Αυτόνομη Παρέμβαση: Επιστολή Μελών Διοίκησης προς την Εκτελεστική Επιτροπή της ΓΣΕΕ

Οι εργαζόμενοι ζουν για άλλη μια φορά μέρες αγωνιώδεις, που γίνονται εφιαλτικές. όσο οριστικοποιούνται τα σενάρια με τις περικοπές των 11,5 δις Ευρώ και πλέον.

 

Η σημερινή Κυβέρνηση παρά τα όσα και αντίθετα είχε δεσμευτεί κατά την προεκλογική περίοδο αλλά και με τη προγραμματική της συμφωνία, εξελίσσεται σε ένα άνευρο σύστημα διεκπεραίωσης των πιο αντεργατικών μέτρων, που αποκτούν πλέον χαρακτηριστικά «ταξικού πολέμου», απέναντι στους εργαζόμενους. 

Σε αυτές τις συνθήκες κάθε συμμετοχή της ΓΣΕΕ σε μια καρικατούρα «κοινωνικού διαλόγου» τη στιγμή μάλιστα που η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας έχει ήδη προαποφασίσει την ισοπέδωση των εργαζομένων με μέτρα που ξεπερνούν τα 6 δις Ευρώ, καθιστούν τα συνδικάτα μέρος ενός προσχεδιασμένου πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού εγκλήματος σε βάρος των εργαζομένων.

Είναι εμφανές ότι δεν υπάρχει καμία πολυτέλεια για χάσιμο χρόνου.

Ήδη γνωρίζουμε και το περίγραμμα και το περιεχόμενο των νέων μέτρων και μένει από την Κυβέρνηση η κίνηση αιφνιδιασμού για την άμεση νομοθέτησή τους, λίγο πριν την σύγκληση του Eurogroup.

Για τους λόγους αυτούς, σας καλούμε να ορίσετε άμεσα συνεδρίαση της Ε.Ε. της ΓΣΕΕ, για συζήτηση και απόφαση ενός συνεκτικού σχεδίου πολύμορφων δράσεων και πρωτοβουλιών, που θα περιλαμβάνει την καλύτερη προετοιμασία και οργάνωση των εκδηλώσεων στη ΔΕΘ καθώς και την άμεση προκήρυξη Πανελλαδικής Πανεργατικής γενικής Απεργίας.

Θάνος Βασιλόπουλος

Ζώης Πεπές

Γιώργος Γαβρίλης

30-8-2012

8 Σεπτέμβρη 2012: Εργατικές-Λαϊκές κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη

 

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΕΘ

 

Η τρικομματική Κυβέρνηση του Μνημονίου εντείνει την αντιλαϊκή της πολιτική κατ΄ επιταγή της Τρόικας και των δανειστών. Προχωρά χωρίς καθυστερήσεις και προσχήματα μέσα στο καλοκαίρι σε νέα κατεδάφιση μισθών, συντάξεων, του κοινωνικού κράτους, μαζικών απολύσεων στο Δημόσιο, κλείσιμο Δημόσιων οργανισμών, νέες περικοπές στους κοινωνικούς τομείς της Υγείας και παιδείας και σε γενική εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Τα νέα μέτρα σοκ του Μνημονίου οδηγούν μαθηματικά σε οικονομικό και κοινωνικό κραχ, στη γενίκευση της εξαθλίωσης των εργαζομένων και της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Το φθινόπωρο αυτό θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα θερμό.

 

Πρέπει να ξαναπιάσουμε το νήμα των εργατικών και κοινωνικών αντιστάσεων, να οργανώσουμε τις δυνάμεις μας και να προχωρήσουμε σε ένα νέο κύκλο μεγάλων κινητοποιήσεων που θα βάζουν τους εργαζόμενους και το λαϊκό παράγοντα στο προσκήνιο και θα δρομολογούν εξελίξεις με στόχο την ανατροπή του Μνημονίου προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για αλλαγές σε προοδευτική κατεύθυνση.

Η Αυτόνομη Παρέμβαση προετοιμάζεται για να συμβάλλει ενεργά στην ανάπτυξη νέων συντονισμένων, ταξικών, ενωτικών εργατικών αγώνων με πολιτικά χαρακτηριστικά που θα έχουν διάρκεια και αντοχή, με αφετηρία τη Θεσσαλονίκη.

Οι εργατικές και κοινωνικές κινητοποιήσεις στη ΔΕΘ στις 8/9/2012, πρέπει να αποτελέσουν μέγιστο πολιτικό γεγονός και να δώσουν το μήνυμα της αντίστασης και της αντεπίθεσης του λαϊκού παράγοντα και των εργαζομένων με στόχο την ανατροπή της εγχώριας τρόικας.

Στο πλαίσιο αυτό, οργανώνουμε τη δουλειά μας και κινητοποιούμε όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία των κινητοποιήσεων στη ΔΕΘ, επιχειρούμε μια νέα επανεκκίνηση, με στόχο την οργανωμένη δράση και παρέμβαση του εργατικού κινήματος.

-Θέτουμε στα Δ.Σ. των συνδικαλιστικών οργανώσεων (πρωτοβάθμια σωματεία, ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα) το ζήτημα της συμμετοχής στις εκδηλώσεις της ΔΕΘ, με στόχο την έγκαιρη λήψη απόφασης. Ζητάμε την έκδοση ανακοίνωσης για τη ΔΕΘ, την οργάνωση περιοδειών με στόχο, όσο το δυνατόν πιο μαζικής μετακίνησης και συμμετοχής των εργαζομένων στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης.

-Συνεχίζουμε και αυτοτελώς σε έναν πολύπλευρο σχεδιασμό για την οργάνωση περιοδειών, παρεμβάσεων και επισκέψεων σε εργασιακούς χώρους και στις γειτονιές, που έχουν ξεκινήσει από τις 20 Αυγούστου.

-Επικοινωνούμε με τη Γραμματεία της Αυτόνομης Παρέμβασης (τηλ. 210 8202112 και 210 8202287 και στην ΑΔΕΔΥ 2131616955-6) για πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής, (καλό είναι αυτό να γίνει μέχρι τις 3 Σεπτεμβρίου) ώστε να οργανωθεί έγκαιρα η μετακίνηση των δυνάμεών μας στη Θεσσαλονίκη.

Για την καλύτερη προετοιμασία των περιοδειών θα εκδοθεί ανακοίνωση της παράταξης, που μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα είναι διαθέσιμη σε ηλεκτρονική μορφή.

Αυτόνομη Παρέμβαση: Πόσο σωτήρες είναι οι Βρούτσηδες

Εδώ και τρία χρόνια, οι εργαζόμενοι και ο ελληνικός λαός ζουν στον αστερισμό των «σωτήρων»: πότε για να μην χρεοκοπήσει η χώρα και πότε για να μην χρεοκοπήσει το ασφαλιστικό σύστημα.

Τρεις διαδοχικές μνημονιακές κυβερνήσεις μέχρι τώρα επιδίδονται σε ένα ασταμάτητο πογκρόμ μέτρων εξωφρενικής λιτότητας και απροκάλυπτης ληστείας σε βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων. 

 

Σήμερα δε, ο νέος Υπουργός Εργασίας της τρικομματικής συγκυβέρνησης αναδεικνύεται σε «μνημονιακότερο των μνημονιακών» και ως καινούριος «σωτήρας», έχει αναλάβει τη μερίδα του λέοντος των καταστροφικών περικοπών του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής των 11,5 δις Ευρώ, υλοποιώντας κυνικά τη διατεταγμένη υπηρεσία που του έχουν αναθέσει, η εσωτερική και η εξωτερική τρόικα.

Σε χρόνο μηδέν και πρώτος από όλους, σε συμφωνία με τους κυβερνητικούς εταίρους, έχει ήδη εισηγηθεί και έχει έτοιμο προς εφαρμογή το νέο σχέδιο υφαρπαγής 6 δις Ευρώ! από εργαζόμενους και συνταξιούχους: 2,5 δις περικόπτονται από τις συντάξεις και άλλα 3,5 δις από τα κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα.

Ουσιαστικά, πρόκειται για τη συνέχεια του μεγαλύτερου πολιτικού και οικονομικού εγκλήματος, που εδώ και τρία χρόνια αδιάκοπα διαπράττεται σε βάρος του ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού μας συστήματος και του κοινωνικού κράτους, στο όνομα της «σωτηρίας».

Η συστηματική ναρκοθέτηση του ασφαλιστικού και των συντάξεων.

Το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό τοπίο της τελευταίας τριετίας έχει μετατραπεί σε έναν εφιάλτη φτώχειας και ανασφάλειας για εργαζόμενους και συνταξιούχους. Εδώ και τρία χρόνια, κάθε 5-6 μήνες θεσπίζονται ρυθμίσεις και λαμβάνονται κάθε φορά νέα και ακόμα πιο επώδυνα μέτρα που καταργούν κάθε έννοια ασφαλιστικής δικαιοσύνης ακόμα και με όρους αυστηρής ανταποδοτικότητας.

Οι διαδοχικές μειώσεις των συντάξεων και οι περικοπές παροχών υγείας και προνοιακών παροχών είναι ένα έργο που συνεχίζεται χωρίς ορατό τέλος. Οι αλλεπάλληλες μειώσεις κοινωνικών παροχών μας βυθίζουν ολοένα και περισσότερο στην οικονομική και κοινωνική κρίση, ενώ κάθε περικοπή εντείνει τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και οδηγεί σε νέες περικοπές.

Ήδη, ο σωτήρας Υπουργός Εργασίας μας προϊδέασε, ότι η σύνταξη των 1.400 Ευρώ, ανεξάρτητα από τα χρόνια ασφάλισης και ανεξάρτητα του ύψους των εισφορών του ασφαλισμένου σύντομα θα είναι παρελθόν.

Η «αρνητική αναλογικότητα» των συντάξεων είναι εδώ. Η υπεξαίρεση της περιουσίας και των χρημάτων των ασφαλισμένων είναι πολιτική επιλογή, που γίνεται ακόμα προκλητικότερη από την ασυλία εισφοροδιαφυγής και των χαριστικών ρυθμίσεων, που έχει εξασφαλιστεί για τους εργοδότες.

Η τριετής εφαρμογή του Μνημονίου έχει προδιαγράψει το εφιαλτικό μέλλον του συνταξιοδοτικού με βασική κατεύθυνση τον δραστικό περιορισμό των δαπανών για συντάξεις (η προβλεπόμενη αύξηση στη συνταξιοδοτική δαπάνη πρέπει να διατηρείται ετησίως κάτω των 2,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2060), ενώ οι συνταξιούχοι θα έχουν αυξηθεί κατά 700.000.

Για την επίτευξη αυτού του στόχου, καταργήθηκε ο δημόσιος χαρακτήρας του ΣΚΑ μέσω του περιορισμού εγγύησης του κράτους στη βασική σύνταξη και την κατάργηση της τριμερούς χρηματοδότησης και κατά συνέπεια προωθείται η αύξηση των ελάχιστων ετών ασφάλισης από 15 σε 20, η μείωση του ύψους των συντάξεων και δραστικές περικοπές κοινωνικών και προνοιακών επιδομάτων για τις ανάγκες του Μνημονίου.

Τα έργα και οι ημέρες των μνημονιακών κυβερνήσεων, ήρθαν να επιταχύνουν τη υπονόμευση του ασφαλιστικού συστήματος από τις διαδοχικά εφαρμοζόμενες πολιτικές, με την καταλήστευση των αποθεματικών, τη γενικευμένη εισφοροδιαφυγή, και τη μείωση των εσόδων.

Ορισμένα ενδεικτικά στοιχεία και αριθμοί σοκάρουν. Δείχνουν πώς μεθοδεύεται η συστηματική υπονόμευση και οικονομική βιωσιμότητα του Ασφαλιστικού συστήματος:

 οι συνολικές απώλειες των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων με ευθύνη των κυβερνητικών πολιτικών έξι δεκαετιών, εκτιμώνται σήμερα σε 58 δις Ευρώ!

 από το προκλητικό κούρεμα της περιουσίας και των αποθεματικών των ταμείων μέσω του PSI εξανεμίστηκαν 14 δις Ευρώ, ενώ οι πρόσθετες απώλειες από τη μείωση των αποδόσεων και τους τόκους έχουν υπερβεί τα 600 εκατ. Ευρώ

 μόνο κατά το 2011, η πολιτική μείωσης των μισθών στέρησε από τα ασφαλιστικά ταμεία 6 δις Ευρώ.

 για κάθε 1% μείωση μισθών, οι απώλειες για τα ταμεία φθάνουν τα 115 εκατ. Ευρώ και για κάθε 1% αύξηση της ανεργίας, η απώλεια είναι 450 εκατ. Ευρώ

 οι συσσωρευμένες ανείσπραχτες εισφορές κατά τη τριετία 2009-2011, για το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης ξεπερνούν τα 11 δις

 η εισφοροδιαφυγή μόνο των ετών 2011-2012 αγγίζει τα 8 δις

 η ανασφάλιστη – αδήλωτη εργασία, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΣΕΠΕ υπερβαίνει το 30%, κάτι που μεταφράζεται σε 6 δις Ευρώ ως ελάχιστη ετήσια απώλεια για τα ασφαλιστικά ταμεία

Οι συντάξεις και οι κοινωνικές παροχές στο στόχαστρο της «μνημονιακής σωτηρίας» σε μια πορεία ολοκληρωτικής απαξίωσης των συνταξιοδοτικών παροχών.

Στα χρόνια του Μνημονίου, οι παρεμβάσεις υπήρξαν καταστροφικές για τις συντάξεις και η αναφορά σε ορισμένα μόνο από τα μέτρα που έλαβαν οι Κυβερνήσεις αρκεί για να αναδείξει το μέγεθος της επιχειρούμενης εξαθλίωσης που θα συνεχιστεί:

 μειώθηκαν τα επιδόματα αδείας (200 €), Πάσχα (200€) και Χριστουγέννων (400 €), ενώ για τους συνταξιούχους κάτω των 60 ετών και όσους είχαν σύνταξη πάνω από 2.500 € περικόπηκαν εντελώς (Ν. 3847/10)

 θεσμοθετήθηκε νέος ΛΑΦΚΑ («εισφορά αλληλεγγύης συνταξιούχων») για συντάξεις άνω των 1.400 Ευρώ, με αποτέλεσμα μειώσεις από 3 έως 10% (Ν. 3863/10) καθώς και νέα αύξησή του μεταγενέστερα που μείωσε εκ νέου τις συντάξεις από 6 έως 14% (Ν. 3986/11)

 ξεχωριστή ειδική εισφορά συνταξιούχων για τις επικουρικές συντάξεις από 3 έως 10% (Ν. 3986/11)

 μείωση κατά 40% της κύριας σύνταξης για το ποσό άνω των 1000 ευρώ για συνταξιούχους του δημοσίου κάτω των 55 ετών και 20% για το ποσό άνω των 1200 Ευρώ για τους συνταξιούχους του δημοσίου άνω των 55 ετών(Ν. 4024/11)

 μείωση από 1.1.2012, 12% στις κύριες συντάξεις άνω των 1300 Ευρώ για συνταξιούχους ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, μείωση 7% στο σύνολο των συντάξεων του ΝΑΤ και μείωση από 10 έως 20% στις επικουρικές συντάξεις του ΕΤΕΑΜ (Ν. 4051/12)

Η συνέχεια της «σωτηρίας»

Η συνέχεια της «σωτηρίας» εξελίσσεται σε έναν πόλεμο χωρίς τέλος, με μέτρα σε βάρος των συνταξιούχων, τα οποία αποτελειώνουν κάθε ψήγμα κοινωνικής και ασφαλιστικής δικαιοσύνης.

Η νέα συγκυβέρνηση, χρησιμοποιώντας την πολιτική ως τέχνη παραπλάνησης και εξαπάτησης των εργαζομένων και των συνταξιούχων, έχει ήδη συμφωνήσει να εφαρμόσει το νέο επαχθές πακέτο περικοπών που περιλαμβάνει:

 Μείωση στις συντάξεις από 2% έως 15% ή και 20% με πιθανό όριο εφαρμογής τα 800 ευρώ και άνω και με τη μείωση να υπολογίζεται από το πρώτο ευρώ.

 Κατάργηση του ΕΚΑΣ για όσους είναι κάτω των 65 ετών.

 Αύξηση κατώτατου χρόνου για θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος από τα 15 χρόνια στα 20 (6000 ένσημα).

 Περικοπή ή κατάργηση της 13ης και 14ης επικουρικής σύνταξης και πλαφόν στις επικουρικές.

 Μείωση ή περιορισμός των δικαιούχων των συντάξεων του ΟΓΑ

 Μείωση του εφάπαξ κατά 23% για τους δημοσίους υπαλλήλους και έως 45%, για τους υπόλοιπους, ανάλογα με τις εισφορές που έχουν καταβάλει.

 Περικοπές στα προνοιακά επιδόματα με θέσπιση εισοδηματικών αλλά και περιουσιακών κριτηρίων (π.χ. ιδιοκατοίκηση) για την οικογένεια των δικαιούχων.

 Περικοπές στις συντάξεις όσων λαμβάνουν δεύτερη και τρίτη σύνταξη, καθώς και στις συντάξεις που παίρνουν οι άγαμες θυγατέρες.

Πολιτική και κοινωνική αναμέτρηση με τη μνημονιακή κυβέρνηση

Αποτελεί πια κοινή διαπίστωση ότι η επίθεση χωρίς τέλος σε βάρος των εργαζομένων δεν συνιστά πολιτική εθνικής σωτηρίας ή μια νέα στρατηγική, αλλά είναι πολιτική ταξικού χαρακτήρα με τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους να γίνονται πειραματόζωα σε ένα σπιράλ διαδοχικών εκβιασμών και μαζικής εξαθλίωσής τους.

Κανένας κοινωνικός διάλογος δεν μπορεί να χωρέσει στις σημερινές συνθήκες. Καμία στάση αναμονής, καμία στάση παθητικής αποδοχής δεν είναι επιτρεπτή. Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων και της κοινωνίας δεν είναι διατεθειμένη να γίνει στο ίδιο έργο θεατές.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, δεν μπορεί να μετατρέπεται σε προνομιακό συνομιλητή «σωτήρων» τύπου Βρούτση, νομιμοποιώντας τον πολιτικό κυνισμό με τον οποίο συντελείται ο σφαγιασμός της κοινωνίας, των εργαζομένων και των συνταξιούχων.

Η ανάγκη για την οργάνωση της μετωπικής πολιτικής και κοινωνικής αναμέτρησης για την οριστική ανατροπή των καταστροφικών πολιτικών της τρικομματικής κυβέρνησης του Μνημονίου και της υποτέλειας στους δανειστές είναι επιτακτική.

Δεν υπάρχουν περιθώρια για χάσιμο άλλου χρόνου. Τα συνδικάτα μπορούν να ξαναπιάσουν το νήμα των μεγάλων κινητοποιήσεων, από το ευρηματικό σύνθημα-Η ΕΜΕΙΣ Η ΑΥΤΟΙ- και να βάλουν σε τροχιά κινητοποίησης τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού που είναι και οι «χαμένοι» των μνημονιακών πολιτικών.

Η απεργιακή συγκέντρωση στις 8 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη μπορεί να εξελιχθεί σε ένα μεγάλο πολιτικό γεγονός, που θα δώσει το μήνυμα επαναφοράς του λαϊκού παράγοντα και επανεκκίνησης των κοινωνικών αγώνων για την ανατροπή της δολοφονικής λιτότητας και των μνημονίων.

22-8-2012

Αυτόνομη Παρέμβαση: Νέα επίθεση σε βάρος των εργαζομένων

Ο Υπουργός Εργασίας στην επιστολή του προς τους «κοινωνικούς εταίρους» εργοδοτικές οργανώσεις - ΓΣΕΕ και στα πλαίσια της προγραμματικής Συμφωνίας όπως ισχυρίζεται των συγκυβερνώντων όρισε και τη θεματολογία και τα όρια που θα μπορούσε να επιδιωχθεί μία νέα κοινωνική συμφωνία σε κρίσιμα θέματα όπως η ΑΝΕΡΓΙΑ – ΕΘΝΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ – κ.ά.).

Από το περιεχόμενο της επιστολής έχουμε να επισημάνουμε:

1. Ότι εγκαταλείπεται κάθε σκέψη ως προς την αναθεώρηση της Δανειακής Σύμβασης ή των επαχθών όρων, ξεκαθαρίζοντας ότι από την κυβέρνηση έχει υιοθετηθεί ως απόλυτη προτεραιότητα η εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων που συμπυκνώνεται σε μία επίθεση χωρίς τέλος σε βάρος των εργαζομένων.
2. Μας προϊδεάζει με σαφή τρόπο ότι τα όρια αυτού του προτεινόμενου κοινωνικού διαλόγου και των διαπραγματεύσεων θα φτάνουν μέχρι εκεί που βάζουν τις κόκκινες γραμμές οι μνημονιακές πολιτικές και οι Δανειστές.
3. Επιχειρεί με νεφελώδεις διατυπώσεις περί επαναφοράς του συστήματος Συλλογικής Αυτονομίας και των Συλλογικών Συμβάσεων Eργασίας στο ευρωπαϊκό κεντημένο με προφανή σκοπό να θολώσει τα νερά αφού η διατύπωση αυτή είναι ασαφής, γενικόλογη ή χωρίς ουσιαστικές δεσμεύσεις. Σ’αντίθετη περίπτωση θα έφθανε η δέσμευση ότι θα καταργηθούν οι διατάξεις που περιόρισαν το βασικό μισθό, που επέβαλαν την επικράτηση των δυσμενέστερων όρων από τις επιχειρησιακές συμβάσεις σε βάρος ευνοϊκότερων κλαδικών και επέτρεψαν να συνομολογούνται συμβάσεις με ενώσεις προσώπων που κατά κανόνα τις ορίζουν οι εργοδότες.
4. Προσποιείται ότι αφήνει στα συνδικάτα και στην εργοδοσία την ελευθερία της διαπραγμάτευσης για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού χωρίς όμως να αποκαθιστά κανέναν από τους θεσμούς της αγοράς εργασίας ή των συλλογικών διαπραγματεύσεων και το χειρότερο καθορίζει ότι η διαπραγμάτευση θα κινηθεί στα περιορισμένα όρια που ορίζει το Μνημόνιο (μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας 15%, νέα μείωση του κατώτατου μισθού στο ύψος των ανταγωνιστικών κρατών (Βαλκάνια).
5. Χρησιμοποιώντας εργαλεία του χθες επενδύει και πάλι στη γραμμή του κοινωνικού αυτοματισμού ανάμεσα σ’εργαζόμενους και ανέργους προτείνοντας ως ισοδύναμο μέτρο τη δυνατότητα αυξημένων προσλήψεων από τους επιχειρηματίες αντί του αιτήματος για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ.
6. Χρησιμοποιεί μύθους και ψέματα που συνδέει τα υψηλά ποσοστά ανεργίας με την χαμένη ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και την ίδια ώρα μοιράζει ψεύτικες υποσχέσεις στους νέους εργαζόμενους για νέες θέσεις εργασίας αρνούμενος να εξαλείψει τη διάκριση για τους νέους κάτω των 25 ετών στους οποίους έχει επιβληθεί επιπλέον μείωση 32% επί του βασικού μισθού.
7. Επαναφέρει την συζήτηση για τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους αφαιρώντας νέους πόρους από τα ασφαλιστικά ταμεία και σε ανοιχτή γραμμή με τον Πρόεδρο του ΣΕΒ και σε απόλυτο συγχρονισμό μαζί του, ανοίγουν και πάλι τον δρόμο για ένα νέο ασφαλιστικό σύστημα για το οποίο φρόντισαν να μας προϊδεάσουν ότι θα αποδεσμευθεί από κάθε «αξιακή οπτική» περί αλληλεγγύης και αναδιανομής σ’ένα σύστημα προκαθορισμένων εισφορών όχι όμως και παροχών, τινάζοντας έτσι στον αέρα ότι έχει απομείνει μέχρι σήμερα από το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης.

Ο νέος Υπουργός με την επιστολή του προς τους «κοινωνικούς εταίρους» είναι προφανές ότι έχει αναλάβει για λογαριασμό των συγκυβερνώντων να αποτελειώσει ότι δεν ισοπέδωσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Έχει αναγορεύσει τον εαυτό του στον προθυμότερο όλων και από τις πρώτες ημέρες της τοποθέτησής του ανέλαβε σε ρόλο επισπεύδοντος να περικόψει σε μισθούς, εφάπαξ, επιδόματα και σε συντάξεις πάνω από 6 δις ευρώ από τα 11.5 δις των μνημονιακών δεσμεύσεων.

Σε δεύτερο χρόνο κάλυψε πολιτικά την παρέμβαση των ΜΑΤ στις πύλες της Χαλυβουργίας σε βάρος των απεργών και δείχνει παγερά αδιάφορος στις εκδικητικές και παράνομες απολύσεις των εργαζομένων που ακολούθησαν από τον εργοδότη ΜΑΝΕΣΗ.

Με την επιστολή του προς τους «κοινωνικούς εταίρους» καθορίζει και την αντζέντα και τα όρια της διαπραγμάτευσης κλιμακώνοντας ουσιαστικά την επίθεση σε βάρος των εργαζομένων δημιουργώντας στην κυριολεξία συνθήκες μαζικής εξαθλίωσης.

Τέλος η νέα κυβέρνηση είπε ψέματα ότι θα αποκαταστήσει τους εργασιακούς θεσμούς της χώρας και συνεχίζει χωρίς ταλαντεύσεις στη γραμμή των Μνημονιακών Δεσμεύσεων.

Για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ο χρόνος τρέχει επικίνδυνα. Το στοίχημα της ανασυγκρότησής του αποκτά επείγοντα χαρακτήρα και μπορεί να διεκδικηθεί όχι ως μια εσωστρεφή διαδικασία εντός των γραμμών του αλλά με διττό τρόπο.

α) Μέσα από πρωτοβουλίες και επιλογές που αναμοχλεύουν ακόμα την ανάγκη επανίδρυσης του συνδικαλιστικού κινήματος.

β) ασκώντας παράλληλη καθημερινή δράση όπου χρειάζεται.

Δεν υπάρχουν περιθώρια για χάσιμο άλλου χρόνου. Τα συνδικάτα μπορούν να ξαναπιάσουν το νήμα των μεγάλων κινητοποιήσεων, από το ευρηματικό σύνθημα-Η ΕΜΕΙΣ Η ΑΥΤΟΙ- και να βάλουν σε τροχιά κινητοποίησης τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού που είναι και οι «χαμένοι» των μνημονιακών πολιτικών.

Η απεργιακή συγκέντρωση στις 8 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη μπορεί να εξελιχθεί σε ένα μεγάλο πολιτικό γεγονός που θα δώσει το μήνυμα επαναφοράς του λαϊκού παράγοντα και επανεκκίνησης των κοινωνικών αγώνων για την ανατροπή της δολοφονικής λιτότητας και των μνημονίων.