Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΤΟΥ ΙΝΕ ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ

ΔΗΛΩΣΗ
Αλέκου Καλύβη, Αναπλ. Προέδρου Γ.Σ.Ε.Ε.
Ηλία Βρεττάκου,
Αντιπροέδρου ΑΔΕΔΥ

ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Η έκθεση για την οικονομία του 2007 όπως και οι προηγούμενες αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο. Έχει πολύτιμα συμπεράσματα τα οποία όμως δεν αντιστοιχούνται με την συνδικαλιστική δράση των συνδικάτων.
Από τις σελίδες της έκθεσης και τη διαχρονική εξέλιξη των μεγεθών, προκύπτει αβίαστα ο νεοφιλελεύθερος-απόλυτα ταξικός χαρακτήρας των πολιτικών που ασκούνται επί δεκαετίες στη χώρα μας παρά την εναλλαγή των κυβερνήσεων. Ταυτόχρονα αποκαλύπτονται εμμέσως και οι αδυναμίες του συνδικαλιστικού κινήματος να οργανώσει την πάλη των εργαζομένων αφού τα αποτελέσματα είναι αναφανδόν σε βάρος των εργαζομένων.
Η εικόνα που εμφανίζεται κάνει επιτακτική την ανάγκη μιας ριζικής αλλαγής του αναπτυξιακού και κοινωνικού προτύπου που εφαρμόζεται στη χώρα μας με κριτήρια και στόχους την αναδιανομή εισοδημάτων σε όφελος της εργασίας, την πλήρη και σταθερή απασχόληση, τη γενναία ενίσχυση ενός δημόσιου συστήματος καθολικής κοινωνικής προστασίας.
Πιο συγκεκριμένα οι παρατηρήσεις μας είναι οι εξής:

• Η ελληνική οικονομία αναπτύσσεται παρά την «κόπωση» που υπάρχει στους ρυθμούς ανάπτυξης –αλλά με τρόπο που εντείνει τις ανισότητες και υποβαθμίζει τον ρόλο και την αμοιβή της εργασίας ενώ συρρικνώνει τα κοινωνικά δικαιώματα. Επιβεβαιώνεται το γεγονός ότι οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί, φτωχότεροι.


• Το μέρισμα της ανάπτυξης το παίρνουν οι επιχειρήσεις και ιδίως το μεγάλο κεφάλαιο. Κερδίζουν τα περισσότερα στην Ευρώπη 56,1% είναι το μερίδιο των κερδών στην Ελλάδα σε σχέση με 36,3% που είναι στην Ευρώπη. Το 2006 τα περιθώρια κέρδους αυξήθηκαν 19,9% σε σχέση με το 12% στην Ευρώπη των 15 αναφορικά με το 1995. Φορολογούνται λιγότερο: 15,4% στην Ελλάδα είναι η φορολογία του κεφαλαίου όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη είναι 28,4%. Ωφελούνται επίσης από μια τεράστια γκάμα επιδοτήσεων που μειώνουν ακόμη περισσότερο το κόστος εργασίας από αυτό το μειωμένο πραγματικό κόστος εργασίας που εμφανίζουν τα επίσημα στατιστικά στοιχεία.


• Οι εργαζόμενοι βρίσκονται συνεχώς σε μία διαρκή πορεία υποβάθμισης. Ο μέσος μισθός βρίσκεται στα 1501 ευρώ όταν στην Ευρώπη είναι 2391 ευρώ (72%). Ενώ το κόστος εργασίας βρίσκεται στο 72% η παραγωγικότητα στη χώρα μας βρίσκεται στο 91%. Το μερίδιο της εργασίας διαρκώς πέφτει, αφού από το 56% το 1986-90 έπεσε στο 42% το 2004-2005.
  Ο κατώτερος μισθός επίσης πέρα από το γεγονός ότι βρίσκεται σε ακόμη πιο χαμηλά επίπεδα σε σχέση με τον ευρωπαϊκό κατώτερο (54%), αλλά και σε σχέση με τον ελληνικό μέσο μισθό (45%) έχει δεχτεί ακόμη μεγαλύτερα πλήγματα αφού το 6,6% των εργαζομένων παίρνει 250-500 ευρώ, και το 33,5% παίρνει από 501-750 ευρώ.
  Η φορολογία επί της εργασίας αυξήθηκε αφού από το 34,1% του ΑΕΠ το 1995 αυξήθηκε στο 38% το 2006. Η ανεργία παρά τις αλχημείες που συγκαλύπτουν το πραγματικό μέγεθός της είναι η 2η μεγαλύτερη στην Ευρώπη ενώ η απασχόληση και οι εργασιακές σχέσεις έχουν δεχτεί σοβαρά πλήγματα που εντείνουν την ανασφάλεια, την απορρύθμιση και την υποβάθμισή τους, με ιδιαίτερα δραματικές συνέπειες στη νέα γενιά. Η μερική απασχόληση και η προσωρινή εργασία αυξάνονται δραματικά και χτυπούν τη σταθερή εργασία.


• Σημαντικό ζήτημα αποτελεί η υπερχρέωση των νοικοκυριών που επιβεβαιώνει ότι οι εργαζόμενοι κυρίως αλλά και άλλα στρώματα ζουν με δανεικά. Το υψηλό ποσοστό των εχόντων αδυναμία αποπληρωμής των δανείων θα δημιουργήσει άμεσα έντονα κοινωνικά προβλήματα. Η ανάγκη μείωσης των επιτοκίων προβάλλει ως ένας στόχος αιχμής και για τα συνδικάτα.


• Η πορεία σύγκλισης με την Ε.Ε. είναι μαγική εικόνα. Μπορεί να συγκλίνουμε στην παραγωγικότητα και στους μέσους όρους αλλά αποκλίνουμε σ’ ότι έχει σχέση με το εισόδημα τη συνολική θέση και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Αυτό επιβάλλει μια ριζικά διαφορετική στάση των συνδικάτων όσον αφορά την πάλη για τους μισθούς και τα δικαιώματα.

Η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, το σύνολο του συνδικαλιστικού κινήματος στη χώρα μας πρέπει να ανασκουμπωθεί. Οι μέρες που έρχονται, ανεξάρτητα της κυβέρνησης που θα προκύψει από τις εκλογές, θα είναι εξαιρετικά δύσκολες για τους εργαζόμενους, τους ανέργους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα αφού θα συνεχιστεί και θα ενταθεί η επίθεση στους μισθούς, στο ασφαλιστικό, στην απασχόληση, στην έμμεση φορολογία. Θα προχωρήσει περαιτέρω η εμπορευματοποίηση δημοσίων αγαθών, η ιδιωτικοποίηση δημοσίων υπηρεσιών, το χτύπημα των κοινωνικών δικαιωμάτων. Τα κόμματα εξουσίας δε δεσμεύονται συγκεκριμένα, κρύβουν την ατζέντα των νέων αντεργατικών αναδιαρθρώσεων μπροστά στις εκλογές, την οποία θα εφαρμόσουν αμέσως μετά.

Αυτό απαιτεί μια μεγάλη στροφή στον προσανατολισμό, τις μεθόδους και την οργάνωση των εργατικών αγώνων.

Για το κείμενο της Ετήσιας Εκθεσης 2007 πατήστε εδώ: http://http://www.inegsee.gr/ekthesi2007/ekthesi2007.htm

Για τη σύνοψη της έκθεσης, πατήστε εδώ: http://http://www.inegsee.gr/Έκθεση%20ελλ.%20οικ.%202007_12.pdf