Αυτόνομη Παρέμβαση: Νέα επίθεση σε βάρος των εργαζομένων

Ο Υπουργός Εργασίας στην επιστολή του προς τους «κοινωνικούς εταίρους» εργοδοτικές οργανώσεις - ΓΣΕΕ και στα πλαίσια της προγραμματικής Συμφωνίας όπως ισχυρίζεται των συγκυβερνώντων όρισε και τη θεματολογία και τα όρια που θα μπορούσε να επιδιωχθεί μία νέα κοινωνική συμφωνία σε κρίσιμα θέματα όπως η ΑΝΕΡΓΙΑ – ΕΘΝΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ – κ.ά.).

Από το περιεχόμενο της επιστολής έχουμε να επισημάνουμε:

1. Ότι εγκαταλείπεται κάθε σκέψη ως προς την αναθεώρηση της Δανειακής Σύμβασης ή των επαχθών όρων, ξεκαθαρίζοντας ότι από την κυβέρνηση έχει υιοθετηθεί ως απόλυτη προτεραιότητα η εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων που συμπυκνώνεται σε μία επίθεση χωρίς τέλος σε βάρος των εργαζομένων.
2. Μας προϊδεάζει με σαφή τρόπο ότι τα όρια αυτού του προτεινόμενου κοινωνικού διαλόγου και των διαπραγματεύσεων θα φτάνουν μέχρι εκεί που βάζουν τις κόκκινες γραμμές οι μνημονιακές πολιτικές και οι Δανειστές.
3. Επιχειρεί με νεφελώδεις διατυπώσεις περί επαναφοράς του συστήματος Συλλογικής Αυτονομίας και των Συλλογικών Συμβάσεων Eργασίας στο ευρωπαϊκό κεντημένο με προφανή σκοπό να θολώσει τα νερά αφού η διατύπωση αυτή είναι ασαφής, γενικόλογη ή χωρίς ουσιαστικές δεσμεύσεις. Σ’αντίθετη περίπτωση θα έφθανε η δέσμευση ότι θα καταργηθούν οι διατάξεις που περιόρισαν το βασικό μισθό, που επέβαλαν την επικράτηση των δυσμενέστερων όρων από τις επιχειρησιακές συμβάσεις σε βάρος ευνοϊκότερων κλαδικών και επέτρεψαν να συνομολογούνται συμβάσεις με ενώσεις προσώπων που κατά κανόνα τις ορίζουν οι εργοδότες.
4. Προσποιείται ότι αφήνει στα συνδικάτα και στην εργοδοσία την ελευθερία της διαπραγμάτευσης για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού χωρίς όμως να αποκαθιστά κανέναν από τους θεσμούς της αγοράς εργασίας ή των συλλογικών διαπραγματεύσεων και το χειρότερο καθορίζει ότι η διαπραγμάτευση θα κινηθεί στα περιορισμένα όρια που ορίζει το Μνημόνιο (μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας 15%, νέα μείωση του κατώτατου μισθού στο ύψος των ανταγωνιστικών κρατών (Βαλκάνια).
5. Χρησιμοποιώντας εργαλεία του χθες επενδύει και πάλι στη γραμμή του κοινωνικού αυτοματισμού ανάμεσα σ’εργαζόμενους και ανέργους προτείνοντας ως ισοδύναμο μέτρο τη δυνατότητα αυξημένων προσλήψεων από τους επιχειρηματίες αντί του αιτήματος για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ.
6. Χρησιμοποιεί μύθους και ψέματα που συνδέει τα υψηλά ποσοστά ανεργίας με την χαμένη ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και την ίδια ώρα μοιράζει ψεύτικες υποσχέσεις στους νέους εργαζόμενους για νέες θέσεις εργασίας αρνούμενος να εξαλείψει τη διάκριση για τους νέους κάτω των 25 ετών στους οποίους έχει επιβληθεί επιπλέον μείωση 32% επί του βασικού μισθού.
7. Επαναφέρει την συζήτηση για τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους αφαιρώντας νέους πόρους από τα ασφαλιστικά ταμεία και σε ανοιχτή γραμμή με τον Πρόεδρο του ΣΕΒ και σε απόλυτο συγχρονισμό μαζί του, ανοίγουν και πάλι τον δρόμο για ένα νέο ασφαλιστικό σύστημα για το οποίο φρόντισαν να μας προϊδεάσουν ότι θα αποδεσμευθεί από κάθε «αξιακή οπτική» περί αλληλεγγύης και αναδιανομής σ’ένα σύστημα προκαθορισμένων εισφορών όχι όμως και παροχών, τινάζοντας έτσι στον αέρα ότι έχει απομείνει μέχρι σήμερα από το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης.

Ο νέος Υπουργός με την επιστολή του προς τους «κοινωνικούς εταίρους» είναι προφανές ότι έχει αναλάβει για λογαριασμό των συγκυβερνώντων να αποτελειώσει ότι δεν ισοπέδωσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Έχει αναγορεύσει τον εαυτό του στον προθυμότερο όλων και από τις πρώτες ημέρες της τοποθέτησής του ανέλαβε σε ρόλο επισπεύδοντος να περικόψει σε μισθούς, εφάπαξ, επιδόματα και σε συντάξεις πάνω από 6 δις ευρώ από τα 11.5 δις των μνημονιακών δεσμεύσεων.

Σε δεύτερο χρόνο κάλυψε πολιτικά την παρέμβαση των ΜΑΤ στις πύλες της Χαλυβουργίας σε βάρος των απεργών και δείχνει παγερά αδιάφορος στις εκδικητικές και παράνομες απολύσεις των εργαζομένων που ακολούθησαν από τον εργοδότη ΜΑΝΕΣΗ.

Με την επιστολή του προς τους «κοινωνικούς εταίρους» καθορίζει και την αντζέντα και τα όρια της διαπραγμάτευσης κλιμακώνοντας ουσιαστικά την επίθεση σε βάρος των εργαζομένων δημιουργώντας στην κυριολεξία συνθήκες μαζικής εξαθλίωσης.

Τέλος η νέα κυβέρνηση είπε ψέματα ότι θα αποκαταστήσει τους εργασιακούς θεσμούς της χώρας και συνεχίζει χωρίς ταλαντεύσεις στη γραμμή των Μνημονιακών Δεσμεύσεων.

Για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ο χρόνος τρέχει επικίνδυνα. Το στοίχημα της ανασυγκρότησής του αποκτά επείγοντα χαρακτήρα και μπορεί να διεκδικηθεί όχι ως μια εσωστρεφή διαδικασία εντός των γραμμών του αλλά με διττό τρόπο.

α) Μέσα από πρωτοβουλίες και επιλογές που αναμοχλεύουν ακόμα την ανάγκη επανίδρυσης του συνδικαλιστικού κινήματος.

β) ασκώντας παράλληλη καθημερινή δράση όπου χρειάζεται.

Δεν υπάρχουν περιθώρια για χάσιμο άλλου χρόνου. Τα συνδικάτα μπορούν να ξαναπιάσουν το νήμα των μεγάλων κινητοποιήσεων, από το ευρηματικό σύνθημα-Η ΕΜΕΙΣ Η ΑΥΤΟΙ- και να βάλουν σε τροχιά κινητοποίησης τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού που είναι και οι «χαμένοι» των μνημονιακών πολιτικών.

Η απεργιακή συγκέντρωση στις 8 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη μπορεί να εξελιχθεί σε ένα μεγάλο πολιτικό γεγονός που θα δώσει το μήνυμα επαναφοράς του λαϊκού παράγοντα και επανεκκίνησης των κοινωνικών αγώνων για την ανατροπή της δολοφονικής λιτότητας και των μνημονίων.