική τάξη της Ε.Ε. Μιας Ε.Ε. κυριολεκτικά και αποκλειστικά κατασκευασμένης πάνω σε ένα δήθεν κοινό νόμισμα, του οποίου τα βασικά χαρακτηριστικά εξυπηρετούν την ηγεμονεύουσα οικονομική δύναμη της Ευρώπης, δηλ. τη Γερμανία και τα οικονομικά συμφέροντα των τραπεζών της και του μεγάλου εξαγωγικού της κεφαλαίου. Μιας Ε.Ε. σχεδιασμένης και οικοδομημένης πάνω στα πιο ακραία θατσερικά νεοφιλελεύθερα πρότυπα που συνδυάζουν την επιθετική πολιτική, με την οικονομική ηγεμονία με σκοπό την εκμετάλλευση των εργαζόμενων και των λαϊκών τάξεων, των μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων και των αδύναμων οικονομικά χωρών από το γερμανικό και διεθνές χρηματοπιστωτικό και μη Κεφάλαιο.

Πρόκειται για πολιτικές, που σχεδιάστηκαν από τους δανειστές και τους εργοδότες, αλλά βεβαίως εφαρμόστηκαν με θρησκευτική ευλάβεια από όλες τις διαδοχικές μνημονιακές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης βεβαίως και της σημερινής συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου.

Πρόκειται για πολιτικές, οι οποίες όχι μόνο έχουν διαλύσει κυριολεκτικά τον κόσμο της μισθωτής εργασίας και την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αλλά έχουν επιπλέον οδηγήσει την πραγματική οικονομία και τις αναπτυξιακές της προοπτικές, σε ένα εντελώς παράλογο αδιέξοδο, εξανεμίζοντας χρόνο με το χρόνο, μέρα με τη μέρα τις όποιες δυνατότητες ανάτασης και ανάκαμψής της.

Είναι ολοφάνερο, ότι οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, οι απολύσεις, η πλήρης αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, η φοροεπιδρομή με κορυφαίο παράδειγμα τον ΕΝΦΙΑ έχουν τελικά σαν αποτέλεσμα την πλήρη λεηλασία των εισοδημάτων και την εξαθλίωση του ελληνικού λαού.

Καθημερινά η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις ανάγκες επιβίωσης. Όλο και περισσότεροι κλάδοι αντιμετωπίζουν εκρηκτικά προβλήματα (αγρότες, κτηνοτρόφοι, μικρομεσαίοι κλπ), το κοινωνικό κράτος διαλύεται και η δημόσια περιουσία και ο φυσικός πλούτος εκποιούνται. Η κυβέρνηση μειώνει τους μισθούς και ό,τι απομένει, προσπαθεί να το πάρει πίσω μέσω της φορολογίας. Η κατάσταση έχει φτάσει πλέον στο απροχώρητο.

Από την άλλη πλευρά, μόνο η Κυβέρνηση μαζί με το Μνημονιακό μιντιακό κατεστημένο και τους γνωστούς «οικονομολόγους», που είναι ταγμένοι στην υπεράσπιση της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των δανειστών και του μεγάλου εργοδοτικού κεφαλαίου, προσπαθούν συνεχώς να βαφτίζουν «το ψάρι κρέας».

Για αυτό και στη θέση της κατεστραμμένης οικονομίας, της συσσωρευμένης ύφεσης και της συνεχούς απαξίωσης της παραγωγικής βάσης, βλέπουν «οικονομικά ράλι» και «success story».

ΝΕΑ ΑΝΤΙΛΑ'Ι'ΚΑ ΜΕΤΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ

Η Κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου προκαλεί. Αναγγέλλει μεγαλόφωνα ότι τα μνημόνια τελείωσαν και ότι η Τρόικα φεύγει, ενώ την ίδια στιγμή εκτελούν τις εντολές της, όπως έχουν δεσμευτεί:

• Σχεδιάζουν την πλήρη και χωρίς όρια απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, στοχεύοντας τις Τράπεζες και τις ΔΕΚΟ.

• Βάζουν την Απεργία στο εκτελεστικό απόσπασμα, ολόκληροι κλάδοι εργαζομένων μπαίνουν στο καθεστώς της επιστράτευσης, ο αυταρχισμός ενάντια σε κάθε εργατική κινητοποίηση εντείνεται,

• Ήδη έχουν ανακοινώσει επίσημα αντισυνταγματικές παρεμβάσεις στο Ν. 1264 για να διαλύσουν τα συνδικάτα και το απεργιακό δικαίωμα

• Προετοιμάζουν το έδαφος για το τελειωτικό χτύπημα των συντάξεων, μέσα από την καθιέρωση της εθνικής σύνταξης των 360 ευρώ

• Συνεχίζουν με τις απολύσεις 6.500 δημοσίων υπαλλήλων στήνοντας παράλληλα ένα μηχανισμό δήθεν αξιολόγησης, σκοπός του οποίου είναι η μονιμοποίηση των απολύσεων

• Προχωρούν ακάθεκτοι στις περικοπές δαπανών, επιταχύνουν το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, εμπορευματοποιούν τα κοινωνικά αγαθά, θεσμοθετούν την ανταποδοτικότητα στις κοινωνικές παροχές και την υγεία, διαλύουν την Παιδεία και, ξεπουλούν το δημόσιο πλούτο της χώρας

• Τέλος, σχεδιάζουν και το Νέο Μνημόνιο, το οποίο όπως και αν το βαφτίσουν θα είναι η συνέχιση μιας επ΄ άπειρον λιτότητας και της συνεχούς φτωχοποίησης του ελληνικού λαού.

ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΩΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΩΝ ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Η Έκθεση του ΙΝΕ, θα μπορούσε και θα έπρεπε να γίνει Οδηγός για τη δράση των συνδικάτων, την ιεράρχηση των στόχων του, τη διατύπωση των διεκδικήσεών του και το σχεδιασμό της αγωνιστικής του αντίστασης.

Δυστυχώς, όμως όπως έγινε και στο παρελθόν κινδυνεύει για μια ακόμα φορά να μείνει αναξιοποίητη στα συρτάρια της ηγετικής πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, η οποία φαίνεται να συνεχίζει στην ίδια ρότα που ακολουθεί από την αρχή των μνημονίων.

Θολή εικόνα, τακτικές αδράνειας, αφωνίας, ακινησίας, πολιτικών ζικ-ζακ, έλλειψη βούλησης για ένα στέρεο και συνεκτικό αγωνιστικό σχέδιο αντίστασης, μη στήριξη στην πράξη των όποιων αποφάσεων για μεγάλες πανεργατικές απεργίες

Καμιά κουβέντα για συντονισμό των επιμέρους αγώνων σε μια σειρά εργασιακούς χώρους, απουσία συμπόρευσης με τους αγώνες στο Δημόσιο, χαμηλοί τόνοι στις ιδιωτικοποιήσεις και στην εκχώρηση των δημόσιων – κοινωνικών αγαθών.

Καμιά κίνηση για την αναγκαία συγκρότηση κοινωνικών συμμαχιών με μικρομεσαίους και αυτό-απασχολούμενους, με συνταξιούχους και ανέργους.

Καμιά διεργασία μέσα στη κοινωνία και τους εργασιακούς χώρους, που θα βοηθήσουν στη διαμόρφωση όρων και προϋποθέσεων για την ανατροπή της μνημονιακής βαρβαρότητας.

Αντίθετα, εντός της Συνομοσπονδίας, αντί της αντίστασης συνεχίζονται οι λογικές του κοινωνικού διαλόγου, του κοινωνικού εταιρισμού, της διαβούλευσης, της συμμετοχής στα Κυβερνητικά Συμβούλια Απασχόλησης, της συμμετοχής στο μοίρασμα των κοινοτικών κονδυλίων.

Το συμπέρασμα που βγαίνει από την έκθεση είναι ότι αυτή η πολιτική δεν ανατρέπεται με επί μέρους πάλη για ανατροπή κάποιων αποτελεσμάτων.

Δεν ανατρέπεται με μπαλώματα ή με επί μέρους προσπάθειες φτιασιδώματος.Δεν ανατρέπεται με αποσπασματικές ενέργειες χωρίς σχέδιο συνέχεια και συνέπεια.  

Δεν ανατρέπεται αγνοώντας ή υποκρύπτοντας την γενεσιουργό αιτία που είναι η συγκεκριμένη κυβέρνηση και η ανατροπή της προκειμένου να ανατραπεί και η συγκεκριμένη πολιτική με τα αποτελέσματα της.

Αντίθετα αυτή η τακτική της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ βοηθά στην απαξίωση των αγώνων και στην καλλιέργεια της αναποτελεσματικότητας με φυσική συνέπεια την ήττα του συνδικαλιστικού κινήματος.

Δεν είναι λοιπόν άξιον απορίας, που η ΓΣΕΕ και το συνδικαλιστικό κίνημα  θεωρούνται από τις Κυβερνήσεις ως δεδομένοι, ότι θα ανεχθούν για μια ακόμα φορά το σχεδιασμό και την εφαρμογή των νέων μνημονιακών μέτρων.

Στην κατεύθυνση αυτή, αντικειμενικά βοηθά και η αδιέξοδη, διαχωριστική τακτική του ΠΑΜΕ, με το συστηματικό του «απομονωτισμό», την επιμονή σε ξεχωριστές συγκεντρώσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις, τη συνεχή του άρνηση για ενότητα στη δράση και την επιλογή του να εστιάσει το μέτωπό του κύρια ενάντια στις δυνάμεις της συνδικαλιστικής αριστεράς και όλων όσων δεν ελέγχονται από αυτό.

Εμείς καλούμε τους εργαζόμενους, τα σωματεία, όλα τα συνδικαλιστικά στελέχη να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας και να αλλάξουμε τα πάντα μέσα στα συνδικάτα. Να τα κάνουμε πραγματικά όργανα αντίστασης και πάλης, να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία τους και να επαναφέρουμε τις αξίες της συλλογικής δράσης και αλληλεγγύης. Από σήμερα να οργανώσουμε με σχέδιο την αντεπίθεση των δυνάμεων της εργασίας. Η ανατροπή αυτής της κυβέρνησης είναι πλέον προϋπόθεση επιβίωσης του ελληνικού λαού. Οι κινητοποιήσεις ενόψει ΔΕΘ μας δίνουν την δυνατότητα για μία νέα αφετηρία γενικότερων κινητοποιήσεων για την ανατροπή της.

*Ο Θάνος Βασιλόπουλος είναι μέλος της Ε.Ε. της ΓΣΕΕ και Γενικός Γραμματέας της ΟΙΥΕ

 

Θεσσαλονίκη 2014: Δε θα σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσουμε

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες, συνταξιούχοι και άνεργοι, νέοι και νέες
 

Η κυβέρνηση των μνημονίων, όσο ακόμα παραμένει στην εξουσία, γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη: Ολοκληρώνει την κοινωνική καταστροφή, ξεπουλά το δημόσιο πλούτο της χώρας!

Το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και των συνταξιούχων έπεσε βίαια στα επίπεδα της δεκαετίας του '70 και του '80, οι άνεργοι δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις βασικές τους ανάγκες, οι νέοι μεταναστεύουν στο εξωτερικό και με τα μέτρα φορολόγησης των ακινήτων (ΕΝΦΙΑ) κινδυνεύει με δήμευση η μικρή και μεσαία ιδιοκτησία. Οι τράπεζες μας παίρνουν τα σπίτια!

Η αγοραστική μας δύναμη μειώθηκε κατά 50% περίπου, η ανεργία τετραπλασιάστηκε, η εργασία εντατικοποιήθηκε, με την πλειοψηφία, όσων εργάζονται, να εργάζονται σε συνθήκες ελαστικής, ενοικιαζόμενης και εκ περιτροπής εργασίας, μένοντας απλήρωτοι για μήνες, ενώ η κυβέρνηση σχεδιάζει νέες μειώσεις στους κατώτερους μισθούς των δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων.

Οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων συνεχίζονται, ήδη σχεδιάζονται 6.500 νέες μέχρι τέλος του 2014, ενώ με το νέο σύστημα της «αξιολόγησης» επιχειρείται η δημιουργία μόνιμου μηχανισμού απολύσεων.

Η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, που στοχεύει ιδιαίτερα τους εργαζόμενους στις τράπεζες και τις λεγόμενες ΔΕΚΟ, η πλήρης αποβιομηχάνιση της χώρας και η συνεχιζόμενη ύφεση της οικονομίας δημιουργεί νέα στρατιά ανέργων και λειτουργεί πιεστικά στο σύνολο της εργασίας για νέες ανατροπές στα εργασιακά δικαιώματα και τους μισθούς.

Οι ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων υπηρεσιών, η εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών και η ανταποδοτικότητα στις όποιες κοινωνικές παροχές και στις παροχές υγείας, καθώς και η περικοπή των κοινωνικών επιδομάτων έχει φέρει τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους σε απόγνωση και την κοινωνία σε κατάσταση ανθρωπιστικής κρίσης.

Το ασφαλιστικό και οι συντάξεις οδηγούνται στη λαιμητόμο, αφού μετά τη διαχρονική, μεταπολεμική καταλήστευση, το κούρεμα των αποθεματικών των ταμείων με το PSI και τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, προετοιμάζουν το τελειωτικό χτύπημα, για να «εισέλθουμε» στο νέο σύστημα, όπου το κράτος θα εγγυάται τη «σύνταξη» των 360€.

Όμως αυτό που προκαλεί τα αισθήματα των εργαζομένων και του λαού μας είναι ότι συνεχίζουν να μας «δουλεύουν». Μεγαλόφωνα αναγγέλλουν ότι τα μνημόνια τελείωσαν και η τρόικα φεύγει, θεωρώντας ότι απευθύνονται σε «ιθαγενείς», που δεν καταλαβαίνουν ότι τρόικα και μνημόνια είναι όλo το πλέγμα των αντεργατικών, αντιδημοκρατικών μέτρων που έχουν ληφθεί, ότι είναι η συνέχιση της ίδιας αντεργατικής πολιτικής που εντείνεται, είναι η όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και η διεύρυνση των ταξικών ανισοτήτων, είναι ο αυταρχισμός και η κατάργηση δικαιωμάτων. Και αυτά όχι μόνο παραμένουν, αλλά θέλουν να πιστέψουμε ότι είναι και ο μοναδικός δρόμος που μας έχει απομείνει.

Αλίμονο αν αποτελεί μοναδική μας επιλογή, η φτώχεια, η εξαθλίωση και η λογική της «ψωροκώσταινας». Αυτό είναι το μέλλον που ετοιμάζει η αστική τάξη της χώρας μας για τους εργαζόμενους, αυτό εξάλλου έκανε σ' όλες τις κρίσιμες στιγμές της ιστορίας αυτού του τόπου.

Γίνεται πλέον συνείδηση σ' όλους τους εργαζόμενους ότι σήμερα η ικανοποίηση ακόμη και των παραμικρών και ιδιαίτερων κλαδικών και συνδικαλιστικών αιτημάτων σχετίζεται και με την πάλη για την ανατροπή της αντιλαϊκής-αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης. Δεν μπορούν να λυθούν τα προβλήματα και να υπάρξει ανάκαμψη της οικονομίας σε όφελος του λαού, αν δεν αγωνιστούμε ταυτόχρονα και για τη διαγραφή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, την εθνικοποίηση και κοινωνικοποίηση των τραπεζών, την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου υπέρ των εργαζομένων και των αδύναμων στρωμάτων της κοινωνίας, την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και το ξήλωμα όλου του μνημονιακού θεσμικού πλαισίου που έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια.

Η μοναδική επιλογή που έχουν οι εργαζόμενοι είναι να πάρουν οι ίδιοι την υπόθεση στα χέρια τους. Αυτή η κυβέρνηση δεν θα φύγει και δεν θα σταματήσει το καταστροφικό της έργο αν δεν τη διώξουμε εμείς με τους αγώνες μας.

Η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος και ιδιαίτερα της ΓΣΕΕ έχει περάσει στο στρατόπεδο του αντιπάλου. Κάτι ψελλίζει ενάντια στα μνημόνια, αλλά αποκρύπτει τους υπαίτιους και κυρίως δεν κάνει τίποτα για να οργανώ¬σει την αντίσταση των εργαζομένων. Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ και ο αναχωρητισμός του ΠΑΜΕ την κατάντησαν άδειο πουκάμισο. 

Το ΜΕΤΑ καλεί όλους τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα τα μέλη και τα στελέχη του σ' όλους τους κλάδους και τους νομούς της χώρας να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και να αλλάξουν τα συνδικάτα, να τα κάνουν όργανα αντίστασης και πάλης και να αποκαταστήσουν την αξιοπιστία τους, να επαναφέρουν τις αξίες της συλλογικής δράσης και αλληλεγγύης και να οργανώσουν την αντεπίθεση των δυνάμεων της εργασίας απέναντι στις δυνάμεις του κεφαλαίου.

Συνάδελφοι/ες, οι κινητοποιήσεις για τα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, το Σάββατο 6 Σεπτέμβρη 2014, μπορούν να γίνουν η αφετηρία της δικιάς μας αντεπίθεσης. Μπορούμε να τους νικήσουμε και να ανοίξουμε το δρόμο για μια κοινωνία δικαιοσύνης και αλληλεγγύης, χωρίς αφεντικά και ξένους προστάτες.

Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ
ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗ!

Η ανακοίνωση σε μορφή pdf εδώ

Εκδήλωση ΜΕΤΑ Θεσ/νίκης για τη μνημονιακή επίθεση κατά του συνδικαλισμού & των εργασιακών δικαιωμάτων

Η συνδικαλιστική παράταξη ΜΕΤΑ  διοργανώνει την Πέμπτη 4/9/2014, στις 19:00, στην αίθουσα «Αβράαμ Μπεναρόγια» του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης (Αριστοτέλους 32), εκδήλωση συζήτηση με θέμα:

 «Πυροβολούν» το συνδικαλισμό και τα δικαιώματα
και «πέφτουν» οι άνθρωποι – Η απάντηση της κοινωνίας

με ομιλητές τον Άρη Καζάκο, καθηγητή ΑΠΘ, Ζήση Παπαδημητρίου, ομότιμο καθηγητή Νομικής ΑΠΘ και Γιάννη Κουζή, καθηγητή του Πάντειου Πανεπιστημίου.

Τη συζήτηση θα συντονίσει ο Γιώργο Παπακωνσταντίνου, μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ και της Ε/Ε του Ε.Κ.Θ.

Υπενθυμίζεται, ενόψει της 79ης ΔΕΘ:

Την Παρασκευή 5/9/2014, στις 12:30, θα δοθεί συνέντευξη τύπου του ΜΕΤΑ, σε αίθουσα της ΕΔΟΘ.

Το Σάββατο 6/9/2014, στις 10:30, στο ΕΚΘ, θα πραγματοποιηθεί πανελλαδική σύσκεψη συνδικαλιστικών στελεχών του ΜΕΤΑ, με θέμα: «Απολογισμός δράσης του ΜΕΤΑ και η παρέμβασή του στο συνδικαλιστικό κίνημα για την επόμενη περίοδο».

Την ίδια ημέρα, το ΜΕΤΑ θα συμμετέχει στο συλλαλητήριο των συνδικάτων έξω από τη ΔΕΘ. Προσυγκέντρωση, στις 18:00, στη συμβολή των οδών Εγνατίας & Ελευθερίου Βενιζέλου.