ΣΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΤΡΟΙΚΑΣ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΩΝ ΔΕΚΟ

Αθήνα 10.12.2010

ΣΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΤΡΟΙΚΑΣ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΩΝ ΔΕΚΟ

Το Μνημόνιο 1, μοιάζει «παιδική χαρά» σε σχέση με το Μνημόνιο 2, που αρχίζει να υλοποιεί με τα γνωστά αισχρά και χυδαία εκβιαστικά διλλήματα της «πτώχευσης» και του κινδύνου για μη εκταμίευση της 4^ης δόσης, το γνωστό τρίδυμο: νεοφιλελεύθερη Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, Τρόικα, ΣΕΒ και μεγαλοεργοδότες. Όσα δικαιώματα των εργαζομένων «περισώθηκαν» από την εφαρμογή του Μνημονίου 1, κατεδαφίζονται από το Μνημόνιο 2, με τρόπο ακόμα πιο βίαιο, ακόμα πιο ανάλγητο, ακόμα πιο βάρβαρο.

Οι μάσκες του «κοινωνικού διαλόγου έπεσαν σε χρόνο μηδέν. Η τρόικα και η μνημονιακή της Κυβέρνηση αποφάσισαν για τα νομοσχέδιά τους. Οι χθεσινές κυβερνητικές αποφάσεις για τις συλλογικές συμβάσεις και τις ΔΕΚΟ, έρχονται ως οδοστρωτήρας που ισοπεδώνει και εξαφανίζει τα πάντα, που διαπομπεύει τους εργαζόμενους φτωχοποιώντας τους με έναν τρόπο αδιανόητο, που αναδιανέμει ρεβανσιστικά τον πλούτο σε όφελος του Κεφαλαίου.

Οι επιχειρησιακές συμβάσεις γίνονται το καλύτερο «όχημα» για τη μείωση χωρίς όρια προς τα κάτω των μισθών των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Τα διαχρονικά οράματα των εργοδοτών με επικεφαλής τον ΣΕΒ δικαιώνονται. Οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις καταργούνται, οι ατομικές συμβάσεις εργασίας θεσμοθετούνται ως το νέο μοντέλο στην αγορά εργασίας, η εκ περιτροπής εργασία, η μερική απασχόληση και η κάθε απίθανη ευελιξία γίνονται υποχρεωτικό καθεστώς όταν το επιθυμεί ο εργοδότης. Οι απολύσεις θα αυξηθούν γεωμετρικά και η ανεργία θα λάβει διαστάσεις που ποτέ δεν γνώρισε η Κοινωνία μας. Το συνδικαλιστικό κίνημα και κατ΄ επέκταση η συλλογική προστασία των μισθωτών, εξοβελίζονται ως εμπόδιο στην νεοφιλελεύθερη «βελτίωση της ανταγωνιστικότητας».

Το προαναγγελθέν νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ, όπως έχει διαταχτεί από την Τρόικα προωθείται με ταχύτατους ρυθμούς. Για όλα τα δεινά και τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ, στοχοποιούνται, διαπομπεύονται και εξοντώνονται αποκλειστικά και μόνο οι εργαζόμενοι Οι μισθοί πετσοκόβονται στη λογική της απόλυτης ισοπέδωσης προς τα κάτω. Οι Συλλογικές Συμβάσεις και οι Κανονισμοί Εργασίας καταργούνται εν ριπή οφθαλμού. Καμιά κουβέντα για τις πελατειακές πρακτικές, τις απίθανες σπατάλες, τη συνεχιζόμενη κακοδιαχείριση, τις προμήθειες, τις υπερτιμολογήσεις και τις υπεργολαβίες στις ΔΕΚΟ. Στόχος είναι οι εργαζόμενοι και όχι η εξυγίανση των δημόσιων οργανισμών.

Η πάλη για πλήρη και χωρίς όρους ανατροπή του Μνημονίου και η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους σε όφελος του λαού και των εργαζομένων είναι τα μόνα αιτήματα που μπορεί να θέσει πια η εργατική τάξη και η κοινωνία.

Η Πανεργατική Γενική Απεργία στις 15.12.2010 πρέπει να είναι η αρχή μιας αντίστροφης πορείας για τον τόπο και τους εργαζόμενους. Η αφετηρία της αντεπίθεσης απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε. Η μαζική, ενωτική και μαχητική συμμετοχή στην ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ αποτελεί την πιο υπεύθυνη στάση όλων μας μπροστά στις ιστορικές προκλήσεις, που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι.