Το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό βασίζεται στο μνημόνιο συνεργασίας κυβέρνησης-ΔΝΤ- Ε.Ε. και με αυτό προωθούν:
- Τη μετάλλαξη της κοινωνικής ασφάλισης σε ατομική-ιδιωτική. Εισάγεται η αρχή της ανταποδοτικότητας, δηλαδή «όσο εισφέρει ο καθένας, τόση σύνταξη θα πάρει». Έτσι μειώνονται οι συντάξεις, αυξάνονται οι εισφορές και τα όρια ηλικίας και μεταλλάσσεται ο δημόσιος, καθολικός, αναδιανεμητικός χαρακτήρας της κοινωνικής ασφάλισης σε κεφαλαιοποιητικό, που λειτουργεί με αρχές ιδιωτικής ασφάλισης.
- Την αντικατάσταση της κατώτερης σύνταξης κατά το μεγαλύτερο μέρος της από τη λεγόμενη βασική σύνταξη επιπέδου ΟΓΑ (360 ευρώ), μέσα στην οποία θα ενσωματωθεί και το ΕΚΑΣ. Αυτό όμως δεν είναι σύνταξη αλλά επίδομα πρόνοιας.
- Την απόσυρση του κράτους από τη συνταγματική του υποχρέωση για τριμερή χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης, με στόχο τη μείωση των δημοσίων δαπανών για το ασφαλιστικό από 4,8 %του ΑΕΠ που είναι σήμερα σε 2,5% μέχρι το 2060. Το κράτος μετά το 2018 θα καλύπτει μόνο τη δαπάνη για τη βασική σύνταξη, ενώ καταργείται η υποχρέωσή του για 1% του ΑΕΠ ετησίως στο ΙΚΑ.
- Τη δραστική μείωση των συντάξεων που θα προέλθει από τρεις κατευθύνσεις: α) μέσω της μείωσης των ετήσιων ποσοστών αναπλήρωσης, καθώς από 70% του σημερινού μισθού μετά από 35 χρόνια εργασίας για πλήρη σύνταξη, η αναπλήρωση θα πέσει στο 65% συμπεριλαμβανομένης της βασικής σύνταξης στα 40 χρόνια εργασίας. Για να διατηρήσει κάποιος το ίδιο με το σημερινό ποσοστό αναπλήρωσης, δηλαδή το 70%, θα πρέπει να δουλεύει για 50 χρόνια! β) Με τη συνεκτίμηση των αμοιβών όλου του εργάσιμου βίου αντί των πέντε καλλίτερων ετών των 10 τελευταίων του εργάσιμου βίου που ισχύει σήμερα× γ) Με την επιβολή ΛΑΦΚΑ 3-9% σε όλες τις συντάξεις.
Επίσης με το τριετές πάγωμα των συντάξεων και την περικοπή από τους συνταξιούχους των δώρων Χριστουγέννων-Πάσχα και του επιδόματος αδείας, οι συντάξεις μετατρέπονται σε απλά φιλοδωρήματα.
- Την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Ο νέος ασφαλιστικός νόμος δεν θα ορίζει ως έτος ηλικίας εξόδου το 65ο ή το 67ο. Αυξάνει όμως τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης με τους εξής τρόπους: Α) Αυξάνει ορισμένα ειδικά όρια ηλικίας στο δημόσιο και τους ΟΤΑ× Β) Η εισαγωγή της αρχής ανταποδοτικότητας, και μάλιστα με τις συντάξεις να μειώνονται, κρύβει μέσα της την αύξηση ακόμη και των γενικών ορίων συνταξιοδότησης. Οι μισθωτοί θα εργάζονται μέχρι τα βαθειά τους γεράματα προκειμένου να πάρουν μια αξιοπρεπή σύνταξη. Το μέτρο αυτό δεν είναι κίνητρο αλλά εκβιασμός για να μην οδηγείται ο συνταξιούχος στην πείνα× Γ) Με τον δραστικό περιορισμό των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων λόγω της επιβολής ποινής μείωσης 6% για κάθε χρόνο που φεύγουν νωρίτερα× Δ) Με τις περικοπές στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα και στις αναπηρικές συντάξεις× Ε) Με την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης κάθε δέκα χρόνια ανάλογα με την αύξηση του προσδόκιμου ζωής.
Η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης θα αυξήσει την ανεργία των νέων, επειδή πολλοί/ές θα προτιμήσουν την παραμονή στην εργασία από μια σύνταξη που δεν θα τους καλύπτει τις στοιχειώδεις ανάγκες. Ταυτόχρονα θα λειτουργεί ως τροχοπέδη στην παραγωγικότητα της εργασίας.
Εάν αυξηθούν τα όρια ηλικίας κατά δύο χρόνια, η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος βελτιώνεται κατά 7 μήνες. Αντιθέτως, εάν μειωθεί η εισφοροδιαφυγή από το 35% στο 20%, το ασφαλιστικό σύστημα κερδίζει επτά χρόνια ζωής. Επομένως, υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν που ακολουθεί η κυβέρνηση.
- Την εισαγωγή της ιδιωτικής ασφάλισης στο ασφαλιστικό σύστημα.
Λόγω της αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και της μείωσης των συντάξεων πολλοί θα στραφούν στην ιδιωτική ασφάλιση για να αναπληρώσουν τις μειώσεις των συντάξεών τους.
