ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 11 ΜΑΗ
Απέναντι στη νέα πρωτοφανή επίθεση που έχουν εξαπολύσει η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και της Τρόικα, σε εργαζόμενους, ανέργους και συνταξιούχους, μέσω του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά και του «Συμφώνου για το Ευρώ», που «θεσμοθετεί» τη διαρκή λιτότητα και καταδικάζει ολόκληρη την κοινωνία μας στη φτώχεια, η Γενική Πανεργατική Απεργία της 11 ΜΑΗ, ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ.
Η Απεργία της 11ης ΜΑΗ, είναι πια επιτακτική ανάγκη να αποτελέσει την αφετηρία συνάντησης και συσπείρωσης, ευρύτερων και πέραν των συνδικάτων, κοινωνικών και λαϊκών δυνάμεων, επαγγελματικών οργανώσεων που πλήττονται από το Μνημόνιο, των νέων αναδυόμενων κινημάτων, της νεολαίας, των γυναικών και των απλών πολιτών.
Είναι επιτακτική ανάγκη, να αποτελέσει την αφετηρία συγκρότησης μιας νέας κοινωνικής πλειοψηφικής συμμαχίας, που θα βάζει σε κίνηση ολοένα και περισσότερο κόσμο, θα δημιουργεί αποτελεσματικές αντιστάσεις και κοινωνικές άμυνες και θα αποτελέσει εκείνο τον πόλο, που θα δώσει δημοκρατική πολιτική διέξοδο απέναντι, στα καταστροφικά κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα στα οποία μας οδηγεί το μεγάλο κεφάλαιο και οι κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες δυνάμεις στην Ε.Ε. και τη χώρα μας.
Η κυβέρνηση και η Τρόικα τσακίζουν ότι κτίσαμε με αγώνες και θυσίες τις τελευταίες δεκαετίες και καταστρέφουν και τα τελευταία ψήγματα της κοινωνικής συνοχής και της δημοκρατίας. Τσακίζουν μισθούς, συντάξεις, εργασιακές σχέσεις. Τσακίζουν την υγεία, την παιδεία και την Κοινωνική Πρόνοια.
Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής πολιτικής θα δώσει το τελευταίο χτύπημα σε ότι έχει απομείνει.
Η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και η εμπορευματοποίηση όλων των συλλογικών αγαθών, στην οποία προχωρούν ακάθεκτοι, μας οδηγεί σε ένα νέο μοντέλο κοινωνίας. Ένα μοντέλο γενικευμένης φτώχειας, όπου οι πιο αδύναμοι σπρώχνονται στο περιθώριο και την απόγνωση.
Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, καταστρέφουν και τα τελευταία εργαλεία αναδιανομής εισοδημάτων υπέρ των κοινωνικά και οικονομικά αδύναμων, γκρεμίζουν κάθε δυνατότητα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας και ανασυγκροτούν με ρεβανσιστικές διαθέσεις, μια κοινωνία ακραίων ταξικών ανισοτήτων και φτώχειας.
Τα συνδικάτα οφείλουν επιτέλους να βγουν από την ακινησία και την εσωτερική αναδίπλωση. Το συνδικαλιστικό κίνημα τώρα πρέπει να αλλάξει ταχύτητα και προσανατολισμό. Να ανακτήσει την χαμένη αξιοπιστία του και την αυτοπεποίθηση του, αντλώντας από την ιστορική του παρακαταθήκη, ως μπροστάρης των κοινωνικών αγώνων.
Το συνδικαλιστικό κίνημα χρειάζεται να ανοιχτεί σε όλη την κοινωνία. Να συνδεθεί με τα νέα κοινωνικά κινήματα, με όλα εκείνα τα στρώματα που πλήττονται από το Μνημόνιο (ελεύθεροι και μικροί επαγγελματίες), με τη νεολαία, τις γυναίκες, τους μετανάστες και τους συνταξιούχους.
Το συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί και πρέπει να γίνει σημείο αναφοράς και συσπείρωσης ευρύτατων κοινωνικών δυνάμεων με πολιτικά αιτήματα και χαρακτηριστικά. Να ηγηθεί του αγώνα για απεμπλοκή της χώρας από το καταστροφικό Μνημόνιο, δημιουργώντας τις πολιτικές προϋποθέσεις για μια άλλη πορεία της χώρας.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 11Η ΜΑΗ, ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ
ΚΑΙ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ
Αθήνα, 20/4/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου