ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ: ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΙΝΕ/ΓΣΕΕ

Η Έκθεση, αναλύει ένα μοντέλο άγριου καπιταλισμού στο οποίο έχει οδηγηθεί η χώρα με στοιχεία:

·       Απονέκρωσης του ισχνού κοινωνικού κράτους,

·       Λεηλασίας της εργατικής τάξης και της κοινωνίας,

·       Αρπαγής του δημόσιου πλούτου με συρρίκνωση των κοινωνικών αγαθών.

Μαζί με αυτά επιχειρείται μια θεαματική και βίαιη ανατροπή του συσχετισμού των κοινωνικών δυνάμεων, ώστε να δεχθεί μια στρατηγική ήττα η εργατική τάξη.

·       Το κράτος στην ουσία έχει επιβάλει ιδιότυπη στάση πληρωμών απέναντι στην κοινωνία, για να πληρώνει τους δανειστές,

·       Όσο υπάρχουν τα μνημόνια δεν μπορεί να υπάρξει ούτε οικονομική ούτε κοινωνική ανάπτυξη.

Γι’ αυτό απαιτείται,

·       διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους,

·       ακύρωση μνημονίων,

·       κάλυψη των αυξημένων κοινωνικών αναγκών για δημόσια υγεία, παιδεία και συντάξεις

·       αναδιανομή του πλούτου,

·       εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος

·        δημόσιες επενδύσεις

·       παραγωγική ανασυγκρότηση.

1.   Η έκθεση του ΙΝΕ δείχνει ότι η πολιτική τής εσωτερικής υποτίμησης αποτελεί μια καταστροφική πολιτική. Η χώρα έχει απωλέσει μεγάλο μέρος του ΑΕΠ και της απασχόλησης, η αγοραστική δύναμη των μισθών έχει μειωθεί κατακόρυφα. Ταυτόχρονα έχουμε και αποεπένδυση, άρα μείωση του παραγωγικού δυναμικού της χώρας και επομένως μετατροπή της ανεργίας σε διαρθρωτική, δηλαδή ανεργία που δεν θα μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο βραχυπρόθεσμα απλώς με μέτρα αύξησης της ζήτησης, αλλά με μεσο-μακροπρόθεσμες πολιτικές, όπως η αύξηση των επενδύσεων και η μεγέθυνση του παραγωγικού δυναμικού.

2.   Προκύπτει από την ανάλυση της έκθεσης ότι η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης αποσκοπεί στην βαθιά ύφεση. Επομένως, η ύφεση δεν είναι λανθασμένη επιλογή αλλά μια συνειδητή επιλογή της τρόικας και των ελληνικών κυβερνήσεων.

3.   Με βάση τους διακηρυγμένους στόχους της, η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης είναι μια αποτυχημένη πολιτική, διότι, παρά την ύφεση και την δραματική μείωση των μισθών, ούτε οι τιμές μειώθηκαν, ούτε το επενδυτικό κλίμα και οι εξαγωγικές επιδόσεις βελτιώθηκαν, έτσι ώστε να σύρουν την οικονομία σε τροχιά αναπτυξιακή. Σύμφωνα δε με τις αναλύσεις της έκθεσης, που βασίζονται σε σχετική μελέτη του ΙΝΕ, η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης στην Ελλάδα, είτε δεν θα μπορέσει να επιτύχει τα αποτελέσματα που υποσχέθηκε, είτε για να τα πετύχει θα πρέπει να ζήσουμε μια πολύ μακρά περίοδος οικονομικής παρακμής, κοινωνικής καταστροφής και ανθρωπιστικής κρίσης έως ότου αυτά γίνουν ορατά.

4.   Στο σημείο αυτό πρέπει να θέσουμε το ερώτημα: Γιατί συνεχίζεται η πολιτική εσωτερικής υποτίμησης αφού δεν επιτυγχάνει τους στόχους της; Σε τι ωφελεί μια παρατεταμένη περίοδος οικονομικής κρίσης και κοινωνικής καταστροφής; Η δική μας απάντηση, ως συνδικαλιστική παράταξη, είναι ότι η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης αποσκοπεί πλέον στην κινεζοποίηση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, δηλαδή στην ριζική αναδιάταξη των σχέσεων εργασίας/κεφαλαίου,

o   στην οικονομία,

o   στις λειτουργίες του κοινωνικού κράτους,

o   στα συνδικάτα,

o   στη δημοκρατία,

o   στην αγορά εργασίας κλπ.

Με άλλα λόγια, πρόκειται για την απόπειρα εγκατάστασης ενός «νέου» αναπτυξιακού μοντέλου που θα λειτουργεί με τις αρχές ενός ακραίου καπιταλισμού και ενός αυταρχικού κράτους καταστολής.

5.   Η έκθεση του ΙΝΕ για μια ακόμη φορά στα 22 χρόνια της παρουσίας του Ινστιτούτου αναλύει την ελληνική οικονομική, κοινωνική και εργασιακή πραγματικότητα,  με τρόπο που οι εκάστοτε κυβερνώντες και οι σύγχρονοι  συντάκτες των μνημονίων, τυφλωμένοι από τον δογματικό νεοφιλελευθερισμό που τους διακατέχει, αρνούνται να κατανοήσουν. Αποτέλεσμα είναι η αναπαραγωγή και διαιώνιση των επικίνδυνων αδιεξόδων με τις πολιτικές που σχεδιάζουν και εφαρμόζουν. Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι η έκθεση του ΙΝΕ εξακολουθεί να επιβεβαιώνεται στις προβλέψεις της.

Οι δε προτάσεις που απορρέουν από τα επιμέρους κεφάλαια που την συνθέτουν, δημιουργούν όρους για την αναζήτηση εναλλακτικών πολιτικών απέναντι στους νεοφιλελεύθερους μονόδρομους.

Αντί της εσωτερικής υποτίμησης και της λιτότητας που αναπαράγει και τροφοδοτεί την ύφεση

• προτείνεται η ενίσχυση των εισοδημάτων των μισθωτών και της ζήτησης.

Αντί του αποτυχημένου παραγωγικού προτύπου της χαμηλά αμειβόμενης εργασίας

• προτείνεται η έμφαση στην ποιότητα, τη νέα τεχνολογία, την καινοτομία και την έρευνα.

Αντί πολιτικών συρρίκνωσης και απαξίωσης του δημόσιου τομέα

• προτείνεται η αξιοποίησή του με όρους διαφάνειας αξιοκρατίας και κοινωνικού ελέγχου ώστε να αποτελέσει μοχλό ανάπτυξης χωρίς εξαρτήσεις από τις κερδοφόρες διαθέσεις του κεφαλαίου.

Αντί της εφαρμογής πολιτικών ισοπέδωσης της εργασίας στο όνομα της ανάπτυξης που αποσκοπεί στη στείρα αύξηση των οικονομικών μεγεθών(μεγέθυνση)

• προτείνεται η ουσιαστική ανάπτυξη από την οποία θα ωφελείται συνολικά η κοινωνία από τον τρόπο που το προϊόν της ανάπτυξης θα κατανέμεται με όρους άμβλυνσης και όχι όξυνσης των ανισοτήτων.

Αντί της ανατροπής βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων και του φαύλου κύκλου κοινωνικών περικοπών στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής

• προτείνεται η ενίσχυση της δημόσιας υγείας, της δημόσιας σύνταξης και της στήριξης των ανέργων με όρους αλληλεγγύης, αναδιανομής υπέρ της εργασίας και αξιοπρεπούς ζωής. Ένα κοινωνικά αποτελεσματικό ασφαλιστικό σύστημα είναι στοιχειώδης δημόσια υποχρέωση αλλά και προϋπόθεση για την παραγωγική ανασυγκρότηση.

Αντί των πολιτικών αφαίμαξης των χαμηλών εισοδημάτων

• προτείνεται η πολιτική βούληση για ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, δίκαιου καταμερισμού των βαρών και αντιμετώπιση της εκτεταμένης φοροδιαφυγής, φοροαπαλλαγής και φοροκλοπής. Ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, εργαλείο απόδοσης κοινωνικής δικαιοσύνης και ουσιαστικής αντιμετώπισης των οξυμμένων δημοσιονομικών προβλημάτων.

Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να παίξει, επιτέλους, τον κοινωνικό και πολιτικό του ρόλο. Πρέπει,

Ø  να μπει στην εμπροσθοφυλακή ενός κινήματος κατάργησης των μνημονίων και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών,

Ø  να διεκδικήσει στο όνομα του εργατικού κινήματος μια εναλλακτική πρόταση ανασυγκρότησης της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, σε αντιπαράθεση με τον νεοφιλελευθερισμό.

Πρέπει να παραδεχθούμε, ότι παρά τις όποιες προσπάθειες έχουν κατά καιρούς γίνει, δεν τα έχει καταφέρει. Η ΓΣΕΕ είναι εξαιρετικά ανύπαρκτη για τις ανάγκες της εργατικής τάξης. Δεν υπάρχουν περιθώρια αναμονής. Ήδη είναι αργά, αλλά αν ολοκληρωθεί η κοινωνική καταστροφή, τότε θα είναι πολύ αργά. Σε κοινωνικά ερείπια δεν μπορεί να αναπτυχθεί ένα μαζικό και δυναμικό συνδικαλιστικό κίνημα! Το κίνημα που σήμερα χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε η εργατική τάξη και ολόκληρη η κοινωνία!

Συνοπτική παρουσίαση Έκθεσης για την Οικονομία του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, όπως αυτή παρουσιάστηκε στη  Συνέντευξη Τύπου στη Θεσσαλονίκη.

Ολόκληρη η Έκθεση  ΕΔΩ