- Ενοποίηση φορέων κοινωνικής ασφάλισης σε τρεις (μισθωτοί, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες), χωρίς όμως την πραγματοποίηση των αναγκαίων αναλογιστικών μελετών, χωρίς τη διασφάλιση της κάλυψης του κόστους των ενοποιήσεων και των τυχόν ελλειμμάτων από το κράτος, με την συμπίεση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων προς τα κάτω και χωρίς τη συναίνεση των ασφαλισμένων.
- Καθιέρωση πάγιου συστήματος ρύθμισης των οφειλών των επιχειρήσεων προς τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης. Αντί να καταργηθούν οι χαριστικές ρυθμίσεις στους «μπαταχτσήδες» εργοδότες, θεσπίζουν μόνιμη πλέον ρύθμιση των χρεών τους προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Οδηγούν έτσι τους συνεπείς στις ασφαλιστικές υποχρεώσεις τους εργοδότες να αλλάξουν στάση βλέποντας ότι η εισφοροδιαφυγή όχι μόνο δεν τιμωρείται αλλά επιβραβεύεται.
Σε σχέση με το μνημόνιο συμφωνίας της κυβέρνησης με Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. δεν περιέχονται στο νομοσχέδιο η κατάργηση της 37ετίας χωρίς όριο ηλικίας, η ελάχιστη ηλικία πρόωρης συνταξιοδότησης στα 60 έτη και η εξομοίωση των ορίων συνταξιοδότησης ανδρών-γυναικών στο δημόσιο. Προφανώς για να μειωθούν οι αντιδράσεις και είναι σίγουρο ότι αυτά θα προωθηθούν με επόμενα νομοσχέδια.
Οι κυβερνητικές προτάσεις για την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης δεν έχουν καμία σχέση με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ. Είναι σκληρά νεοφιλελεύθερες, κοινωνικά άδικες και αδιέξοδες. Είναι πολύ χειρότερες από αυτές του κυρίου Γιαννίτση, που είχαν αποσυρθεί μετά τη γενικευμένη κοινωνική κατακραυγή. Προωθούν τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης στην κοινωνική ασφάλιση, την κατάργηση της κατώτερης σύνταξης, τη δραματική μείωση όλων των συντάξεων, την αύξηση των ορίων ηλικίας και των ασφαλιστικών εισφορών όλων των ασφαλισμένων, την αφαίρεση ακόμα περισσότερων ασφαλιστικών δικαιωμάτων από τους νέους και τη μετατροπή της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης σε ανταποδοτική, δηλαδή σε ατομική-ιδιωτική ασφάλιση.
Θα εργαζόμαστε περισσότερο, θα καταβάλλουμε εισφορές για περισσότερα χρόνια και θα παίρνουμε μικρότερη σύνταξη.
Τα προβλήματα του ασφαλιστικού στη χώρα μας δεν σχετίζονται με τις δαπάνες του, που η κυβέρνηση επιδιώκει δραστικά να μειώσει -αφού οι συντάξεις και οι παροχές υγείας είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα- αλλά με τα έσοδά του.
Τα υπαρκτά προβλήματα της κοινωνικής ασφάλισης είναι τα λεηλατηθέντα αποθεματικά τους, η μεγάλη εισφοροδιαφυγή, η μαύρη ανασφάλιστη εργασία (1.100.000 ανασφάλιστοι), η ελλιπής κρατική χρηματοδότησή της, τα χρέη του κράτους και των ιδιωτών προς τα ταμεία, η λεηλασία των κλάδων υγείας από φαρμακευτικές εταιρείες και ιδιωτικά νοσοκομεία. Η αύξηση της ανεργίας και των ελαστικών μορφών απασχόλησης που μειώνουν δραστικά τα έσοδα. Ζητούμενα είναι η σταδιακή επιστροφή των κλεμμένων αποθεματικών της, η ασφαλής διαχείριση όσων απέμειναν και η θέσπιση νέων πόρων χρηματοδότησής της.
Η κυβέρνηση δεν είναι εύκολο να αφαιρέσει ασφαλιστικά δικαιώματα, γιατί συναντά σφοδρές κοινωνικές αντιδράσεις. Το τι έπαθε η κυβέρνηση Σημίτη από τις προτάσεις Γιαννίτση δεν είναι εύκολο να ξεχαστεί, όπως επίσης δεν μπορεί να ξεχαστούν οι διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα στις 5 του Μάη που το βασικό χαρακτηριστικό τους ήταν όχι μόνο η πρωτοφανής μαζικότητα, αλλά και η υπερχειλίζουσα οργή.
Επειδή η κοινωνική ασφάλιση από τη φύση της λειτουργεί ενοποιητικά για τους εργαζόμενους, υπάρχουν οι προϋποθέσεις για τη συγκρότηση ενός ευρύτατου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου για την υπεράσπιση και αναβάθμισή της, για να πάρουμε πίσω όσα μας αφαίρεσαν και για μια άλλη πορεία της χώρας μας έξω από τη μέγγενη του μηχανισμού «στήριξης» της Ε.Ε. και του ΔΝΤ.
Καταργούν ασφαλιστικές κατακτήσεις ενός αιώνα, όλοι/ες στο δρόμο του αγώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου