Του Θάνου Βασιλόπουλου*
Καθώς το ασύλληπτης κοινωνικής βαρβαρότητας- νεοφιλελεύθερο πείραμα στη χώρα μας για τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης και των δημοσίων χρεών καταρρέει με ταχύτατους ρυθμούς, διαλύοντας ταυτόχρονα τα πάντα με τα συνεχή αδιέξοδα μέτρα που παίρνει, με τη διάλυση του κράτους και της οικονομίας, με το ξεπούλημα του συνόλου των δημόσιων - κοινωνικών αγαθών, με την εγκληματική ύφεση, την ανάλγητη λιτότητα και την καταστροφική ανεργία, μια νέα ελπιδοφόρα προοπτική ήδη γεννιέται μπροστά στα μάτια μας.
Καθημερινά, πλέον, η κοινωνία, με εμπροσθοφυλακή τα εργατικά συνδικάτα σε όλους τους χώρους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, κινητοποιείται, αντιστέκεται, μάχεται για την ανατροπή του συνόλου των πολιτικών που επιβάλλουν τρόικα - τοκογλύφοι δανειστές και που εφαρμόζει με θρησκευτική ευλάβεια η κυβέρνηση του Μνημονίου, χρησιμοποιώντας αυταρχισμό, αστυνομική βία, εκβιασμούς, απειλές και «τρομοκρατικές» οιμωγές.
Το περιβόητο πολυνομοσχέδιο της κοινωνικής και εργασιακής εξαθλίωσης έρχεται να βάλει την ταφόπλακα σε όλες τις μεταπολεμικές κατακτήσεις της εργατικής τάξης.
Στον ιδιωτικό τομέα έρχεται ως η προαποφασισμένη συνέχεια της ένταξης της χώρας στο Μηχανισμό Στήριξης βάζοντας την οριστική ταφόπλακα σε αυτό που γνωρίζαμε ως τώρα σαν ελάχιστη εργασιακή προστασία: τις συλλογικές συμβάσεις των αξιοπρεπών μισθών βιοπορισμού των εργαζομένων.
Για να το πετύχουν όμως αυτό, στόχος τους είναι και η αποδυνάμωση και εξαφάνιση των συνδικάτων.
Παγώνοντας, λοιπόν, την επέκταση των κλαδικών ΣΣΕ στο σύνολο του κλάδου λειτουργούν εγκληματικά, ιδίως σε μια οικονομία όπως η ελληνική, όπου οι μικρομεσαίες εταιρείες που απασχολούν κάτω από 10 άτομα, αποτελούν το 95% των επιχειρήσεων στη χώρα μας. Ταυτόχρονα με το νομοσχέδιο δίνεται η δυνατότητα στους εργοδότες να «υπογράφουν» με τα 3/5 του συνόλου των εργαζομένων μια δήθεν «επιχειρησιακή» συλλογική σύμβαση, η οποία και θα ισχύει πλέον υποχρεωτικά έναντι όλων κλαδικών. Όλα αυτά συνιστούν τα απόλυτα εργαλεία επιβολής ατομικών μισθών φτώχειας στα 500 ευρώ!
Αν σε αυτά προσθέσουμε τα ατέλειωτα αντισυνταγματικά χαράτσια και τους κεφαλικούς φόρους, τότε πλέον είναι καθαρό ότι εργαζόμενοι και κοινωνία οδηγούνται σιδηροδέσμιοι σε μια εξαθλίωση χωρίς ιστορικό προηγούμενο.
Η 48ωρη γενική απεργία στις 19 & 20 Οκτωβρίου δεν είναι μια απλή απεργία. Πρόκειται για μια συνολική πολιτική και κοινωνική αντιπαράθεση, η οποία θα κρίνει το ποιος θα ανατρέψει ποιον: η κυβέρνηση την κοινωνία ή η κοινωνία την κυβέρνηση. Αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα.
Ήδη οι εργαζόμενοι μέσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις Ομοσπονδίες έχουν ξεπεράσει και τις διχαστικές - διαιρετικές λογικές, αλλά και τις λογικές ενός ψευδορεαλισμού της ακινησίας.
Και θα είναι εκεί μαζικά, ενωτικά και μαχητικά, μαζί με όλους τους χαμένους του Μνημονίου, που πια συνιστούν τη νέα κοινωνική πλειοψηφία, για να επιβάλουν την τελική ανατροπή και τη δρομολόγηση άλλων προοδευτικών λύσεων।
Μέλος διοίκησης της ΓΣΕΕ και γεν. γραμματέας Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου