Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΓΣΕΕ

ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΣΕΕ
18-12-2009

ΜΑΖΙΚΟΣ –ΕΝΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΩΝ ΜΑΣ.
ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ
24ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΓΕΝΑΡΗ

Το συνδικαλιστικό κίνημα και οι εργαζόμενοι της χώρας μας βρίσκονται μπροστά σε μια νέα κατάσταση μετά τις βουλευτικές εκλογές που παρά τα προεκλογικώς επαγγελλόμενα, εξελίσσεται σε μια ολομέτωπη επίθεση απέναντι στα εργατικά δικαιώματα. Η επίθεση αυτή εντάσσεται στην ίδια γραμμή νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόζονται στην χώρα μας από το 1990 και μετά αλλά έχει προσλάβει έναν πρωτοφανή σε οξύτητα χαραχτήρα με την επίκληση των δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας, που χρησιμοποιούνται ως άλλοθι για να συρρικνωθούν δραματικά το εισόδημα, η εργασία, τα δικαιώματα, το κοινωνικό κράτος και να υποθηκευτεί το μέλλον της χώρας σε έναν φαύλο κύκλο στασιμότητας και αναπαραγωγής και διεύρυνσης των καπιταλιστικών κερδών.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όλο και περισσότερο εναρμονίζει την πολιτική της με το σχέδιο της προηγούμενης κυβέρνησης. Με την συνδρομή της Ευρωπαϊκής ένωσης, των διεθνών χρηματοπιστωτικών –κερδοσκοπικών οργανισμών διαμορφώνεται ένα ασφυκτικό κλίμα πειθάρχησης των εργαζομένων και της ελληνικής κοινωνίας. Η τρομοκρατία των ελλειμμάτων, η ψευδής εικόνα περί του αναπόφευκτου των αλλαγών που προτείνονται, προσπαθούν να εμπεδώσουν ένα κλίμα μοιρολατρίας και ηττοπάθειας, μια λογική «καθίστε στα αυγά σας γιατί υπάρχουν και χειρότερα».

Το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει όχι μόνο να μην υποκλιθεί σε αυτή τη λογική, αλλά αντίθετα να παλέψει για την ανατροπή της.

Η κυβέρνηση επιχειρεί με επικοινωνιακά τεχνάσματα να δείξει ότι παρόλα αυτά δεν υποτάσσεται. Πρόκειται για μαγική εικόνα. Η κυβέρνηση πειθαρχεί όλο και περισσότερο στις επιταγές του κεφαλαίου. Οι όποιες επιμέρους διαφοροποιήσεις και επί μέρους πολιτικές που αντικαθιστούν αναχρονισμούς στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα, δεν αλλάζουν καθόλου την ουσία μιας πολιτικής που είναι και νεοφιλελεύθερη και γι’ αυτό το λόγο αντεργατική. Αποδεσμεύεται διαρκώς από όποιες περιορισμένου χαραχτήρα προεκλογικές δεσμεύσεις είχε για τους εργαζόμενους.

Ο κρατικός προϋπολογισμός, τα πρόσφατα μέτρα του κου Παπανδρέου, το πρόγραμμα σταθερότητας συμπυκνώνουν με άλλο τρόπο την εφαρμογή του Ιρλανδικού μοντέλου. Θα οδηγήσουν σε δραματική αύξηση της ανεργίας, συρρίκνωση του εργατικού εισοδήματος, αύξηση των φορολογικών βαρών στους εργαζόμενους, σε μείωση του δημοσίου τομέα και σε έξαρση των ιδιωτικοποιήσεων, διάλυση του κοινωνικού κράτους, διατήρηση του απαράδεκτης εργασιακής επισφάλειας. Με αυτή την πολιτική δεν υπάρχει διέξοδος από την κρίση αλλά βάθεμά της. Το αποτέλεσμα της θα είναι ένα δραματικό κοινωνικό κόστος παράλληλα με τη συντήρηση ή και την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Ο κοινωνικός διάλογος, χρησιμοποιείται ως μοχλός επιβολής απόψεων. Η κυβέρνηση αναζητεί συνενόχους στην εφαρμογή της αντεργατικής της πολιτικής και δεν πρέπει να βρεθούν συνδικαλιστές που να παίξουν αυτό τον ρόλο.

ΠΩΣ ΑΠΑΝΤΑ ΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Η στάση του συνδικαλιστικού κινήματος σήμερα θα καθορίσει τις εξελίξεις για πάρα πολλά χρόνια. Μόνος δρόμος σήμερα είναι αυτός της ενωμένης πάλης, της σύγκρουσης με αυτές τις πολιτικές της προβολής μιας εναλλακτικής στρατηγικής διεξόδου από την κρίση σε όφελος της εργασίας, της εξειδίκευσης και διεκδίκησης ενός επιθετικού πλαισίου στόχων. Παρά τις μεγάλες αντιθέσεις μας με την σημερινή πλειοψηφία επιμένουμε και απαιτούμε: Η ΓΣΕΕ πρέπει να παίξει το ρόλο του εκφραστή των συμφερόντων των εργαζομένων και του οργανωτή των αγώνων τους.

Έξι προϋποθέσεις ενός επιτυχημένου αγώνα:

1) Ανατροπή του κλίματος φόβου, να πείσουμε ότι υπάρχει άλλη πολιτική διεξόδου. Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να δώσει την μάχη στην βάση των επί μέρους αλλαγών. Απαιτείται η προβολή εναλλακτικών λύσεων στα πλαίσια μιας άλλης οικονομικής λογικής που θα έχει ως κριτήρια και στόχους: την αντιμετώπιση της ανεργίας, την αύξηση των εισοδημάτων των εργαζομένων, την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, την απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων, την πλήρη και σταθερή εργασία, την αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου. Αυτά προϋποθέτουν ότι το έλλειμμα αντιμετωπίζεται σε έναν διαφορετικό ορίζοντα πολύ μεγαλύτερης διάρκειας από την τετραετία και επιλέγεται ο δρόμος της ανάπτυξης και όχι ο δρόμος της οικονομικής συρρίκνωσης. Αυτά απαιτούν ένα συνολικά διαφορετικό σχέδιο για την οικονομία με εθνική και ευρωπαϊκή διάσταση.

2) Η ΓΣΕΕ να αλλάξει ρότα και να πείσει έμπρακτα γι’ αυτό. Η εικόνα της ΓΣΕΕ έχει φθαρεί στους εργαζόμενους σαν αποτέλεσμα των επιλογών της πλειονότητας της ηγεσίας της. Το τελευταίο διάστημα η κατάσταση έχει χειροτερέψει δραματικά με την εικόνα κομματικής πειθάρχησης που εκπέμπει ιδίως ο πρόεδρός της σε ορισμένα θέματα (stage, ασφαλιστικό κ.α.). Η συνδικαλιστική μας οργάνωση δεν μπορεί να παίζει τον ρόλο ούτε του τροχονόμου των κυβερνητικών πολιτικών, ούτε πολύ περισσότερο του συνεργάτη στην εφαρμογή τους. Αν δεν αλλάξει στάση άμεσα ,η ζημιά θα είναι ανεπανόρθωτη. Εμείς δε θέλουμε οι εργατικοί θεσμοί που είναι τα συνδικαλιστικά όργανα της τάξης μας να χρεοκοπήσουν μαζί με τις ηγεσίες τους. Απαιτείται άμεσα η καταγγελία της κυβερνητικής πολιτικής, η απεμπλοκή της ΓΣΕΕ από τον λεγόμενο κοινωνικό διάλογο και η οργάνωση με συγκεκριμένο σχέδιο του αγώνα των εργαζομένων. Το κύριο είναι η ανάπτυξη του αγώνα των εργαζομένων, η επιμονή σε διεκδικητικούς στόχους, ο διάλογος να γίνει στην κοινωνία και όποτε χρειαστεί να γίνεται με διμερή τρόπο και όχι με την εκφυλιστική μορφή και τον αποπροσανατολιστικό τρόπο που επιδιώκει η κυβέρνηση.

3) Να ενισχύσουμε την συμμετοχή των εργαζομένων και την ενότητα δράσης. Η δημιουργία ενός απαραίτητου αγωνιστικού μετώπου απαιτεί να προκρίνουμε μορφές που θα βάζουν σε διαδικασία συναπόφασης τους εργαζόμενους, που θα ενισχύουν τον ρόλο των συνελεύσεων, των πρωτοβάθμιων σωματείων, των μαζικών διαδικασιών βάσης. Κομβικό ζήτημα αποτελεί επίσης το άμεσο σταμάτημα των ενεργειών που διασπούν την ενιαία δράση του κινήματος, που πολώνουν τους εργαζόμενους, που αποδυναμώνουν τον κοινό αγώνα Η κυβέρνηση διευκολύνεται από αυτή την κατάσταση και πολύ περισσότερο εξυπηρετείται από ενδεχόμενη οργανωτική διάσπαση που από πολλές πλευρές επιδιώκεται. Είναι άλλο πράγμα η δημιουργία προϋποθέσεων πρόσθετης αγωνιστικής δράσης των από κάτω, οι θεματικές συσπειρώσεις πάλης και άλλο πράγμα οι διασπαστικές πρακτικές που μονιμοποιούν διαχωρισμούς μεταξύ των εργαζομένων.

4) Να υπερασπίσουμε τον δημόσιο, καθολικό, αναδιανεμητικό χαραχτήρα της κοινωνικής ασφάλισης. Το ασφαλιστικό αντιμετωπίζεται ως δημοσιονομικό και όχι ως κοινωνικό πρόβλημα. Η κυβέρνηση όχι μόνο εγκαταλείπει την προεκλογική της δέσμευση για κατάργηση του νόμου Πετραλιά, αλλά προετοιμάζει νέα επίθεση περαιτέρω συρρίκνωσης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων αλλά κυρίως την δομική αλλαγή του συστήματος και την μετατροπή του από διανεμητικό σε ατομικό κεφαλαιοποιητικό με δραματική επίπτωση στα μελλοντικά δικαιώματα των εργαζομένων. Η ΓΣΕΕ οφείλει με σαφήνεια να καταγγείλει το κυβερνητικό σχέδιο και να επιμείνει στην κατάργηση των αντιασφαλιστικών διατάξεων, την ενίσχυση των συντάξεων, την προστασία του καθεστώτος πρόωρης συνταξιοδότησης και των βαρέων-ανθυγιεινών, να απαιτήσει επαρκή τριμερή χρηματοδότηση και επιστροφή των καταληστευθέντων πόρων και να υπερασπίσει την δημόσιο, καθολικό, διανεμητικό χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης.

5) Να διεκδικήσουμε την σταθερή εργασία ,χωρίς ελαστικότητες. Η κυβέρνηση επιδιώκει το εξωραϊσμό της σημερινής απαράδεκτης κατάστασης που έχει μετατρέψει σε ζούγκλα την λεγόμενη αγορά εργασίας που κυριαρχεί η εργοδοτική αυθαιρεσία Εμείς δεν μπορούμε να δεχτούμε αυτή την κατάσταση στο όνομα κάποιων μικροαλλαγών που διατηρούν τον πυρήνα αυτού του αντεργατικού πλαισίου. Στόχος μας η συνολική αναμόρφωση του νομοθετικού πλαισίου με επιδίωξη την μείωση των ωρών εργασίας, την κατάργηση των απαράδεκτων μορφών ενοικίασης, εργασίας με μπλοκάκι, STAGE, εργολαβίες στο δημόσιο, και τη διασφάλιση της απασχόλησης τους, τη δραστική ενίσχυση της πλήρους εργασίας αορίστου χρόνου στον ιδιωτικό τομέα με την σταδιακή κατάργηση όλων των ελαστικοτήτων, την εξασφάλιση πλήρων δικαιωμάτων στους ελαστικά απασχολούμενους για όσο διάστημα-παρά την δική μας αντίθεση- εργάζονται με αυτές τις μορφές, την ουσιαστική ενίσχυση των αρμοδιοτήτων της επιθεώρησης εργασίας. Να ακυρωθούν όλες οι συμφωνίες μείωσης του χρόνου εργασίας και αμοιβής.

