Αυτόνομη Παρέμβαση: Πόσο σωτήρες είναι οι Βρούτσηδες

Εδώ και τρία χρόνια, οι εργαζόμενοι και ο ελληνικός λαός ζουν στον αστερισμό των «σωτήρων»: πότε για να μην χρεοκοπήσει η χώρα και πότε για να μην χρεοκοπήσει το ασφαλιστικό σύστημα.

Τρεις διαδοχικές μνημονιακές κυβερνήσεις μέχρι τώρα επιδίδονται σε ένα ασταμάτητο πογκρόμ μέτρων εξωφρενικής λιτότητας και απροκάλυπτης ληστείας σε βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων. 

 

Σήμερα δε, ο νέος Υπουργός Εργασίας της τρικομματικής συγκυβέρνησης αναδεικνύεται σε «μνημονιακότερο των μνημονιακών» και ως καινούριος «σωτήρας», έχει αναλάβει τη μερίδα του λέοντος των καταστροφικών περικοπών του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής των 11,5 δις Ευρώ, υλοποιώντας κυνικά τη διατεταγμένη υπηρεσία που του έχουν αναθέσει, η εσωτερική και η εξωτερική τρόικα.

Σε χρόνο μηδέν και πρώτος από όλους, σε συμφωνία με τους κυβερνητικούς εταίρους, έχει ήδη εισηγηθεί και έχει έτοιμο προς εφαρμογή το νέο σχέδιο υφαρπαγής 6 δις Ευρώ! από εργαζόμενους και συνταξιούχους: 2,5 δις περικόπτονται από τις συντάξεις και άλλα 3,5 δις από τα κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα.

Ουσιαστικά, πρόκειται για τη συνέχεια του μεγαλύτερου πολιτικού και οικονομικού εγκλήματος, που εδώ και τρία χρόνια αδιάκοπα διαπράττεται σε βάρος του ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού μας συστήματος και του κοινωνικού κράτους, στο όνομα της «σωτηρίας».

Η συστηματική ναρκοθέτηση του ασφαλιστικού και των συντάξεων.

Το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό τοπίο της τελευταίας τριετίας έχει μετατραπεί σε έναν εφιάλτη φτώχειας και ανασφάλειας για εργαζόμενους και συνταξιούχους. Εδώ και τρία χρόνια, κάθε 5-6 μήνες θεσπίζονται ρυθμίσεις και λαμβάνονται κάθε φορά νέα και ακόμα πιο επώδυνα μέτρα που καταργούν κάθε έννοια ασφαλιστικής δικαιοσύνης ακόμα και με όρους αυστηρής ανταποδοτικότητας.

Οι διαδοχικές μειώσεις των συντάξεων και οι περικοπές παροχών υγείας και προνοιακών παροχών είναι ένα έργο που συνεχίζεται χωρίς ορατό τέλος. Οι αλλεπάλληλες μειώσεις κοινωνικών παροχών μας βυθίζουν ολοένα και περισσότερο στην οικονομική και κοινωνική κρίση, ενώ κάθε περικοπή εντείνει τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και οδηγεί σε νέες περικοπές.

Ήδη, ο σωτήρας Υπουργός Εργασίας μας προϊδέασε, ότι η σύνταξη των 1.400 Ευρώ, ανεξάρτητα από τα χρόνια ασφάλισης και ανεξάρτητα του ύψους των εισφορών του ασφαλισμένου σύντομα θα είναι παρελθόν.

Η «αρνητική αναλογικότητα» των συντάξεων είναι εδώ. Η υπεξαίρεση της περιουσίας και των χρημάτων των ασφαλισμένων είναι πολιτική επιλογή, που γίνεται ακόμα προκλητικότερη από την ασυλία εισφοροδιαφυγής και των χαριστικών ρυθμίσεων, που έχει εξασφαλιστεί για τους εργοδότες.

Η τριετής εφαρμογή του Μνημονίου έχει προδιαγράψει το εφιαλτικό μέλλον του συνταξιοδοτικού με βασική κατεύθυνση τον δραστικό περιορισμό των δαπανών για συντάξεις (η προβλεπόμενη αύξηση στη συνταξιοδοτική δαπάνη πρέπει να διατηρείται ετησίως κάτω των 2,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2060), ενώ οι συνταξιούχοι θα έχουν αυξηθεί κατά 700.000.

Για την επίτευξη αυτού του στόχου, καταργήθηκε ο δημόσιος χαρακτήρας του ΣΚΑ μέσω του περιορισμού εγγύησης του κράτους στη βασική σύνταξη και την κατάργηση της τριμερούς χρηματοδότησης και κατά συνέπεια προωθείται η αύξηση των ελάχιστων ετών ασφάλισης από 15 σε 20, η μείωση του ύψους των συντάξεων και δραστικές περικοπές κοινωνικών και προνοιακών επιδομάτων για τις ανάγκες του Μνημονίου.

Τα έργα και οι ημέρες των μνημονιακών κυβερνήσεων, ήρθαν να επιταχύνουν τη υπονόμευση του ασφαλιστικού συστήματος από τις διαδοχικά εφαρμοζόμενες πολιτικές, με την καταλήστευση των αποθεματικών, τη γενικευμένη εισφοροδιαφυγή, και τη μείωση των εσόδων.

Ορισμένα ενδεικτικά στοιχεία και αριθμοί σοκάρουν. Δείχνουν πώς μεθοδεύεται η συστηματική υπονόμευση και οικονομική βιωσιμότητα του Ασφαλιστικού συστήματος:

 οι συνολικές απώλειες των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων με ευθύνη των κυβερνητικών πολιτικών έξι δεκαετιών, εκτιμώνται σήμερα σε 58 δις Ευρώ!

 από το προκλητικό κούρεμα της περιουσίας και των αποθεματικών των ταμείων μέσω του PSI εξανεμίστηκαν 14 δις Ευρώ, ενώ οι πρόσθετες απώλειες από τη μείωση των αποδόσεων και τους τόκους έχουν υπερβεί τα 600 εκατ. Ευρώ

 μόνο κατά το 2011, η πολιτική μείωσης των μισθών στέρησε από τα ασφαλιστικά ταμεία 6 δις Ευρώ.

 για κάθε 1% μείωση μισθών, οι απώλειες για τα ταμεία φθάνουν τα 115 εκατ. Ευρώ και για κάθε 1% αύξηση της ανεργίας, η απώλεια είναι 450 εκατ. Ευρώ

 οι συσσωρευμένες ανείσπραχτες εισφορές κατά τη τριετία 2009-2011, για το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης ξεπερνούν τα 11 δις

 η εισφοροδιαφυγή μόνο των ετών 2011-2012 αγγίζει τα 8 δις

 η ανασφάλιστη – αδήλωτη εργασία, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΣΕΠΕ υπερβαίνει το 30%, κάτι που μεταφράζεται σε 6 δις Ευρώ ως ελάχιστη ετήσια απώλεια για τα ασφαλιστικά ταμεία

Οι συντάξεις και οι κοινωνικές παροχές στο στόχαστρο της «μνημονιακής σωτηρίας» σε μια πορεία ολοκληρωτικής απαξίωσης των συνταξιοδοτικών παροχών.

Στα χρόνια του Μνημονίου, οι παρεμβάσεις υπήρξαν καταστροφικές για τις συντάξεις και η αναφορά σε ορισμένα μόνο από τα μέτρα που έλαβαν οι Κυβερνήσεις αρκεί για να αναδείξει το μέγεθος της επιχειρούμενης εξαθλίωσης που θα συνεχιστεί:

 μειώθηκαν τα επιδόματα αδείας (200 €), Πάσχα (200€) και Χριστουγέννων (400 €), ενώ για τους συνταξιούχους κάτω των 60 ετών και όσους είχαν σύνταξη πάνω από 2.500 € περικόπηκαν εντελώς (Ν. 3847/10)

 θεσμοθετήθηκε νέος ΛΑΦΚΑ («εισφορά αλληλεγγύης συνταξιούχων») για συντάξεις άνω των 1.400 Ευρώ, με αποτέλεσμα μειώσεις από 3 έως 10% (Ν. 3863/10) καθώς και νέα αύξησή του μεταγενέστερα που μείωσε εκ νέου τις συντάξεις από 6 έως 14% (Ν. 3986/11)

 ξεχωριστή ειδική εισφορά συνταξιούχων για τις επικουρικές συντάξεις από 3 έως 10% (Ν. 3986/11)

 μείωση κατά 40% της κύριας σύνταξης για το ποσό άνω των 1000 ευρώ για συνταξιούχους του δημοσίου κάτω των 55 ετών και 20% για το ποσό άνω των 1200 Ευρώ για τους συνταξιούχους του δημοσίου άνω των 55 ετών(Ν. 4024/11)

 μείωση από 1.1.2012, 12% στις κύριες συντάξεις άνω των 1300 Ευρώ για συνταξιούχους ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, μείωση 7% στο σύνολο των συντάξεων του ΝΑΤ και μείωση από 10 έως 20% στις επικουρικές συντάξεις του ΕΤΕΑΜ (Ν. 4051/12)

Η συνέχεια της «σωτηρίας»

Η συνέχεια της «σωτηρίας» εξελίσσεται σε έναν πόλεμο χωρίς τέλος, με μέτρα σε βάρος των συνταξιούχων, τα οποία αποτελειώνουν κάθε ψήγμα κοινωνικής και ασφαλιστικής δικαιοσύνης.

Η νέα συγκυβέρνηση, χρησιμοποιώντας την πολιτική ως τέχνη παραπλάνησης και εξαπάτησης των εργαζομένων και των συνταξιούχων, έχει ήδη συμφωνήσει να εφαρμόσει το νέο επαχθές πακέτο περικοπών που περιλαμβάνει:

 Μείωση στις συντάξεις από 2% έως 15% ή και 20% με πιθανό όριο εφαρμογής τα 800 ευρώ και άνω και με τη μείωση να υπολογίζεται από το πρώτο ευρώ.

 Κατάργηση του ΕΚΑΣ για όσους είναι κάτω των 65 ετών.

 Αύξηση κατώτατου χρόνου για θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος από τα 15 χρόνια στα 20 (6000 ένσημα).

 Περικοπή ή κατάργηση της 13ης και 14ης επικουρικής σύνταξης και πλαφόν στις επικουρικές.

 Μείωση ή περιορισμός των δικαιούχων των συντάξεων του ΟΓΑ

 Μείωση του εφάπαξ κατά 23% για τους δημοσίους υπαλλήλους και έως 45%, για τους υπόλοιπους, ανάλογα με τις εισφορές που έχουν καταβάλει.

 Περικοπές στα προνοιακά επιδόματα με θέσπιση εισοδηματικών αλλά και περιουσιακών κριτηρίων (π.χ. ιδιοκατοίκηση) για την οικογένεια των δικαιούχων.

 Περικοπές στις συντάξεις όσων λαμβάνουν δεύτερη και τρίτη σύνταξη, καθώς και στις συντάξεις που παίρνουν οι άγαμες θυγατέρες.

Πολιτική και κοινωνική αναμέτρηση με τη μνημονιακή κυβέρνηση

Αποτελεί πια κοινή διαπίστωση ότι η επίθεση χωρίς τέλος σε βάρος των εργαζομένων δεν συνιστά πολιτική εθνικής σωτηρίας ή μια νέα στρατηγική, αλλά είναι πολιτική ταξικού χαρακτήρα με τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους να γίνονται πειραματόζωα σε ένα σπιράλ διαδοχικών εκβιασμών και μαζικής εξαθλίωσής τους.

Κανένας κοινωνικός διάλογος δεν μπορεί να χωρέσει στις σημερινές συνθήκες. Καμία στάση αναμονής, καμία στάση παθητικής αποδοχής δεν είναι επιτρεπτή. Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων και της κοινωνίας δεν είναι διατεθειμένη να γίνει στο ίδιο έργο θεατές.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, δεν μπορεί να μετατρέπεται σε προνομιακό συνομιλητή «σωτήρων» τύπου Βρούτση, νομιμοποιώντας τον πολιτικό κυνισμό με τον οποίο συντελείται ο σφαγιασμός της κοινωνίας, των εργαζομένων και των συνταξιούχων.

Η ανάγκη για την οργάνωση της μετωπικής πολιτικής και κοινωνικής αναμέτρησης για την οριστική ανατροπή των καταστροφικών πολιτικών της τρικομματικής κυβέρνησης του Μνημονίου και της υποτέλειας στους δανειστές είναι επιτακτική.

Δεν υπάρχουν περιθώρια για χάσιμο άλλου χρόνου. Τα συνδικάτα μπορούν να ξαναπιάσουν το νήμα των μεγάλων κινητοποιήσεων, από το ευρηματικό σύνθημα-Η ΕΜΕΙΣ Η ΑΥΤΟΙ- και να βάλουν σε τροχιά κινητοποίησης τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού που είναι και οι «χαμένοι» των μνημονιακών πολιτικών.

Η απεργιακή συγκέντρωση στις 8 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη μπορεί να εξελιχθεί σε ένα μεγάλο πολιτικό γεγονός, που θα δώσει το μήνυμα επαναφοράς του λαϊκού παράγοντα και επανεκκίνησης των κοινωνικών αγώνων για την ανατροπή της δολοφονικής λιτότητας και των μνημονίων.

22-8-2012