Η
πρόσφατη δημοσιοποίηση της «αμαρτωλής» επιχειρησιακής συλλογικής
σύμβασης εργασίας μεταξύ του εργοδοτικού «σωματείου-σφραγίδα» και της
εταιρείας security, όπου «συμφωνήθηκε» να καταβάλλονται οι μισθοί –
πείνας των εργαζομένων ανά τρίμηνο, ανέδειξε μόνο μια διάσταση του
εργασιακού μεσαίωνα, που επιβλήθηκε από τις διαδοχικές μνημονιακές
κυβερνήσεις, στο όνομα της δήθεν ανταγωνιστικότητας και της δήθεν
απασχόλησης.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο, ότι η εν λόγω «πρωτοπόρα» εταιρεία security που θέλει να αμείβει τους εργαζόμενους της όποτε θέλει, έχει πελάτες πρώτα από όλα το Υπουργείο Εργασίας, έχοντας αναλάβει από 2.1.2013 τη φύλαξη του κτιρίου της Γενικής Γραμματείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αναφέροντας μάλιστα ως ανάγκες φύλαξης τις εργατικές διαδηλώσεις!!! (βλ. έγγραφα)
Αν επίσης ανατρέξει κανείς πρόχειρα στο διαδίκτυο θα δει και άλλους «κιμπάρηδες» πελάτες της εταιρείας: Υπουργείο Παιδείας, Υπουργείο Οικονομικών, Αττικό Μετρό.
Γιατί λοιπόν μας κάνει έκπληξη ότι το Υπουργείο Εργασίας πρωτοκόλλησε και ανάρτησε την επιχειρησιακή ΣΣΕ της εταιρείας με την οποία συνεργάζεται, για να κερδοφορεί ο κάθε φίλος-ιδιώτης με χρήματα του ελληνικού λαού και στις πλάτες των εξαθλιωμένων εργαζόμενων;
Η κατάργηση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων ακόμα και αυτού του ελάχιστου δικαιώματος του εργαζόμενου στον μηνιαίο μισθό, ώστε να είναι σε θέση να βιοπορίζεται αξιοπρεπώς και να αναπαράγει την εργατική του δύναμη, είναι ψιλά γράμματα για τους δανειστές, την κυβέρνηση και τους εργοδότες.
Αυτό όμως που δεν έχει γίνει ακόμα πλήρως κατανοητό και σε όλη του την έκταση, είναι τελικά η ισχυρή διαπλοκή μεταξύ επιχειρήσεων και κυβέρνησης για την χωρίς ηθικούς φραγμούς αισχρή εκμετάλλευση των εργαζομένων μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και με επίδικο την –με κάθε τρόπο και κάθε μέσο - διασφάλιση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.
Ειδικά στις σημερινές συνθήκες, η επιβίωση και αναπαραγωγή της μνημονιακής κυβέρνησης γίνεται ακόμα πιο επιτακτική ανάγκη για το κεφάλαιο και τους εργοδότες.
Είναι αυτή που τους εξασφαλίζει φθηνό εργατικό δυναμικό, εξαθλιωμένους και υποταγμένους εργαζόμενους, εφεδρικό στρατό 2 εκατ. ανέργων, έτοιμων να εργαστούν με ακόμα πιο εξευτελιστικούς μισθούς.
Είναι αυτή που θεσμικά διαλύει τα συνδικάτα, ευνοεί τα κάθε είδους «συλλογικά μορφώματα» απροκάλυπτης εξυπηρέτησης των εργοδοτικών συμφερόντων και καθιερώνει την πιο άγρια εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας.
Η άλλη
εξίσου σημαντική διάσταση της υπόθεσης, είναι τα παχυλά κρατικά
συμβόλαια που απολαμβάνουν οι εταιρείες φύλαξης και καθαριότητας (και
όχι μόνο αυτές), από τα Υπουργεία, δημόσιες υπηρεσίες και κρατικούς
οργανισμούς.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο, ότι η εν λόγω «πρωτοπόρα» εταιρεία security που θέλει να αμείβει τους εργαζόμενους της όποτε θέλει, έχει πελάτες πρώτα από όλα το Υπουργείο Εργασίας, έχοντας αναλάβει από 2.1.2013 τη φύλαξη του κτιρίου της Γενικής Γραμματείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αναφέροντας μάλιστα ως ανάγκες φύλαξης τις εργατικές διαδηλώσεις!!! (βλ. έγγραφα)
Αν επίσης ανατρέξει κανείς πρόχειρα στο διαδίκτυο θα δει και άλλους «κιμπάρηδες» πελάτες της εταιρείας: Υπουργείο Παιδείας, Υπουργείο Οικονομικών, Αττικό Μετρό.
Γιατί λοιπόν μας κάνει έκπληξη ότι το Υπουργείο Εργασίας πρωτοκόλλησε και ανάρτησε την επιχειρησιακή ΣΣΕ της εταιρείας με την οποία συνεργάζεται, για να κερδοφορεί ο κάθε φίλος-ιδιώτης με χρήματα του ελληνικού λαού και στις πλάτες των εξαθλιωμένων εργαζόμενων;
Η κατάργηση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων ακόμα και αυτού του ελάχιστου δικαιώματος του εργαζόμενου στον μηνιαίο μισθό, ώστε να είναι σε θέση να βιοπορίζεται αξιοπρεπώς και να αναπαράγει την εργατική του δύναμη, είναι ψιλά γράμματα για τους δανειστές, την κυβέρνηση και τους εργοδότες.
Αυτό όμως που δεν έχει γίνει ακόμα πλήρως κατανοητό και σε όλη του την έκταση, είναι τελικά η ισχυρή διαπλοκή μεταξύ επιχειρήσεων και κυβέρνησης για την χωρίς ηθικούς φραγμούς αισχρή εκμετάλλευση των εργαζομένων μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και με επίδικο την –με κάθε τρόπο και κάθε μέσο - διασφάλιση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.
Ειδικά στις σημερινές συνθήκες, η επιβίωση και αναπαραγωγή της μνημονιακής κυβέρνησης γίνεται ακόμα πιο επιτακτική ανάγκη για το κεφάλαιο και τους εργοδότες.
Είναι αυτή που τους εξασφαλίζει φθηνό εργατικό δυναμικό, εξαθλιωμένους και υποταγμένους εργαζόμενους, εφεδρικό στρατό 2 εκατ. ανέργων, έτοιμων να εργαστούν με ακόμα πιο εξευτελιστικούς μισθούς.
Είναι αυτή που θεσμικά διαλύει τα συνδικάτα, ευνοεί τα κάθε είδους «συλλογικά μορφώματα» απροκάλυπτης εξυπηρέτησης των εργοδοτικών συμφερόντων και καθιερώνει την πιο άγρια εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας.
25-11-2013
Οι συμβάσεις σε μορφή pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου