Η αμαρτωλή επιχειρησιακή σύμβαση της εταιρείας σεκιούριτι είχε συνεταίρο το Υπουργείο Εργασίας

Η πρόσφατη δημοσιοποίηση της «αμαρτωλής» επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης εργασίας μεταξύ του εργοδοτικού «σωματείου-σφραγίδα» και της εταιρείας security, όπου «συμφωνήθηκε» να καταβάλλονται οι μισθοί – πείνας των εργαζομένων ανά τρίμηνο, ανέδειξε μόνο μια διάσταση του εργασιακού μεσαίωνα, που επιβλήθηκε από τις διαδοχικές μνημονιακές κυβερνήσεις, στο όνομα της δήθεν ανταγωνιστικότητας και της δήθεν απασχόλησης.
 

Η άλλη εξίσου σημαντική διάσταση της υπόθεσης, είναι τα παχυλά κρατικά συμβόλαια που απολαμβάνουν οι εταιρείες φύλαξης και καθαριότητας (και όχι μόνο αυτές), από τα Υπουργεία, δημόσιες υπηρεσίες και κρατικούς οργανισμούς.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο, ότι η εν λόγω «πρωτοπόρα» εταιρεία security που θέλει να αμείβει τους εργαζόμενους της όποτε θέλει, έχει πελάτες πρώτα από όλα το Υπουργείο Εργασίας, έχοντας αναλάβει από 2.1.2013 τη φύλαξη του κτιρίου της Γενικής Γραμματείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αναφέροντας μάλιστα ως ανάγκες φύλαξης τις εργατικές διαδηλώσεις!!! (βλ. έγγραφα)

Αν επίσης ανατρέξει κανείς πρόχειρα στο διαδίκτυο θα δει και άλλους «κιμπάρηδες» πελάτες της εταιρείας: Υπουργείο Παιδείας, Υπουργείο Οικονομικών, Αττικό Μετρό.

Γιατί λοιπόν μας κάνει έκπληξη ότι το Υπουργείο Εργασίας πρωτοκόλλησε και ανάρτησε την επιχειρησιακή ΣΣΕ της εταιρείας με την οποία συνεργάζεται, για να κερδοφορεί ο κάθε φίλος-ιδιώτης με χρήματα του ελληνικού λαού και στις πλάτες των εξαθλιωμένων εργαζόμενων;

Η κατάργηση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων ακόμα και αυτού του ελάχιστου δικαιώματος του εργαζόμενου στον μηνιαίο μισθό, ώστε να είναι σε θέση να βιοπορίζεται αξιοπρεπώς και να αναπαράγει την εργατική του δύναμη, είναι ψιλά γράμματα για τους δανειστές, την κυβέρνηση και τους εργοδότες.
Αυτό όμως που δεν έχει γίνει ακόμα πλήρως κατανοητό και σε όλη του την έκταση, είναι τελικά η ισχυρή διαπλοκή μεταξύ επιχειρήσεων και κυβέρνησης για την χωρίς ηθικούς φραγμούς αισχρή εκμετάλλευση των εργαζομένων μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και με επίδικο την –με κάθε τρόπο και κάθε μέσο - διασφάλιση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.

Ειδικά στις σημερινές συνθήκες, η επιβίωση και αναπαραγωγή της μνημονιακής κυβέρνησης γίνεται ακόμα πιο επιτακτική ανάγκη για το κεφάλαιο και τους εργοδότες.

Είναι αυτή που τους εξασφαλίζει φθηνό εργατικό δυναμικό, εξαθλιωμένους και υποταγμένους εργαζόμενους, εφεδρικό στρατό 2 εκατ. ανέργων, έτοιμων να εργαστούν με ακόμα πιο εξευτελιστικούς μισθούς.

Είναι αυτή που θεσμικά διαλύει τα συνδικάτα, ευνοεί τα κάθε είδους «συλλογικά μορφώματα» απροκάλυπτης εξυπηρέτησης των εργοδοτικών συμφερόντων και καθιερώνει την πιο άγρια εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας.

25-11-2013

Οι συμβάσεις σε μορφή pdf

Η σύμβαση με το Υπουργείο Εργασίας

Η σύμβαση με το Υπουργείο Εργασίας 2

Η σύμβαση με το Υπουργείο Οικονομικών

Η σύμβαση με το Αττικό Μετρό

Οι τερατογενέσεις στις μνημονιακές συλλογικές συμβάσεις και ο εξευτελισμός της εργασίας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

19.11.2013

Η εργασιακή ζούγκλα που επέβαλλε το μνημονιακό καθεστώς, αρχίζει και αποδίδει ήδη σημεία και τέρατα στο περιεχόμενο των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων, που άλλοτε υπογράφονται με εργοδοτικά στημένα σωματεία και άλλοτε με συγγενείς και φίλους του εργοδότη που βαφτίζονται ενώσεις προσώπων.
 

Το περιεχόμενο των «νέων επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων του Μνημονίου, ευτελίζει την εργασία και τους μισθούς, καταργώντας πια το βιοποριστικό τους χαρακτήρα για τους εργαζόμενους, καθιερώνοντας την ελεημοσύνη στη θέση του μισθού και τα εργασιακά κάτεργα στη θέση των ανθρώπινων συνθηκών εργασίας.

Πέρα από την ευθυγράμμιση πολλών επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων με τους νομοθετημένους κατώτατους μισθούς Βρούτση (δηλαδή τους μισθούς πείνας των 586€), τη γενικευμένη κατάργηση του 5νθημέρου, τα απίθανα συστήματα διευθέτησης του χρόνου εργασίας στην υπηρεσία του εργοδότη, την επιβολή μέσω της ΣΣΕ της εκ περιτροπής εργασίας όταν και όποτε το κρίνει ο εργοδότης, ήρθε προχθές να προστεθεί ακόμα μια τερατογένεση.

Καραμπινάτοι εργοδοτικοί «συνδικαλιστές» εταιρείας σεκιούριτι (κλάδος «θερμοκήπιο» του εργασιακού μεσαίωνα), τόλμησαν και έβαλαν την υπογραφή τους σε όρο που προβλέπει την καταβολή του μισθού των εργαζομένων ανά τρίμηνο (!), ενώ αποδέχθηκαν ότι στην περίπτωση που η εταιρεία δώσει τυχόν πρόσθετες παροχές (πέραν των νομίμων) αυτές θα συμψηφίζονται με τα δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων, τα νυχτερινά, την υπερεργασία και την απασχόληση τις Κυριακές (!).

Παρά τον προδήλως παράνομο χαρακτήρα της ΣΣΕ, αυτή έγινε αποδεκτή,   πρωτοκολλήθηκε και αναρτήθηκε από το Υπουργείο Εργασίας, του οποίου ηγείται ο πλέον μνημονιακός και εργοδοτικός Υπουργός που ανέδειξε η χώρα.  

Αυτές είναι οι νέες «συλλογικές συμβάσεις» που θεσμοθέτησαν οι κυβερνήσεις του Μνημονίου.

Αυτός είναι ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, που καθιέρωσε η βάρβαρη νεοφιλελεύθερη κατάργηση όλου του εργατικού δικαίου.

Αυτοί είναι οι νόμοι που κατοχυρώνουν «το δίκιο του εργοδότη»

Καλούμε όλα τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους να καταδικάσουν τέτοιου είδους «σωματεία» και άμεσα να αποσύρουν όλες τις κατάπτυστες συμβάσεις.

Ο αγώνας για την ανατροπή του μνημονιακού καθεστώτος και για την επαναθεμελίωση του εργατικού δικαίου και των συλλογικών συμβάσεων, είναι αγώνας όλης της κοινωνίας.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΣΕΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ ΣΤΗΝ ΚΛΑΔΙΚΗ ΣΣΕ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

Αθήνα 19.8.2013

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Ο.Ι.Υ.Ε.

Ο Πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ),  θεώρησε καλό εν μέσω Δεκαπενταύγουστου με εντελώς αντιδεοντολογικό τρόπο να θέσει ζήτημα μείωσης μισθών 13% για τους εργαζόμενους στο Εμπόριο, ενώ είναι ακόμα σε ισχύ η Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και παρόλο που έχει συμφωνήσει και ό ίδιος προσωπικά ότι για τη ΣΣΕ θα γίνει πραγματική συλλογική διαπραγμάτευση, χωρίς αιφνιδιασμούς και  τελεσίγραφα. 

Ο κ. Κορκίδης, φαίνεται να αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους στο Εμπόριο αλλά και τον ίδιο τον κλάδο τον οποίο υποτίθεται ότι εκπροσωπεί, ως πολιτικό στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος και όχι με τη θεσμική του ιδιότητα ως Πρόεδρος της ΕΣΕΕ.

Έρχεται να υπερασπιστεί τις απαιτήσεις της Τρόικας για συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής του τσακίσματος των μισθών και της περαιτέρω εξαθλίωσης των εργαζομένων, θέτοντας μάλιστα το γνωστό εκβιαστικό δίλλημα: «ή αποδέχεστε μείωση μισθών 13% ή θα εφαρμόσουμε ατομικές συμβάσεις με ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις». 

Μάλιστα φροντίζει να εμφανίζεται και ως «αντιστασιακός» απέναντι στην Τρόικα, η οποία κατά τα λεγόμενά του πιέζει για μειώσεις μισθών της τάξης του 32%, ενώ ο ίδιος προσπαθεί να συγκρατήσει το ποσοστό στο 13%, προτείνοντας μείωση του εισαγωγικού μισθού από τα 863 στα 751 ευρώ, όσο ήταν οι μηνιαίες αποδοχές της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας πριν από την εφαρμογή του Μνημονίου.

Ευχαριστούμε τον Πρόεδρο της ΕΣΕΕ, αλλά δεν θα πάρουμε. 

Του θυμίζουμε απλά, τις συνεχείς παλινωδίες και αντιφάσεις στις οποίες υποπίπτει, άλλοτε καταγγέλλοντας την λιτότητα και τις μειώσεις μισθών που είναι η αιτία των λουκέτων και της κάθετης πτώσης της ζήτησης στο λιανεμπόριο, και άλλοτε υπερασπίζοντας τις τροϊκανές και κυβερνητικές λογικές της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας μέσω της μείωσης μισθών.

Το ίδιο και με το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές: από τη μια κατήγγειλε την κατάργηση της Κυριακής Αργίας και από την άλλη αποδεχόταν τις 7 Κυριακές, που ανοίγουν το δρόμο για την πλήρη και χωρίς όρους λειτουργία των καταστημάτων όλες τις Κυριακές σε βάρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που εκπροσωπεί και σε όφελος των μεγάλων πολυεθνικών.

Η ΟΙΥΕ δεν σκοπεύει να παίξει το παιγνίδι του Προέδρου της ΕΣΕΕ.

Καλούμε τα σωματεία μας και τους εργαζόμενους όχι μόνο στο Εμπόριο αλλά σε όλους τους κλάδους, να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας και να αναπτύξουμε συντονισμένους αγώνες, για να  αποκρούσουμε  τις νέες πιέσεις και τους εκβιασμούς της κυβέρνησης, της τρόικας και των εργοδοτών, για ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις στους μισθούς μας.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΥΕ

ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΕΓΣΣΕ: ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Για τη συμφωνία ΓΣΕΕ- εργοδοτικών οργανώσεων

Τα αποτελέσματα της συμφωνίας μεταξύ ΓΣΕΕ και εργοδοτικών οργανώσεων πλην ΣΕΒ είχαν ένα προκαθορισμένο και προαποφασισμένο αποτέλεσμα, για το οποίο είχαμε μιλήσει με σαφήνεια από την πρώτη στιγμή.

Ουσιαστικά, το αποτέλεσμα αυτό κινήθηκε στα όρια των μνημονιακών δεσμεύσεων και η όποια κινητικότητα διαπραγμάτευσης αναπτύχθηκε, σταμάτησε μέχρι εκεί που όρισαν τις κόκκινες γραμμές η κυβέρνηση Σαμαρά, οι εργοδοτικές οργανώσεις με τον ΣΕΒ, αφού πήρε όσα ήθελε και με το παραπάνω από τις μνημονιακές κυβερνήσεις, να αρνείται τώρα ακόμα και το ρόλο του κοινωνικού συνομιλητή με τα συνδικάτα.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ μετά και από αυτή την εξέλιξη δείχνει να μην αντιλαμβάνεται τί έχει συντελεστεί αυτά τα τρία χρόνια μνημονιακής επιδρομής.

Επιμένει να δικαιολογεί τις αδιέξοδες επιλογές της στο όνομα του ρεαλισμού και των μικρών αναχωμάτων, αδιαφορώντας ότι η επιλογή της αυτή έχει εξελιχθεί σε μια γραμμή διαδοχικών υποχωρήσεων, που μας έφτασαν μέχρι εδώ, με την ίδια να έχει εξελιχθεί σε μια ηγεσία που έχει ταυτιστεί με την ήττα και την καταστροφή.

Δείχνει να αγνοεί ότι έχει πληγεί ο πυρήνας του συστήματος συλλογικής αυτονομίας, που αποτελεί και το ισχυρότερο όπλο του ταξικού αγώνα.

Δείχνει να αδιαφορεί για το ότι έχει υπονομευτεί το έδαφος επάνω στο οποίο τα συνδικάτα μπορούσαν να αποχτούν υπόσταση, να οργανώνουν τη συλλογική τους δράση, τη συλλογική τους διεκδίκηση.

Προσπερνά ως μια επιμέρους λεπτομέρεια το γεγονός ότι απαγορεύουν στη ΓΣΕΕ ακόμα και να διαπραγματεύεται τους μισθούς των εργαζομένων.

Ότι πάνω από 1.100.000 εργαζόμενοι αμείβονται με ατομική σύμβαση.

Ότι το 80% των επιχειρησιακών συμβάσεων το 2012 υπογράφηκαν από συλλογικά μορφώματα (ενώσεων προσώπων), με τους εργοδότες ουσιαστικά να επανακαθορίζουν το ύψος των μισθών μέχρι εκεί που το επιλέγουν.

Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα που βάζουν τις συλλογικές συμβάσεις σε σκληρή δοκιμασία, που συντελείται η πιο βίαιη αναδιάρθρωση των μισθών, που διαμορφώνεται τελικά ένα μοντέλο εργασίας χωρίς προστασία και κανόνες, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ επέλεξε για άλλη μια φορά να αποδράσει από τα δύσκολα, από τα επίδικα της περιόδου και περιορίστηκε σε μια λογική απλής διαμεσολάβησης και γραφειοκρατικής πρακτικής,, αφήνοντας τα πράγματα να εξελίσσονται με αυτόν τον καταστροφικό τρόπο.

Τι κάνουμε τώρα;

Υποστηρίζουμε:

Ότι χρειαζόμαστε μια νέα συμφωνία στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος, στο επίπεδο των ομοσπονδιών, των εργατικών κέντρων και των σωματείων για να δημιουργήσουμε μια δεύτερη γραμμή άμυνας.

Ότι απαιτείται μια νέα επεξεργασμένη τακτική μάχης και διεκδίκησης για να ανακτήσουν τα συνδικάτα τη χαμένη τους διαπραγματευτική ικανότητα, για να αποτελέσουν οι συμβάσεις και πάλι τον καθοριστικό παράγοντα διαμόρφωσης των μισθών και των όρων εργασίας.

Δίνουμε τη μάχη παντού για υπογραφή συμβάσεων με την ουσιαστική κατοχύρωση των θεσμικών και οικονομικών όρων εργασίας.

Τα συνδικάτα δεν έχουν άλλο χρόνο. Αν θέλουν να δικαιολογήσουν το λόγο ύπαρξης τους μπροστά στις ιστορικές προκλήσεις που μας θέτει η ίδια η ζωή, θα πρέπει να αναμετρηθούν με τον πυρήνα των κυβερνητικών και μνημονιακών πολιτικών. Θα πρέπει να αναμετρηθούν με την απαίτηση για ριζοσπαστικές αλλαγές, για την ανάγκη επαναπροσανατολισμού της ΓΣΕΕ σε μια γραμμή που θα αντιστοιχείται μες τη νέα πραγματικότητα.

ΕΓΣΣΕ: Κανένας συμβιβασμός. Αγώνας για την αποκατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων

Οι διαπραγματεύσεις που διεξάγονται για την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ μεταξύ ΓΣΕΕ και εργοδοτικών οργανώσεων, και στις οποίες ως μέγιστο διακύβευμα τίθενται η διάσωση του επιδόματος γάμου και των θεσμικών ρυθμίσεων της ΕΓΣΣΕ, το μόνο που προσφέρουν είναι η δημιουργία επικοινωνιακών εντυπώσεων και εξυπηρετούν μικροπολιτικές σκοπιμότητες, που βλάπτουν τα συμφέροντα των εργαζομένων.

 
Όλοι γνωρίζουν ότι η νεοφιλελεύθερη μνημονιακή νομοθεσία, ικανοποιώντας την εργοδοτική ατζέντα, έχει καταστρέψει όλο το δίκαιο των συλλογικών συμβάσεων.

Είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς, ότι οι ίδιοι οι εργοδότες που κατάφεραν την ουσιαστική κατάργηση της ΕΓΣΣΕ και την συνολική αποδιάρθρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, θα συναινέσουν τώρα στη διατήρηση των εργασιακών κεκτημένων.

 
Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, και αυτή γνωρίζει, ότι στις σημερινές συνθήκες δεν υπάρχει η δυνατότητα υπογραφής καθολικής και δεσμευτικής ΕΓΣΣΕ σε ότι αφορά μισθολογικούς όρους (άρα και το επίδομα γάμου), ακόμα και στην υποθετική περίπτωση που το σύνολο των εργοδοτικών οργανώσεων «αποδεχτεί» κάτι τέτοιο, εφόσον οι επιχειρήσεις που δεν είναι μέλη σε αυτές, δεν θα υποχρεώνονται στην εφαρμογή τους.

 
Σε ότι αφορά τις θεσμικές κατακτήσεις, η διαπραγμάτευση είναι στον αέρα, τόσο γιατί διεξάγεται από μηδενική βάση, εγκυμονώντας κινδύνους για απώλειες θεσμικών όρων (πολλοί από τους οποίους είναι ήδη νομοθετικά κυρωμένοι), όσο και από το ενδεχόμενο η ΕΓΣΣΕ να μην υπογραφεί από το σύνολο των εργοδοτικών οργανώσεων, καθιστώντας έτσι την ΕΓΣΣΕ μια καρικατούρα Συλλογικής Σύμβασης.

 
Άλλωστε κάποιες από εργοδοτικές οργανώσεις έχουν συμβάλει στην αφαίρεση της αρμοδιότητας από τη Διαιτησία - ΟΜΕΔ, να ρυθμίζει θεσμικά ζητήματα, ώστε αυτά κάποια στιγμή να καταργηθούν. Άλλωστε, η προκλητική στάση του ΣΕΒ να μη συμμετάσχει στην δεύτερη διαπραγματευτική συνάντηση αλλά και οι «επιφυλάξεις» του ΣΕΤΕ, δεν είναι καθόλου τυχαίες. Προαναγγέλλουν είτε το δρομολογημένο ναυάγιο στο οποίο θα περιέλθουν οι διαπραγματεύσεις, είτε στην καλύτερη περίπτωση θα κινηθούν σε ασφυκτικά προκαθορισμένα και αποδεκτά πλαίσια.

 
Μέσα σε αυτές συνθήκες, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δείχνει να είναι αλλού.
Από τη μια εμφανίζεται να καταγγέλλει την καθολική απορρύθμιση των συλλογικών συμβάσεων χωρίς να κάνει τίποτε για αυτό και από την άλλη φαίνεται να κινείται στα όρια πολιτικών τακτικισμών που εφευρίσκονται από τους πολιτικούς εντολοδόχους της, σε μια προσπάθεια επικοινωνιακής διαχείρισης ενός αντεργατικού ανοσιουργήματος, του οποίου οι ίδιοι είναι οι αρχιτέκτονες.

 
Παράλληλα υπονομεύεται και η επιλογή της ίδιας της ΓΣΕΕ που έχει σκοπό τη νομική ανατροπή του μνημονίου από το ΣτΕ και από διεθνείς οργανισμούς.
Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, συνεχίζει δυστυχώς το παιγνίδι του «υπεύθυνου κοινωνικού εταίρου» και στο όνομα του ρεαλισμού εξακολουθεί να νομιμοποιεί νέες ήττες για τους εργαζόμενους.

 
Επιμένει να κινείται σε μια γραμμή διαδοχικών υποχωρήσεων, που μας έφθασε στο σάρωμα των θεμελιωδών δικαιωμάτων μας και της ίδιας της υπόστασης των συνδικάτων.
Δεν δείχνει να συνειδητοποιεί ότι η μόνη διέξοδος είναι ο συντονισμός και η ανάπτυξη μαζικών εργατικών αγώνων με αίτημα την αποκατάσταση του δικαίου των συλλογικών συμβάσεων και την ανατροπή των αντεργατικών πολιτικών του Μνημονίου.

Δείχνει να μην κατανοεί ότι αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα είναι ένα σχέδιο επεξεργασμένης τακτικής, μάχης και διεκδίκησης μέχρι τη νίκη, προκειμένου τα συνδικάτα να ανακτήσουν τη χαμένη τους διαπραγματευτική ικανότητα και να μπορούν να καθορίζουν μέσα από τις συλλογικές συμβάσεις τους μισθούς και τις συνθήκες εργασίας.

 
Η Αυτόνομη Παρέμβαση καλεί για μια ακόμα φορά τη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να αποχωρήσει από τον αδιέξοδο διάλογο –διαπραγμάτευση ,να εγκαταλείψει τη διαμεσολάβηση σε επίπεδο κορυφής και την τακτική των ψευτοσυννενοήσεων, να συγκαλέσει άμεσα Δ.Σ. ΚΑΙ ΝΑ ΕΜΠΛΕΞΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ σε έναν ανένδοτο αγώνα, που θα είναι από τα πράγματα σκληρός, διαρκής και θα γίνει με νέους ταξικούς όρους.

10-5-2013

Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας: Διεκδίκηση με δήθεν διαπραγμάτευση

 

Ξεκινά σήμερα με πρόσκληση της ΓΣΕΕ προς τους εργοδοτικούς φορείς (ΣΕΒ, ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ), αλλά και του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), που με κυβερνητική απόφαση αναγορεύτηκε σε ισότιμο και προνομιούχο συνομιλητή, η συζήτηση για την υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

Συζήτηση που επιχειρείται να γίνει κάτω από αρνητικές συνθήκες για τους εργαζόμενους και σε ένα πεδίο διαπραγμάτευσης υπονομευμένο εκ των προτέρων από τη μνημονιακή κυβέρνηση και την Τρόικα, με προδιαμορφωμένους όρους και προσπάθεια προδιαγεγραμμένων αποτελεσμάτων σε όφελος των εργοδοτών.

Σε αυτό το αρνητικό και δυσμενές περιβάλλον η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αντί να αναπτύξει την πιο έντονη κινητικότητα για να διαμορφώσει όρους μάχης και πραγματικής διεκδίκησης της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, περιορίστηκε για άλλη μια φορά σε πρακτικές, ρουτίνες χαμηλών τόνων και δημοσίων σχέσεων.

Δείχνει να αγνοεί ότι εδώ και τρία χρόνια από τη μία υπερεξοπλίστηκαν οι εργοδοτικές οργανώσεις και από την άλλη χτυπήθηκαν τα ίδια τα συνδικάτα σε τέτοιο βαθμό, που θα τα δυσκολέψει να υπερασπιστούν με αξιώσεις ακόμη και το θεσμικό τους ρόλο και πολύ περισσότερο στο επίπεδο της τριτοβάθμιας οργάνωσης.

Δείχνει να αγνοεί ότι τα μνημόνια μάς επέστρεψαν σήμερα στην αρχή του 19^ου αιώνα, στην εποχή πριν τη θεσμοθέτηση του εργατικού δικαίου, που αποκλειστικός παράγοντας διαμόρφωσης των όρων εργασίας ήταν η ατομική σύμβαση.

Απέναντι σε αυτές τις συνθήκες η ΓΣΕΕ χρειάζεται μια επεξεργασμένη τακτική μάχης και πραγματικής διεκδίκησης με πρώτο αναγκαστικό βήμα, να καταστήσει σαφές προς όλους τους εργαζόμενους ότι ο αγώνας για τη διεκδίκηση της ΕΓΣΣΕ θα είναι ένας σκληρός αγώνας, που πρέπει να οργανωθεί με νέους ταξικούς όρους.

Θα πρέπει να εξασφαλίσει την εμπλοκή όλων των εργαζομένων και των συνδικάτων σε ένα αποφασιστικό κίνημα, που η μάχη των συλλογικών συμβάσεων θα συγκεντρώνει όλες μας τις δυνάμεις, θα πάρει πολιτικά χαρακτηριστικά ανατροπής των μνημονιακών πολιτικών.

Η Αυτόνομη Παρέμβαση για όλους αυτούς τους λόγους αρνήθηκε να συμμετάσχει στην πρώτη συζήτηση με τις εργοδοτικές οργανώσεις, διεκδικώντας από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να αλλάξει ρότα, να εγκαταλείψει τη γραμμή των χαμηλών τόνων, προτείνοντας αντί αυτών την άμεση συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της ΓΣΕΕ, προκειμένου να επεξεργαστεί μια συνολική στρατηγική προετοιμασίας και πραγματικής διεκδίκησης της ΕΓΣΣΕ.

Τέλος, καλούμε τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΠΑΜΕ που έμειναν στη συνάντηση, να εγκαταλείψουν αυτή την προσχηματική και ατελέσφορη τακτική και να επαναπροσδιορίσουμε όλοι μαζί, με νέους όρους, τη διεκδίκηση υπογραφής Ε. Σ. Σ.Ε.