6) Διεκδίκηση ικανοποιητικής Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. Πρέπει να γίνει ουσιαστική προετοιμασία για αγωνιστική διεκδίκηση της νέα σύμβασης. Να συζητηθεί ουσιαστικά με τους εργαζόμενους το περιεχόμενο και η μορφή διεκδίκησής της ώστε να αποτραπεί μια διαδικασία διαπραγμάτευσης μόνο από τα πάνω. Να προκρίνουμε ως επιλογή την ταυτόχρονη διεκδίκηση της Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. με τις κλαδικές συμβάσεις ώστε να διευρυνθεί το μέτωπο πάλης. Να προτείνουμε ως βασικές αιχμές την γενναία αύξηση του κατώτερου μισθού με διορθωτικό ποσό 200 €, από 1-1-2010 και πρόσθετη αναπροσαρμογή του με βάση τον πληθωρισμό (αντίστοιχη αναπροσαρμογή του ημερομισθίου) ώστε μέσα σε μια τριετία να εξομοιωθεί με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, την αύξηση του επιδόματος γάμου στο 15%, και παιδιών στο 7%, 10%, 15% ανάλογα με τον αριθμό παιδιών, τον διπλασιασμό του επιδόματος αδείας και την αύξηση κατά 1 εβδομάδα των ημερών κανονικής άδειας, την μείωση του χρόνου εργασίας στις 35 ώρες την εβδομάδα, τη χορήγηση σε κάθε εργαζόμενο κάρτας απεριορίστων διαδρομών κ.α.

ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Η κυβέρνηση θα περάσει το μεγαλύτερο μέρος της αντεργατικής πολιτικής της μέχρι τον Απρίλιο. Σε αυτή την χρονική περίοδο θα εξελίσσεται και το ζήτημα των συμβάσεων. Πρέπει συνεπώς να σχεδιαστεί η οργάνωση ενός κύματος πολύμορφων κινητοποιήσεων σε αυτή την περίοδο, που να κορυφώνεται τον Απρίλη.

Το πρώτο απεργιακό βήμα προτείνουμε να γίνει στα τέλη Γενάρη με κοινή απεργία ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Επιμένουμε όμως ότι χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια ώστε να δημιουργηθεί μια αγωνιστική κινητικότητα από τα κάτω που είναι το πιο ουσιαστικό για να σπάσει το κλίμα φόβου και ηττοπάθειας. Μορφές δράσης με περιοδείες, συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα κατά συνοικία στις μεγάλες πόλεις, συγκεντρώσεις, ημερίδες, συλλογή υπογραφών είναι διαδικασίες που θα βοηθήσουν ουσιαστικά στην επιτυχία των κεντρικών κινητοποιήσεων.

Οι εξελίξεις θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε μεγάλες κοινωνικές εντάσεις και εκρήξεις που μπορεί να πάρουν άγρια μορφή λόγω της απόγνωσης που θα δημιουργήσει η αντεργατική οικονομική πολιτική. Η ΓΣΕΕ οφείλει να μπει μπροστά και να δώσει πολιτική διέξοδο σε αυτούς τους αγώνες. Σε αντίθετη περίπτωση θα ξεπεραστεί απ’ τους ίδιους τους εργαζομένους.